بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -«آقام همیشه می‌گه زرنگ ته چاهه… ولی نمی‌دونه اگه من ته چاهم باشم، کفترِ چاهی‌ام، بالاخره می‌پرم!» این خلاصه تازه‌ترین سریال شبکه سه سیماست که بعد از ایام فاطمیه از ۱۲ بهمن پخش آن شروع می‌شود. این سریال کمدی با نام «کتونی زرنگی» را علی ملاقلی‌پور، کارگاردانی و محمدرضا شفاه، تهیه میکند. محسن ملکی و حسین حقیقی هم فیلمنامه سریال کتونی زرنگی را نوشتند. ملاقلی‌پور تاکنون فیلم سینمایی قندون جهیزیه را نوشته و کارگردانی کرده که بارها روی آنتن سیما رفته، همچنین مستند راه طی شده را ساخته و در چند فیلم سینمایی بازی کرده است. شفاه هم تجربه تهیه‌کنندگی در سینما را دارد و فیلم‌های بیست و یک روز بعد، دیدن این فیلم جرم است و تیفوسی از آثار اوست. گروه کتونی زرنگی به تازگی آخرین روز تصویربرداری در قشم را به پایان رساندند و ادامه تصویربرداری در تهران صورت می‌گیرد. تدوین و صداگذاری هم به صورت همزمان در حال انجام است. در گفت‌وگو با تهیه‌کننده و دیگر عوامل این سریال، از جزئیات آن پرسیدیم. تلویزیونی اما با سلیقه سینمایی
محمدرضا شفاه، تهیه‌کننده این سریال پیش از این در سینما فیلم تهیه می‌کرد و به گفته خودش تا کنون تجربه تولید اثر کمدی، آن هم برای تلویزیون را نداشته است. او درباره شکل‌گیری ایده «کتونی زرنگی» و آغاز تولید آن می‌گوید: تقریبا یک سال و نیم نگارش متن این سریال به طول انجامید. ایده اولیه‌اش حول محور دشواری کار تولید در کشور بود. در قالب طنز مشکلات یک کارگاه کوچک را نشان می‌داد. در بازنویسی‌های بعدی مضامین و قصه‌های جنبی دیگری به آن اضافه کردیم که با تصویب در شبکه سه وارد مرحله اجرا شد. از اردیبهشت امسال پیش تولید را شروع کردیم و تابستان هم وارد فاز تولید شدیم.
آنچنان که در تیزرهای سریال مشخص است با یک کمدی پرجنب و جوش طرف هستیم که باید دید در اجرا چقدر موفق از آب درآمده است. شفاه درباره ویژگی «کتونی زرنگی» و تفاوت آن با آثار مشابهش بیان میکند: این مدلی از طنز است که کمتر در تلویزیون کار شده و خیلی پرانرژی، سرزنده و پرتحرک است. ویژگی دوم آن هم این است که آقای ملاقلی‌پور با سلیقه سینمایی‌اش این سریال را کارگردانی کرده و نوع کار فنی و دکوپاژ سریال تمیزتر از برخی آثار است که در تلویزیون ساخته می‌شود.
زرنگ ته چاهه
شفاه درباره قصه توضیح
می‌دهد: سریال درباره یک خانواده است که در خانه‌شان یک کارگاه کوچک تولیدی
دارند و سعی می‌کنند مشکلاتی که برای این کارگاه پیش می‌آید را حل کنند.
قصه در شهر کوچکی حاشیه تهران می‌گذرد اما نام آن در سریال بیان نمی‌شود.
بیشتر بخش‌های سریال در تهران و اطراف آن تصویربرداری شده است و بخشی از آن
هم در قشم می‌گذرد. ملاقلی‌پور هم پیشتر قصه کتونی زرنگی را برای جام‌جم
این‌گونه تعریف کرده بود: قصه کتونی زرنگی، شیرین و با نمک است. در این
سریال تفاوت و تقابل دو نسل را نشان می‌دهیم و داستان در یک کارگاه مرباپزی
اتفاق می‌افتد که دارد تعطیل می‌شود و متعلق به شخصی به اسم مسعود کیانی
است.
چرا ملاقلی‌پور؟
ملاقلی‌پور کارگردانی است که تجربه
کار برای تلویزیون را ندارد. از شفاه در مورد دلیل انتخاب این کارگردان
برای ساخت سریال پرسیدیم که او توضیح می‌دهد: علی ملاقلی‌پور تجربه کمدی
موفقی در سینما داشت و استقبال خوبی از آن شد. توانایی او در کار طنز برای
ما اثبات شده بود. با مطرح شدن ساخت این سریال دوست داشتم با آقای
ملاقلی‌پور مذاکره کنم و او هم بعد از خواندن قصه، کارگردانی مجموعه را
پذیرفت و در بخش نگارش هم کمک کرد. در واقع نگارش نهایی با کمک خودشان
انجام شد.
