بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
—
نویسنده: آرمن ساروخانیان/ایران ورزشی
سایت بدون -با انتشار نامه برانکو به باشگاه پرسپولیس و اخباری که از او در روزهای گذشته درز کرده باید جدایی این مربی کروات را قطعی بدانیم. او کمی بیشتر از ۴ فصل روی نیمکت پرسپولیس نشست و ظاهرا تصمیم جدی گرفته تا دوران حرفه‌ای‌اش را جای دیگری دنبال کند.
به نظر می‌رسد وضعیت مدیریتی و مالی باشگاه دلیل اصلی نارضایتی ایوانکوویچ است، هرچند نباید انگیزه او برای تجربه یک چالش جدید و پیشنهاد مالی جذابتر از سوی الاهلی عربستان را نادیده گرفت.
جدایی برانکو برای هواداران پرسپولیس خبری تلخ و به معنی پایان یکی از بهترین ادوار باشگاه است، بخصوص اینکه وضعیت آینده نیمکت تیم و تمدید قرارداد بازیکنان روشن نیست و تضمینی وجود ندارد که باشگاه بتواند از میراث این مربی به خوبی محافظت کند.
رفتن این مربی از سوی دیگر نقطه پایانی بر دوگانه کی‌روش – برانکو خواهد بود؛ دو مربی خارجی که در سال‌های اخیر با توجه به امکانات و بضاعت‌شان عملکرد خیلی خوبی داشتند و چالش‌ها و اختلافات‌شان منشأ بحث‌ها و مشاجرات زیادی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شد.
جرقه اختلاف این دو مربی به روزهایی برمی‌گردد که برانکو به‌عنوان گزینه جایگزینی کی‌روش مطرح شد و تضاد منافع پرسپولیس و تیم ملی این اختلاف را تشدید کرد. حتی رفتن کی‌روش هم نتوانست به کرکری‌های هواداران دو مربی پایان دهد و پس از پیروزی اخیر کلمبیا بر آرژانتین در کوپا آمه‌ریکا یک بار دیگر رجزخوانی‌ها اوج گرفته. این مشاجرات اما با رفتن برانکو رنگ می‌بازد و با آمدن چهره‌های جدید، فوتبال ایران به تدریج این دو مربی را فراموش می‌کند.
دوگانه کی‌روش – برانکو را می‌توان با دوگانه گواردیولا – مورینیو در فوتبال اسپانیا مقایسه کرد. این دو مربی روی نیمکت بارسا و رئال رقابت داغی داشتند و بی‌تردید بهترین ال‌کلاسیکوهای سال‌های اخیر به دوره آنها تعلق دارد. رقابت آنها هرچند دوستانه پیش نرفت، با جنگ لفظی در نشست‌های خبری همراه بود و حتی به تنش و برخوردهای کنار زمین هم رسید، در نهایت به نفع دو غول فوتبال اسپانیا تمام شد و آنها را به سطح بالایی ارتقا داد.
کی‌روش و برانکو هرچند دوئل مستقیمی نداشتند، ولی این رقابت ناخودآگاه آنها را ترغیب می‌کرد که با تیم‌شان به بالاترین سطح برسند. کی‌روش در تیم ملی رکوردهای فوق‌العاده‌ای ثبت کرد، دو صعود مستقیم به جام جهانی داشت و تا آستانه صعود به مرحله حذفی پیش رفت. برانکو هم با پرسپولیس سه فصل متوالی قهرمان لیگ برتر شد و یک بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید. البته جنگ لفظی طولانی آنها در مقاطعی آزاردهنده بود و باید به ضعف مدیریت فوتبال اشاره کرد که نتوانست راه حلی برای پایان دادن به آن پیدا کند.
به هر حال این دوره با تمام نقاط روشن و تاریکش با رفتن برانکو تمام می‌شود، ولی سایه این دو مربی بالای سر مربیان بعدی باقی می‌ماند. همانطور که هر شکست بارسا هواداران این تیم را یاد گواردیولا می‌اندازد، ویلموتس و سرمربی بعدی پرسپولیس (احتمالا قطبی) محکوم به موفقیت هستند، وگرنه باید منتظر مقایسه شدن با اسلاف‌شان باشند.
