ماموریت ۳۹ روزه به مریخ

سایت بدون -با فناوری امروزی، سفر به سیاره مریخ تقریبا ۲۰۰ روز طول می‌کشد. اما این مدت در آینده‌ای نه چندان دور، با استفاده از فناوری راکت‌های پلاسمایی -‌ راکت مگنتوپلاسما با ضربه ویژه متغیر (VASIMR) – شش برابر کمتر شده و فقط به ۳۹ روز می‌رسد. این راکت مجهز به سیستم محرکه پیشرفته فضایی است که از گاز آرگون و امواج رادیویی به شکل نور-منبع انرژی قابل احیایی که در فضا یافت می‌شود- استفاده می‌کند. طرح راکت‌های پلاسمایی، زیر نظر فرانک چانگ دیاز فضانورد ناسا که هفت مرتبه و در مجموع بیش از ۱۶۰۰ ساعت به فضا سفر کرده و زیر نظر شرکت اد آسترا راکت
«Ad Astra Rocket» هدایت می‌شود. این طرح تاکنون بودجه‌ای معادل ۳۰ میلیون دلار به خود اختصاص داده است و برای آماده پرواز کردن این راکت، صد‌میلیون دلار دیگر هم نیاز است.
بنا به گفته چانگ دیاز، شتاب این نوع راکت‌ها در فضا بدون تغییر باقی می‌ماند. پلاسما بخش اصلی این راکت‌هاست. اما مشکل اصلی استفاده از پلاسما، داغ بودن فوق‌العاده زیاد آن است. در حقیقت، دمای آن به بیش از یک میلیون درجه می‌رسد. از طرفی هرچه راکت داغ‌تر باشد، بهتر عمل می‌کند. اما هیچ ماده‌ای را نمی‌توان به چنین پلاسمای داغی نزدیک کرد.خوشبختانه این مشکل با استفاده از میدان مغناطیسی برطرف شد. برای مقابله با این حرارت، پلاسما به درون یک مجرای مغناطیسی هدایت و وقتی از راکت خارج می‌شود، آنقدر خنک شده است که بتواند کار خود را انجام دهد.
راکت‌های پلاسمایی در برابر راکت‌های شیمیایی از نظر مصرف سوخت، بهتر هستند و به جای این‌که حجم بسیاری از سوخت را به یکباره مصرف کنند، مصرف سوخت آنها در یک بازه زمان طولانی و به‌تدریج صورت می‌گیرد. علاوه بر آن راکت‌های پلاسمایی می‌توانند فضا را از زباله‌های فضایی که به دور زمین می‌چرخند، پاک کنند، ماهواره‌ها را تعمیر کنند و سریع‌تر از هر راکت شیمیایی دیگر منابع مورد نیاز را به فضاهای بیرون از منظومه شمسی برسانند و البته سیارک‌ها را از مسیر برخورد با زمین خارج کنند. راکت پلاسمایی می‌تواند بیش از ۱۹۳ هزار کیلومتر در ساعت حرکت کند. در حالی‌که این سرعت در راکت‌های شیمیایی حدود ۶۴ هزار کیلومتر در ساعت است.
چناچه این راکت‌ها بتوانند فعالیت خود را شروع کنند، سفر به مریخ و سیاره‌های دیگر، در مدت کمی صورت خواهد گرفت و شاید انسان بتواند در سیاره‌های دیگر مانند ماه زندگی کند. زیرا می‌تواند تمام نیازهای خود را با استفاده از منابع زمین تامین کند. شرکت‌های فضایی حمل بار می‌توانند با استفاده از این راکت‌ها وسایل مورد نیاز انسان را به سیاره‌های دیگر حمل کنند.