بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -«شلی آن فریزر پرایس» بعد از ۲۴ سال به اولین مادری تبدیل شد که مدال طلای جهانی یا المپیک را در
دوی ۱۰۰ متر می‌برد
دو سال پیش «شلی آن فریزر پرایس» درست در حالی که داشت مسابقه فینال دوی ۱۰۰ متر زنان در رقابت‌های جهانی را از تلویزیون تماشا می‌کرد به بیمارستان رفت تا وضع حمل کند و بعد از آن بود که برای مدتی از میادین دور ماند. اما او این هفته در دوره بعدی مسابقات دوسالانه قهرمانی جهان، بعد از ۲۴ سال به اولین مادر و مسن‌تر زنی (چه دارای فرزند، چه بدون فرزند) تبدیل شد که یک مدال طلای المپیک یا رقابت‌های جهانی را در ماده دوی ۱۰۰ متر کسب می‌کند و این کار را در سن ۳۲ سالگی انجام داد.
فریزر پرایس و آلیسون فلیکس شبی فراموش نشدنی را برای مادران دو و میدانی کار ساختند وقتی که هر کدام‌شان در رقابت‌های جهانی دوحه مدال‌های طلایی را به گردن آویختند که حاصل رکوردشکنی‌شان بود.
فریزر پرایس یک دونده ۳۲ ساله جاماییکایی با موهایی به رنگ بستنی سوپرمن، به مسن‌ترین زنی تبدیل شد که یک مدال طلای المپیک یا جهانی را در دوی ۱۰۰ متر کسب می‌کند. او این افتخار را دو سال پس از تولد اولین فرزندش «سیون» کسب کرد.
فریزر پرایس در حالی که سیون را به قفسه سینه‌اش چسبانده بود و او را محکم در آغوش گرفته بود، به BBC گفت: «دوندگان زن همچنان دارند خودشان را نشان می‌دهند. امیدوارم که ما بتوانیم الهام‌بخش همه زنانی باشیم که نگران اینکه اگر خانواده تشکیل دهند و صاحب فرزند شوند دیگر نخواهند توانست به مسابقات برگردند.»
فریزر پرایس جاماییکایی که روی هم رفته ۶ مدال طلای المپیک و جهانی در دوی ۱۰۰ متر کسب کرده است، به اولین مادری تبدیل شد که پرطرفدارترین شاخه از رشته دو را از زمان جی‌ون تورنس در سال ۱۹۹۵ فتح می‌کند.
او با ثبت زمان ۱۰ ثانیه و ۷۱ صدم ثانیه موفق به کسب این مدال طلا شد و علاوه بر آن توانست سریع‌ترین زمان ثبت شده برای این ماده در سال جاری را هم به نام خودش درج کند. فریزر پرایس برای کسب این مدال اصلی‌ترین رقیب خود دینا آشر اسمیت از بریتانیا را با ۱۲ صدم ثانیه اختلاف شکست داد و پس از او نیز ماری جوسی تالو از ساحل عاج هم سوم شد. الیان تامپسون، کسی که در المپیک ریودوژانیرو هم مدال طلا گرفته بود در این مسابقه چهارم شد و برای اولین بار در نبرد با هموطنش مغلوب شد.
در المپیک ریودوژانیرو ۲۰۱۶، این فریزر پرایس بود که در دوی ۱۰۰ متر با وجود مصدومیت از ناحیه انگشت پا شرکت کرد و مدال برنز گرفت. او در المپیک‌های قبلی‌های – ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۰۸ پکن – موفق به کسب مدال طلا شده بود.
با توجه به بالاتر رفتن سن فریزر پرایس از ۳۰ سال و اضافه شدن دغدغه‌های فرزندداری، خیلی‌ها نسبت به شانس او برای کسب مجدد مدال طلا تردید داشتند. بین آخرین حضور او در مسابقات تا بازگشتش به پیست ۲۰ ماه فاصله افتاده بود و به همین دلیل تردیدها درباره شانس دوباره رفتنش روی سکو افزایش پیدا کرده بود.
