بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
امیر اسدی
برای مدت کوتاهی خودمان را جای علیرضا بیرانوند می‌گذاریم. فکر کنید
دروازه‌بان ثابت تیم ملی با قراردادی حدود ۲ میلیارد تومان، بهترین
اتفاق‌ها را برای پرسپولیس رقم زده و در سه تورنمنت بزرگ – جام جهانی ۲۰۱۸،
لیگ قهرمانان آسیا و جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۹ – درخشیده، پنالتی کریس
رونالدو را گرفته و ضربه سر ژاوی را به شکلی استثنایی مهار کرده و پرسپولیس
را به فینال لیگ قهرمانان آسیا فرستاده. این دروازه‌بان اما با چنین مبلغی
بازی کرده و در آن‌سو ذخیره او حدود ۲۵۰ هزار یورو از پرسپولیس گرفته و
فقط ۶ بار در لیگ به میدان رفته و حتی یک بازی هم در لیگ قهرمانان آسیا
انجام نداده، چه واکنشی نشان می‌دهید؟ ناراحت نمی‌شوید و سعی نمی‌کنید مبلغ
قراردادتان را
بالا ببرید؟
بوژیدار رادوشوویچ در ۳ سال اخیر فقط ۱۵ بازی در لیگ برتر انجام داده و در
آسیا نیز با حضور علیرضا بیرانوند فرصت عرض‌اندام پیدا نکرده. به اینها
باید ۵۰ هزار یورو یا همان ۲۰ درصد را هم اضافه کنید که برای فصل جدید به
قرارداد این دروازه‌بان کروات اضافه شده و مبلغ را به ۳۰۰ هزار یورو
رسانده. یعنی پرسپولیس باید رقمی در حدود ۵/۴ میلیارد برای دروازه‌بان
ذخیره‌اش هزینه کند. رقمی عجیب که مشخص نیست چرا باید به رادو تعلق بگیرد.
بیرانوند اگر پای خود را در یک کفش نمی‌کرد و به قراردادش پایبند بود،
باید به عنوان دروازه‌بان ثابت پرسپولیس فقط نیمی از مبلغ دریافتی
رادوشوویچ را می‌گرفت. موضوعی که در هفته‌های اخیر با واکنش علیرضا
بیرانوند و اصرار او برای جدایی همراه شد تا اینکه باشگاه پرسپولیس قرارداد
جدیدی پیش روی این دروازه‌بان گذاشت و او را برای حضوری موفق در لیگ برتر
حفظ کرد.
در لیگ ایران بازیکنی حضور دارد که با دستمزدی ۷۰۰ هزار یورویی برای تیمش
بازی خواهد کرد. اشتباه نکنید، این بازیکن خارجی نیست بلکه ایرانی است و در
یکی از تیم‌های شهرستانی هم بازی می‌کند. بنابراین علیرضا بیرانوند نیز
تلاش کرد تا دستمزد خود را بالاتر ببرد و رقمی دریافت کند که البته در لیگ
نوزدهم بالاترین نیست. گویا دروازه‌بان تیم ملی با رقمی در حدود ۷ میلیارد
برای فصل جدید با پرسپولیس توافق کرده تا قید پیشنهادهای خارجی که
خیلی‌های‌شان رسمی هم نبود را بزند و همچنان پیراهن شماره یک سرخ‌ها را
بپوشد.
قرارداد جدید علیرضا بیرانوند را اگر با ستاره‌های دیگر لیگ مقایسه کنیم
به او حق می‌دهیم که چنین مبلغی را دریافت کند. او دروازه‌بان ثابت تیم ملی
است که اگر باشگاه پرسپولیس کمی به او تخفیف می‌داد، می‌توانست به اروپا
برود و دست باشگاه را برای جذب دروازه‌بان جدید در حنا بگذارد. نکته اما
این است که او با پرسپولیس قرارداد داشت و مدیران باشگاه می‌توانستند زیر
بار این رقم نروند و بحث توافقی را پیش بکشند که او چند فصل قبل انجام داد و
بر اساس آن باید تا سال ۱۴۰۰ درون دروازه پرسپولیس می‌ماند.
همه این پول حق بیرانوند است اما او وقتی این رقم را دریافت می‌کند، باید
به دستورات باشگاه نیز متعهد باشد. نمونه‌ای از عدم تعهد بیرانوند، همان
ماجرای معروف لباسی است که او برای بازی‌های پرسپولیس می‌پوشد. لباسی از
تولیدی یوسف، آن‌هم در شرایطی که باشگاه طبق توافق با اسپانسر ملزم به
استفاده از البسه تولیدی لی‌نینگ است. همین مسأله مهم فصل قبل بارها
مشکلاتی میان پرسپولیس و اسپانسر به‌وجود آورد و در نهایت رقمی در حدود ۴۰۰
میلیون جریمه برای باشگاه به همراه داشت.
پرسپولیس به جز قرارداد ۷ میلیاردی با بیرانوند، باید بحث پیراهن او را هم
حل کند که اگر نکند باز هم جرائمی برای باشگاه در نظر گرفته خواهد شد.
جرائمی که هزینه حفظ بیرانوند را بالاتر می‌برد اما انگار باشگاه پرسپولیس
برای کسب نتیجه دست به هر اقدامی می‌زند. حتی برخلاف قوانینی که خودشان وضع
کرده‌‌اند و پای توافق را امضا زده‌اند اما به آن عمل نمی‌کنند.
