سایت بدون -در شرایطیکه چند سالی میشود که سینمای دنیا بهسمت تولید و نمایش بهشیوه دیجیتال رفته و بهواقع نسخههای ۳۵میلیمتری از دور خارج شده یا درحال از دور خارج شدناند، دیروز هالیوودریپورتر خبر داد که کوئنتین تارانتینو در تلاش است در کنار نسخههای دیجیتال، در بعضی از سالنها نسخه سینمایی «روزی روزگاری درهالیوود» را هم اکران کند. تارانتینو در تمام سالهای فیلمسازیاش چه در تولید فیلمها و چه در گفتوگوهای مطبوعاتی عنوان کرده که این فرمت مورد علاقهاش است و او با دیدن فیلمها با این فرمت کلاسیک به سینما علاقهمند شده است.
«روزی روزگاری درهالیوود» که از اوایل مردادماه اکرانش آغاز خواهد شد، در یک مجموعه سینمای زنجیرهای متشکل از ١٧سالن با نسخه ۳۵میلیمتری به نمایش درخواهد آمد. این اتفاق برای این فیلم که بهشیوه قدیم با نگاتیو و با فرمت ۳۵میلیمتری ساخته شده است، بهترین اتفاق ممکن میتواند باشد. فیلم البته یک نسخه ٧٠میلیمتری هم خواهد داشت که این نسخه در سانفرانسیسکو روی پرده خواهد رفت. همان اتفاقیکهسال ۲۰۱۵ برای فیلم قبلی تارانتینو «هشت نفرتانگیز» هم رخ داد و این فیلم در برخی سینماها با فرمت ۷۰میلیمتری اکران شد.
اکران فیلم «روزی روزگاری درهالیوود» برای سینمادوستان دنیا یک اتفاق ویژه است. فیلمی از یکی از سینمادوستترین و عشق فیلمترین کارگردانان حال حاضر سینمای جهان که علاقهمندان پرشمارش در چهار گوشه دنیا نمایش هر کدام از فیلمهایش را بدل به یک رخداد ناب میکنند. برای نمایش این آخرین فیلم تارانتینو همچنین تمهیداتی فکر شده است، ازجمله نمایش همزمان فیلمهایی چون «کشتی بخار بیل جونیور» باستر کیتون تا «مکس دیوانه: جاده خشم» که شباهت موضوعی و تکنیکی با کار تازه تارانتینوی همیشه پیشرو دارند.
«روزی روزگاری درهالیوود» با بازی لئوناردو دیکاپریو، برد پیت و مارگو رابی که در روزگار قتلهای چارلز منسون به ماجراهای یک بازیگرهالیوودی و بدلکار او که در همسایگی خانه رومن پولانسکی و شارون تیت درهالیوود زندگی میکنند، میپردازد، تاکنون در معدود نمایشهایش به خصوص در فستیوال کن بحثها و جنجالهای فراوانی را بهوجود آورده. ازجمله انتقادهای تندوتیز امانوئل سنیه بازیگر فرانسوی و همسر رومن پولانسکی کارگردان سرشناس و جنجالی که در توییتر از نوع نمایش پولانسکی و ماجرای قتل شارون تیت همسر سابق او انتقاد کرد. البته سخنان چالشبرانگیز تارانتینو در فستیوال کن که در پاسخ کسانیکه او را به نمایش «خشم علیه زنان» متهم کرده بودند، آن را «نه خشم علیه زنها یا حتی انسانها، بلکه خشم علیه از دست رفتن معصومیت» عنوان کرد.