یک زوج کمدی
عیلرضا جعفری، بازیگری است که از
کودکی‌اش تا کنون او را در فیلم‌ها و سریال‌هایی مثل مهمان مامان و متهم
گریخت دیده‌ایم. جعفری در کتونی زرنگی نقش محسن را بازی میکند که در کنار
ساسانی (ایفاگر نقش دایی) از بازیگران محوری سریال هستند و یک زوج کمدی را
تشکیل می‌دهند. شفاه درباره نقش محسن و دایی می‌گوید: این‌ها یک زوج کمدی
هستند. علیرضا جعفری را بسیاری می‌شناسند و مصطفی ساسانی هم در سینما بوده
اما تا کنون به این شکل از این دو بازیگر استفاه نشده است. بار اصلی قصه
روی دوش این دو نفر است و به همین دلیل می‌توان گفت زوج آنها با این سریال
معرفی می‌شود.
«کتونی زرنگی»پوش‌ها
به‌گفته تهیه‌کننده
سریال، کتونی زرنگی یک بازیگر نقش اصلی ندارد و قصه مجموعه‌ای از آدم‌ها را
روایت میکند. هدایت هاشمی، افسانه چهره‌آزاد، برزو ارجمند، علیرضا جعفری،
ملیکا شریفی‌نیا، علی سلیمانی، محمود جعفری، مصطفی ساسانی، سحر ولدبیگی،
جواد پورزند و شاپور کلهر از بازیگران اصلی مجموعه و رادمهر رزمجوی و عماد
شعبانی هم بازیگران خردسال کتونی زرنگی هستند.
بی‌خیال و سرخوش
مصطفی
ساسانی بیش از سینما و تلویزیون، سابقه تئاتری دارد اما احتمالا غالب
مخاطبان این بازیگر را با نقش متفاوت ایرج برادر عطا در فیلم قندون جهیزیه
به خاطر می‌آورند. از قضا نام او در این سریال هم ایرج است. این بازیگر
درباره نقش دایی ایرج به ما می‌گوید: قبلا با آقای ملاقلی‌پور کارگردان
فیلم قندون جهیزیه کار کرده بودم و به‌واسطه ایشان برای این نقش انتخاب
شدم. یکی دو ماه طول کشید تا مطمئن شدند این نقش را من بازی کنم. تمرین
می‌کردیم تا ببینیم مناسب این نقش هستم یا نه. با چند بازیگر و به شکل‌های
مختلف اتود می‌زدند تا از این‌که من این نقش را بازی کنم، اطمینان حاصل
کردند. ساسانی درباره ویژگی‌های شخصیت ایرج بیان میکند: مهم‌ترین ویژگی
این شخصیت، بی‌خیالی اوست. ایرج نگاه سرخوشانه‌ای به جهان دارد. دنیا را به
مسخره گرفته است و حتی در تراژیک‌ترین و سخت‌ترین لحظات زندگی‌اش هم خیلی
جهان را جدی نمی‌گیرد. ترکیب بلاهت، حماقت و یک خرده زرنگی در شخصیت او
وجود دارد. با این تعریف به نظر می‌رسد شخصیت که کتونی زرنگی به پا دارد و
نام سریال برگرفته از اوست، همین ایرج باشد. ساسانی در این‌باره می‌گوید:
قدیم آدم‌های خلافکار کتونی زرنگی می‌پوشیدند چون همیشه در حال فرار و رفتن
از این نقطه به آن نقطه بودند. شخصیتی که من و آقای جعفری بازی می‌کنیم هم
مدام در حال خرابکاری در موقعیت‌های مختلف و فرار کردن با همین کتونی
زرنگی هستند.
این بازیگر همکاری با ملاقلی‌پور را سخت و شیرین توصیف
میکند و می‌گوید: کار با ایشان بسیار سخت، طاقت‌فرسا اما شیرین است. فکر
می‌کنم فقط در قبر بازی نکردیم. تمام لوکیشن‌هایی که در ۲۰ سال اخیر یک
بازیگر می‌تواند بازی کند، ما در این سریال داشتیم. در گاوداری، هلدینگ،
زیر ماشین، ۳۰ کیلومتر وسط دریا، زیر لنج، هواپیما و… بودیم، یکسری از
آنها هم هنوز مانده است. دکوپاژهایی که آقای ملاقلی‌پور می‌دهد برای
بازیگران بسیار مشکل است اما چون سال‌هاست با یکدیگر کار می‌کنیم به یک
زبان مشترک رسیدیم، حرف هم را خوب می‌فهمیم. ممکن است بازیگری که به‌تازگی
با ایشان کار میکند گارد داشته باشد ولی آنها هم بعد از مدتی متوجه
می‌شوند و به لذت‌بخش بودن کار با این کارگردان پی می‌برند.
ساسانی
درباره جذابیت‌های این سریال و پیش‌بینی‌اش برای ارتباط مخاطب با کتونی
زرنگی بیان میکند: به نظرم اگر شرایط خوب پیش برود این سریال یکی از
بهترین کمدی‌های سال‌های اخیر تلویزیون می‌شود و فکر می‌کنم حتی به
کمدی‌های ۳۰ – ۲۰ سال اخیر سینمای ایران هم طعنه می‌زند. دکوپاژهای سریال
کاملا سینمایی است و اصلا شکل تلویزیونی ندارد.
