سایت بدون – افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است
گفته می شود این بیت از پوریای ولی قهرمان بزرگ ایران است
پهلوان محمود خوارزمی متخلص به قتّالی، مشهور به پوریای ولی، یکی از نامدارترین و محبوبترین پهلوانان تاریخ ایران است. او اهل سرزمین خوارزم بود و در ورزشهای زورخانهای و پهلوانی مهارت زیادی داشته است بهطوری که کسی حریف او نبود و در سرزمینهای اسلامی سفر میکرد و با رقیبان گوناگون کُشتی میگرفت. او در سادهزیستی، دستگیری از مستمندان و ستمدیدگان، و چشم بستن بر زرق و برق دنیای فانی، به معرفتی ناب رسیده بودهاست.
پوریای ولی در میان ورزشکاران ایران نمونهای از اخلاق، پایمردی و جوانمردی است و نه تنها در مقام یک پهلوان، بلکه در مقام یک قدیس در میان مردم جایگاهی والا و افسانهای دارد.
در روایت است که پوریای ولی روزی می خواست با قهرمانی از هند مبارزه کند
حریف علی رغم جثه بزرگ خیلی هم حریف پهلوان ایرانی نمی شد
اما یک شب قبل از مبارزه مادر قهرمان هندی پیش پوریای ولی می آید و به او می گوید که پسرش به این برد نیاز دارد تا زندگی اش متحول شود
پوریای ولی هم به خاطر مادر این قهرمان به او می بازد
گفته می شود هنگام مبارزه قهرمان ایرانی بیت بالا را زیر لب زمزمه می کرده است
در مورد تشبیه به کار رفته در مصرع دوم بیت هم این نکته را در نظر بگیرد که همیشه دامنه کوه ها و تپه ها سرسبزترند چرا که در آن بالا ها آب زیر زمینی نمی رسد و آب باران هم معمولا نمی ماند ، پس حاصل خیزی به جاهای پست تر می رسد تا بلندتر
این ضرب المثل می گوید اگر می خواهید به نعمت و بزرگی برسی حتما تواضع و فروتنی پیشه کن