بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – اصل این ضرب المثل از گلستان سعدی است
شیخ اجل در باب سوم گلستان داستان مسافری را نقل می کند که در بیابان گم شده بود و چند درم پول داشت اما هر چه کرد به جایی نرسید
و به سختی درگذشت
بعد از مدتی طایفه ای به جایی که مرده بود رسیدند و او را دیدند که پول ها را مقابلش گذاشته و در آخرین لحظات عمرش نوشته
گر همه زَرِّ جعفرى دارد/مَرد بى‌توشه برنگیرد گام
در بیابان فقیرِ سوخته را/شلغمِ پخته به که نقرهٔ خام
این ضرب المثل زمانی به کار می رود که بخواهند بگویند هر چیزی در جای خودش ارزش مند است
و مال دنیا اگر به درد رفاه زندگی نخورد به هیچ کار نمی آید
