ضربالمثل “داغ جوان هیچ وقت سرد نمیشود” یکی از پرمعناترین و تأثیرگذارترین ضربالمثلها در فرهنگ فارسی است. این عبارت به نوعی به غم و اندوه عمیق و بیپایانی اشاره دارد که پدر و مادر یا نزدیکان پس از از دست دادن یک جوان در خانواده تجربه میکنند.
این ضربالمثل به وضوح بیان میکند که غم از دست دادن یک فرد جوان با گذر زمان هرگز تسکین نمییابد و هیچ وقت بهطور کامل فراموش نمیشود. دلیل این امر شاید این باشد که جوانی نماد امید، آینده و زندگی در حال شکوفایی است، و مرگ یک جوان به معنای پایان ناگهانی این امیدها و آرزوهاست. از این رو، داغ یا غمی که بر دل خانواده بهویژه والدین مینشیند، بسیار عمیق و پایدار است.
این نوع غم، در واقع با گذشت زمان بهجای کاهش، ممکن است حتی سنگینتر شود، چرا که هر اتفاقی در آینده یادآور این است که آن جوان میتوانست در آن لحظه حضور داشته باشد و زندگیاش ادامه پیدا کند. بنابراین، این ضربالمثل بر ماندگاری و سنگینی غم از دست دادن جوان تأکید دارد و بیانگر آن است که این نوع درد هیچگاه کاملاً تسکین نمییابد.