بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – امروز روز مهم در زندگی علی انصاریان به عنوان یک بازیگر است. او برای اولین بار فیلمی در جشنواره فجر دارد ، فیلمی با نام رمانتیسم عماد و طوبی» ساخته کاوه صباغ‌زاده دومین فیلم کارگردانی که اولین فیلمش «ایتالیا ایتالیا» به دلیل نوع خاص کمدی و روابط دو بازیگر اصلی‌اش سارا بهرامی و حامد کمیلی مورد توجه مخاطبان جدی سینما قرار گرفت و نام کاوه صباغ‌زاده را در فهرست کارگردانانی که می‌توان منتظر آثار تازه‌شان ماند، به ثبت رساند.
«رمانتیسم عماد و طوبی» البته برخلاف «ایتالیا ایتالیا» بازیگر شناخته‌شده ندارد و بازیگرانی مانند حسام محمودی، الناز حبیبی، علی انصاریان، مرتضی علی عباس میرزایی، ستایش تارانی، سانیا رمضانی و سام ولی‌پور در آن ایفای نقش کرده‌اند نگاه خاص صباغ‌زاده در اولین فیلمش در این فیلم نیز تکرار شده، آن را تبدیل به فیلمی قابل توجه و قابل تأمل می‌کند.
جای علی انصاریان در این فرش قرمز خالی است ، چرا که او به دلیل درگیری با بیماری کرونا روی تخت بیمارستان است.
علی انصاریان همواره یک عشق سینما بوده ، این را خودش در مصاحبه ای چندی قبل با مجله شماره یک داشت گفته است . علی انصاریان در این مصاحبه درباره ریشه های علاقه اش به سینما گفته است:«تدیک خانه ما در میدان خراسان، دو سینما بود، سینما پیوند و سینما سایه، با پدرم و محمد (برادرم) می رفتیم سینما. برای دیدن فیلم عقاب ها ۲۰ بار در صف سینما ایستادم. من با این فیلم ها بزرگ شدم، با برزخی ها، دیده بان، مهاجرو …»
او قهرمانان سینمایی خود را این گونه معرفی می کند:«ما صد سال دیگر فیلمی مثل عقاب ها ساخته نشود. بازیگران این فیلم ها قهرمانان ما بودند، همانطور که بروسلی، آرنولد، جکی جان، راکی هم قهرمان بچگی های نسل من بودند، ما از فردین، بهروز وثوقی، ایرج قادری، ناصر ملک مطیعی و… کلی خاطره داریم و با فیلم هایشان بزرگ شدیم.»
او ابایی نداشت که بگوید که یک عشق فیلم تمام عیار بوده است:«من خیلی فیلم دیدن را دوست داشتم و دارم. پلی استیشن بلد نبودم، هر وقت می رفتم اردو یک دستگاه دی وی دی با ۱۰ تا فیلم با خودم می بردم و می دیدم و کلی حالم خوب می شد. من عاشق فیلم های قدیمی بودم. شاید دیگر هیچوقت فیلمی مثل قیصر ساخته نشود یا گلادیاتور. درست مثل اینکه راکی دو و سه ساخته شد اما هیچ کدامشان راکی یک نشد. خیلی ها خواستند ادای بروسلی را دربیاورند اما هیچ کس بروسلی نشد. من اینها را خیلی دوست داشتم و با آنها همذات پنداری عجیبی می کردم.»
علی انصاریان درباره جذابیت های بازیگری برایش گفته بود:«من باید یک جا قبول می کردم که فوتبالم تمام شده، از قبل از اینکه فوتبال را کنار بگذارم حواسم به همه جا بود، می دانستم که می خواهم چه کاری انجام دهم. بازیگری برایم یک چلنج خوب بود، اینکه یک نفر را بازی کنم. من هیچ وقت پدر نبودم، یا ازدواج نکردم، زندان نرفته ام اما همه اینها را با بازیگری تجربه کردم.»
او درباره این که بازیکنی سخت تر بود یا بازیگری؟ جواب داده:«آن روزها فقط تمرین بود و تمرین. آن روزها خیلی سخت بود، خیلی هیجان داشت. سرشکستن هم نمکش بود. فوتبال بازی کردن خیلی سخت بود، در سینما بالاخره با چند پلان، کاری که می خواهی درمی آید اما فوتبال جای اشتباه ندارد.»