فریزر پرایس گفت: «زمانی که فهمیدم باردار هستم، نزدیک به یکی دو ساعت کنار تختخوابم نشسته بودم. دیگر به تمرینات نرفتم چون نمی‌دانستم که چه کاری باید انجام دهم. همانجا با خودم عهد کردم که دوباره برگردم.» در روز ششم آگوست سال ۲۰۱۷، فریزر مسابقات دوی ۱۰۰ متر قهرمانی زنان جهان را از تلویزیون تماشا کرد. او گفت: «یادم هست که چطور جلوی تلویزیون نشسته بودم و مسابقه را تماشا میکردم. داشتم مسابقه را نگاه میکردم که درد سراغم آمد و فردای آن روز پسرم کنارم نشسته بود. من آن روز مدال طلایم را گرفته بودم.» سیون روز هفتم آگوست سال ۲۰۱۷ متولد شد. فریزر پرایس اما تا سه چهار ماه بعد از تولد فرزندش هم نتوانست تمریناتش را از سر بگیرد که دلیل آن داشتن اضافه وزن بود و حتی زمانی هم که به پیست برگشت به خاطر درد شدیدی که سراغش آمد نتوانست به کارش ادامه دهد و باز هم برای مدتی دست از تمرین کشید. او گفت: «من حاضر نبودم آن را با هیچ چیزی عوض کنم چون قطعاً آن اتفاق سبب شد که قویتر و مصمم‌تر شوم.»
اولین تورنمنتی که فریزر پرایس پس از تولد فرزندش شرکت کرد سال ۲۰۱۸ بود. او ۱۰۰ متر را در مدت زمان ۱۱ ثانیه و ۵۲ صدم ثانیه پیمود که ۸ دهم ثانیه از بهترین رکوردش بیشتر بود. او هشت مسابقه دیگر انجام داد تا دوباره توانست زیر ۱۱ ثانیه رکورد بزند و این در حالی بود که او برای ۱۵ ماه به فرزندش شیر می‌داد.»
امسال او ۴ بار ۱۰۰ متر را در مدت زمان ۱۰ ثانیه و ۷ دهم ثانیه ثبت کرد و به سریع‌ترین دونده مادر تاریخ تبدیل شد. این در حالی بود که مربی‌اش چندی پیش گفت که فریزر پرایس هنوز کاملاً به اوج برنگشته است. فریزر پرایس گفت: «سیون، خانواده‌ام و همسرم همگی باعث شدند که قدرت من بیشتر شود. آنها دلیل افزایش توان من شدند. در حالی که همه به موفقیت من شک داشتند آنها هرگز شک نکردند.»
برای اولین بار تیم ملی آمریکا نتوانست در جمع ۴ دونده برتر یک رویداد جهانی نماینده زن داشته باشد و بهترین مقامی که یک دونده زن از این کشور به دست آورد مربوط به تینا دانیلز بود که هفتم شد. توری بووی، مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها قبل از مرحله نیمه نهایی به دلیل عدم تحمل فشار وارده پس از بازگشت از بند مصدومیت و همچنین ناهماهنگی با مربی جدید انصراف داد.
هموطن او انگلیس گاردنر هم به دلیل مصدومیت در مرحله نیمه نهایی نتوانست به فینال برسد. به همین دلیل بسیار محتمل است که آمریکا در مواد ۲۰۰ و ۴۰۰ متر هم مدال‌‌هایی را از دست بدهد که در آن صورت هم یک اتفاق نادر دیگر برای کشوری که بیشترین افتخارات را در رشته دو دارد رخ خواهد داد. این کشور اما حداقل فلیکس را دارد. در سن ۳۳ سالگی او با اوسین بولت در کسب بیشترین تعداد مدال جهانی برابر شد وقتی که دوازدهمین مدال مجموع و اولین مدالش به عنوان یک مادر در اولین دوره برگزاری مسابقه دوی ۴ در ۱۰۰ متر مختلط امدادی را کسب کرد.
منبع: nbcsports
