نگاهی به روزنامههای اماراتی نشان میدهد آنها کوچکترین خبر و تحلیلی
درباره ایران نداشتهاند که این موضوع در نوع خود عجیب به نظر میرسد.
تیمملی ایران یکی از ۶-۵ مدعی اصلی قهرمانی در جام ملتها محسوب میشود.
شاگردان کارلوس کیروش بیش از نیم دهه است که در صدر جدول رنکینگ آسیا جای
دارند و در این سالها کمتر پیش آمده مغلوب تیمهای آسیایی شوند. علاوه بر
این، در ترکیب تیمملی بازیکنان شناختهشدهای در سطح جهان دیده میشوند؛
سامان قدوس، بازیکن حاضر در لوشامپیونه فرانسه، علیرضا جهانبخش وینگر تیم
برایتون، سردار آزمون با سابقه گلزنی به بایرنمونیخ، علیرضا بیرانوند با
مدال نایبقهرمانی آسیا و مهار پنالتی رونالدو و… که همگی مورد توجه
فوتبالدوستان آسیایی و حتی اروپایی قرار دارند. با تمام این تفاسیر،
روزنامهها و وبسایتهای خبری کشور میزبان جام ملتهای آسیا یعنی امارات
اخبار حول تیمملی ایران را آنطور که باید و شاید پوشش ندادهاند و اگر از
چند خرده خبر عبور کنیم، میتوانیم به جرأت بگوییم هیچ مطلبی از تیمملی
ایران در این رسانهها دیده نمیشود! تاثیر روابط سرد سیاسی ایران و امارات
را میتوان در پوشش رسانهای جام ملتها نیز مشاهده کرد. جایی که حتی
رسانههای خصوصی امارات به دلایل مختلف که میتوان به تفصیل بررسی کرد، از
نوشتن درباره تیم کیروش سر باز میزنند و به مدعی اصلی قهرمانی توجه
چندانی نمیکنند. اگرچه این اتفاق اهمیت چندانی هم برای ایران ندارد اما
کشور میزبان ملزم به میهماننوازی و رعایت عدالت در تمام موضوعات است.
روزنامههای الخلیج، الامارات، الاتحاد، الشرقالاوسط و… از جمله
نشریاتی هستند که موضع اینچنینی در قبال تیمملی ایران داشتهاند.
سیاسیترین جام ملتهای تاریخ؟
برگزاری تورنمنت فوتبال در آسیا با وجود تنش بین کشورهای این منطقه مسبوق
به سابقه است. پس از پایان جنگ ایران- عراق و جنگ خلیج فارس، جام ملتهای
آسیا ۱۹۹۲ هیروشیما و شدیدتر از آن مقدماتی جامجهانی ۱۹۹۴ با التهاب و تنش
بسیار زیاد برگزار شد. آن زمان کشورهایی نظیر ایران، کویت و سوریه در یک
جبهه حضور داشتند و آن طرف کشورهایی نظیر عراق، عربستان سعودی و حتی امارات
عربی متحده بودند.
آتش اختلافات و جنگافروزی این کشورها سبب شد دیدارها حساسیت فرافوتبالی
به خود بگیرند و به طور مثال مصاف ایران و عراق در مهرماه ۷۳ یا جدال ایران
و عربستان در آخرین بازی مرحله مقدماتی که هر دو با شکست تیم ایران همراه
شد، آمیخته با تنشها و درگیریهای سیاسی برگزار شدند. اکنون نیز جام
ملتهای آسیا ۲۰۱۹ در شرایطی برگزار میشود که ایران و عربستان همچون
گذشته منازعات سیاسی شدیدی با یکدیگر دارند. علاوه بر ایران، کشور قطر نیز
از چند سال گذشته با عربستان جدل داشته است. در جبهه ایران علاوه بر قطر،
میتوان کشورهایی نظیر سوریه، یمن و عراق را دید. آن طرف امارات عربی متحده
مهمترین یار عربستان است. در این بین باید بررسی کرد و دید آیا نظر
فوتبالدوستان این کشورها نیز مطابق با اتفاقات سیاسی است یا خیر؟
واکنش تند قطریها
«برای هر دردی دوایی هست که تجویز میشود جز حماقت». این خلاصهای از
واکنش قطریها به اقدامات سیاسی امارات در آستانه جام ملتهای آسیاست.
مسابقات جام ملتهای فوتبال آسیا
به میزبانی کشور امارات آغاز شده است اما در آستانه این رقابتها، امارات
اقدامی کرد که صدای کشور قطر را درآورد. امارات در ادامه دخالت دادن سیاست
در ورزش و مشکلاتی که با کشور قطر دارد، ابتدا سعود المهندی، نایبرئیس
فدراسیون فوتبال قطر و کنفدراسیون فوتبال آسیا را به خاک خودش راه نداد و
سپس از ورود خبرنگاران قطری به این کشور جلوگیری کرد.
روزنامه «استاد الدوحه» قطر با تیتر «حماقت و رفتار زننده» و با انتشار
عکس جلسه هیاترئیسه کنفدراسیون فوتبال آسیا- که علی کفاشیان هم در آن حضور
دارد- نوشت: «مواضعی وجود دارد که همچنان یاد و خاطره وارد کردن سیاست به
عرصه ورزش را در اذهان زنده میکند. این دولتهای محاصرهکننده (عربستان و
امارات) هستند که چنین مواضع زشت و زنندهای اتخاذ میکنند. آنها به منظور
متوقف کردن نهضت ما و دیگر امورات زندگیمان چنین کاری را انجام میدهند
که البته تاکنون شکست خوردهاند». در ادامه این گزارش به جلوگیری از ورود
مهندی و خبرنگاران قطری به خاک امارات اشاره شده و آمده است: «این اقدامات
در مقابل برخی دیگر از هیأتهای ورزشی که به کشورهای محاصرهکننده سفر
کردند، تکرار شده است. کشورهای محاصرهکننده با این اقدامات به دنبال
تسویهحسابهای سیاسی هستند. اکنون نیز سلسله اقدامات تبعیضآمیز از سوی
این کشورها علیه قطریها را میبینیم. دولت قدرتمند ما هم برای حمایت از
شهروندان خود وارد عمل شده است. اکنون وقت آن رسیده است که برای متوقف کردن
این اقدامات علیه هیأتهای ورزشی خود از سوی کشورهای که ۱۹ ماه است ما را
محاصره کردهاند، اقدام کنیم. ما امیدواریم کمیته رسانهای ورزش به
وظیفه خود در انعکاس اقدامات زننده کشورهای محاصرهکننده عمل کرده و موجبات
ظهور و بروز یک واکنش قاطع به این رفتار کودکانه را فراهم کند». در پایان
این گزارش هم آمده است: «برای هر دردی دوایی هست که تجویز میشود جز
حماقت».