بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – این بیت در بوستان سعدی آمده است
در باب دوم بوستان در احسان، در بخش ۱۴ ، می خوانیم
چه خوش گفت فردوسی پاک زاد/که رحمت بر آن تربت پاک باد
میازار موری که دانه‌کش است/که جان دارد و جان شیرین خوش است
این شعر در نهایت می گوید روزی ظلم به پایان می رسد و مظلوم انتقام خودش را می گیرد
مزن بر سر ناتوان دست زور/که روزی به پایش در افتی چو مور
برخی تردید که کرده اند که آیا این شعر واقعا از فردوسی است یا نه؟
در برخی از نسخه ها این شعر از فردوسی وجود ندارد اما در شاهنامه به تصحیح ژول مل ۷ جلدی – در جلد اول صفحه ۸۰ بیت ۵۲۵،این بیت از زبان ایرج به برادرانش سلم و تور است که قصد کشتن او را داشتند.
حتی این بیت به شکل دیگری هم در شاهنامه ضبط شده است که فحوای آن همان حرف سعدی است و استاد سخن در بوستان به زبان خودش آن را ذکر کرده است، بیت فردوسی به شکل زیر است:
مکُش مورکی را که روزی کَش است/ که او نیز جان دارد و جان خَوش است
این ضرب المثل فرقی ندارد در مورد انسان باشد یا مورچه ای بی آزار می خواهد بگوید که از ظلم به کسی که ناتوان است و ابزار دفاع از خودش را ندارد باید پرهیز کرد.
