ظهور یک «بینوایان» مدرن و سیاسی در کن ۲۰۱۹

سایت بدون – پخش یک فیلم تازه تحت عنوان «بینوایان» که البته هیچ قرابتی با داستان افسانه‌ای ویکتور هوگو ندارد، برنامه روزهای سوم و چهارم فستیوال بین‌المللی فیلم کن فرانسه را زیر سایه خود قرار داده است.
این بار نه خبری از ژان والژان است که به خاطر دزدیدن قرصی نان در اوایل قرن نوزدهم در یک فرانسه آماده انفجار و انقلاب زندانی می‌شود و نه کوزت و تناردیه‌ای هستند که پس از شهردار شدن والژان در شهری کوچک، مسیر زندگی اش را تغییر دهند، «بینوایان» جدید که ساخته «لیدی لای» و یکی از ۲۱ فیلم بخش مسابقه هفتاد و دومین دوره فستیوال کن است، بینندگان را به ۲۰۰۵ برمی‌گرداند تا آنها را با آشوب‌های خیابانی‌ای همراه سازد که در آن تاریخ، مردم مستمند فرانسه برای رسیدن به شرایط معیشتی بهتر در برخی نقاط این کشور به اعتراض دست زدند.
لیدی لای برای کامل‌تر شدن قصه‌اش بر روی سه عضو یک جوخه ضد شورش که با تظاهرات خیابانی در حومه‌های ناآرام پاریس به مقابله می‌پردازند، تمرکز می‌کند و فرجام تیره آنها را که در یک درگیری توسط یک اتومبیل زیر گرفته می‌شوند، پایه و بهانه‌ای برای این سؤال قرار می‌دهد که جوامع غربی باید چه بهای کلانی بابت آزادی و امنیت بپردازند و آیا این توحش‌ها فرق زیادی با سرنوشت ژان والژانی دارد که بیش از ۲۰۰ سال پیش از چنگ بازرس ژاور گریخت تا شخصیت لو رفته و هویت اولیه‌اش را وسیله تقاص پس دادن تا پایان عمر محنت بارش نبیند. داستان «بینوایان» تازه را خود لیدی لای نوشته و سناریو را نیز او با مشارکت جیوردانو گدرلینی و الکسیس ماننتی نگاشته و نقش‌های اصلی را دیمی‌ین بونارد و جبرییل زونکا ایفا کرده‌اند و ماننتی اضافه بر داستان‌نویسی یکی از بازیگران فیلم نیز هست.
حضور این فیلم در بخش مسابقه «کن ۲۰۱۹» به خودی خود به این معناست که برای تصاحب نخل طلایی بهترین فیلم امسال بدون بخت نیست و تعلق این فیلم به کشور میزبان جشنواره در افزایش این احتمال بی‌تأثیر نیست اما باید صبر کرد و دید که اله‌خاندرو گونزالز ایناریتو رئیس مکزیکی هیأت ژوری امسال و همکارانش این فیلم را چگونه می‌بینند.
نگاه دسپلچین به نخل طلا
جمعه که چهارمین روز از هفتاد و دومین دوره فستیوال کن به حساب می‌آید، زمان اکران یک فیلم فرانسوی دیگر حاضر در بخش مسابقه است و آن فیلم کاری به نام «اوه، مرسی» ساخته ارنو دسپلچین است.
این فیلم یک درام روان‌شناسانه و مبتنی بر عوامل جرم و جنایت است و بازیگرانی همچون رشدی زم، لیاسیدو، سارا فورستیر و آنتوآن رینارتز در نقش‌های عمده آن ظاهر شده‌اند.
در این فیلم که دسپلچین و لیا میسیوس سناریوی آن را نوشته‌اند و گریگوار هتزل یک موسیقی متن پر رمز و راز برای آن سروده، به شب کریسمس در شهر روبه فرانسه سفر می‌کنیم و آن‌جا داوود، رئیس پلیس مسلمان و غیرفرانسوی شهر و لوییس دستیار تازه و جوان و بومی او با معمای قتل یک زن پیر در گوشه‌ای از شهر مواجه می‌شوند و همچنین با این درخواست عمومی که برای امن شدن شهر و برچیده شدن بساط گسترده خلافکاران هرچه سریعتر وارد عمل شوند.
«اوه، مرسی» نگاهی توأم با روان‌شناختی و کنکاش در لایه‌های مختلف جوامع بشری فعلی است که در آن هیچکس امنیت ندارد و قتل به کاری پیش‌پا افتاده تبدیل شده و آن چه ارزشی ندارد، جان و عمر انسان‌ها است. ارنو دسپلچین خالق این روایت تلخ، از سینماگران مؤلف موفق فرانسه در ۱۵ سال اخیر بوده و چون تاکنون سهم چندانی از جوایز بزرگ سینمایی برنگرفته، امیدوار است کن امسال او را صاحب چنین چیزی کند و نخل طلایی را به او هدیه بدهد.

مطلب پیشنهادی

ریشه و داستان ضرب المثل «قاپ قمارخونه‌است»

سایت بدون- قاپ یکی از ۲۶ استخوان پای گاو و گوسفند است که به شکل …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *