مجسمه ابراهیموویچ را به میلان ببرید/داستان یک خیانت!

لی رادن

سایت بدون -«ما عصبانی هستیم به خاطر اینکه او فکر می‌کند می‌تواند هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد و همچنان همه عاشقش باشند. او هوادار واقعی بودن را درک نمی‌کند.»
سیمون بنگتسون تنها یکی از هواداران پرتعداد مالمو است که حاضر نیستند زلاتان ابراهیموویچ را ببخشند. اسطوره سوئدی چند ماه سخت را در شهر خودش سپری کرده است. مهاجم ۳۸ ساله تماشا کرده جایگاهش به عنوان یک اسطوره در باشگاه مالمو از دست رفته چون در تیم رقیبشان، هامربی سرمایه‌گذاری کرده و برنامه اش این است که این تیم را بزرگترین باشگاه اسکاندیناوی کند، همین باعث شده رابطه او با مالمو که به ۲۵ سال قبل برمی‌گردد و از ورود او به باشگاه به عنوان یک پسربچه شروع شده، به هم بخورد.
در آبان، مجسمه رکورددار گلزنی تیم ملی سوئد در مالمو رونمایی شد و زلاتان سرمست و مغرور به جمعیت قابل توجهی که در این مراسم حضور داشتند، گفت: «این مجسمه به کسی تعلق دارد که چندان مورد استقبال قرار نگرفت اما راه خودش را پیدا کرد.»
اشاره این مهاجم به سختی‌هایی بود که در دوران کودکی و رشد خود به عنوان یک خارجی‌زاده در جمعیت آن موقع همگن و یکدست سوئد با آن روبه‌رو شد اما کمتر کسی می‌دانست تندیس او را هم تحمل نمی‌کنند.
در ساعات اولیه ۱۵ دی، وندال‌ها پاهای این مجسمه را قطع کردند تا سقوط کرد و این آخرین ضربه بعد از تلاش‌های قبلی بود. وقتی خبر سرمایه‌گذاری زلاتان در باشگاه هامربی رسماً اعلام شد، ابتدا بینی مجسمه را بریدند و با اسپری رنگس کردند و بعد حتی می‌خواستند این مجسمه را به آتش بکشند.

زلاتان خودش چاقو را کشید
خیانت به مالمو
اقدام خرابکاران برای از بین بردن و ساقط کردن مجسمه نهایت تلاش‌های جمعیت ضدزلاتان است اما حس عصبانیت و ناامیدی در میان طرفداران مالمو همه گیر و بدون استثنا است. بنگتسون ادامه می‌دهد: «من می‌توانم بگویم که اکثریت قریب به اتفاق هواداران مالمو از دست زلاتان ناراحت هستند. در بین کسانی که من می‌شناسم، هیچ‌کس او را دوست ندارد. البته برخی فکر می‌کنند خرابکاری درست نیست اما همان‌ها هم درک می‌کنند که چرا عده‌ای دست به تخریب مجسمه او زده‌اند.»
اگرچه او هرگز در سوئد جامی نبرد و کمتر از ۵۰ بازی برای تیم اصلی مالمو انجام داد اما هواداران این باشگاه از موفقیت جهانی ابراهیموویچ به عنوان دلیلی برای افتخار شخصی استفاده می‌کردند و هیجان زده بودند از اینکه چنین بازیکن بزرگی در باشگاهشان اسم و رسمی برای خود پیدا کرده و توانسته به تیم‌های خارجی برود. حالا احساس می‌کنند فریب خورده‌اند و این حس غرور و سرخوشی جای خود را به افسردگی و پشیمانی داده است.
بنگتسون تأکید می‌کند: «تا قبل از این او بازیکنی بود که به او افتخار می‌کردیم. یک فوق‌ستاره جهانی که کار حرفه‌ای را از باشگاه ما آغاز کرده بود اما حالا هیچ‌کس دوست ندارد چیزی درباره او بشنود. او فکر می‌کند باید به خاطر کارهایی که در باشگاه ما کرده تا همیشه ممنونش باشیم اما در واقع او هیچ چیز با مالمو نبرده. او به خاطر پول خیلی زیادی فروخته شد و همه چیز تمام شد.»
دیگر هوادار مالمو، الکساندر ایوانوفسکی توضیح می‌دهد از تصمیم ابراهیموویچ برای کمک به رشد باشگاه هامربی و نه مالمو حس شدید خیانت در میان هواداران به وجود آمده: «دلیل اینکه کار او زخم عمیقی در میان هواداران ایجاد کرده این است که کارش بر خلاف گفته‌های همیشگی‌اش بود. او همیشه گفته مالمو شهر زادگاهش است، همیشه عاشق این تیم است و هیچ باشگاهی نیست که بزرگتر از مالمو باشد یا بتواند بزرگتر شود.»
به گفته او، روشی که زلاتان برای اعلام این کارش انتخاب کرد، تحملش را برای هواداران مالمو سخت‌تر کرد: «اگر ۲۵ درصد سهام باشگاه را می‌خرید و درباره آن حرفی نمی‌زد یا چیزی درباره تعلق خاطرش به مالمو می‌گفت، برای هواداران قابل قبول‌تر بود اما او یک چهارم سهام باشگاه را خرید و بعد گفت می‌خواهد این تیم قویترین تیم اسکاندیناوی باشد. او نه تنها چاقو کشید بلکه به طرف هواداران مالمو گرفت تا آنها را زخمی کند.»

این مجسمه باید برداشته می‌شد
اعتراض و خشم نسبت به این مجسمه آنچنان آشکار بود که دردسرهایی برای مقامات محلی ایجاد کرد درباره اینکه باید درباره مجسمه چه کنند. آیا باید دوباره سرپایش کنند و در این صورت وندال‌ها احتمالاً دوباره به سراغش می‌آیند مگر اینکه با صرف هزینه در تأمین امنیت آن تلاش بیشتری صورت بگیرد و این اقدامی نیست که مورد قبول پرداخت‌کنندگان مالیات در شهری دیوانه فوتبال که یک باشگاه بزرگ بیشتر ندارد، واقع ‌شود. اگر هم آن را به جای دیگری منتقل کنند، پیام تلویحی‌اش این است که وندال‌ها به هدف خود رسیده و برنده این بازی شده‌اند.
قانونگذاران هم نمی‌توانند در این میان سر خود را زیر برف کرده و وانمود کنند نمی‌دانند چه اتفاقی در حال رخ دادن است. تقاضای جابه‌جایی مجسمه هشت برابر حد لازم امضا جمع کرده و این یعنی مقامات محلی در پایان ماه فوریه جایی برای مخالفت و رد این درخواست ندارند.
کاوه حسین‌پور، نایب رئیس جمعیت رسمی هواداران تیم مالمو موسوم به «MFF ساپورت» تردیدی ندارد که این اقدام باید صورت بگیرد: «ما گفتیم به این دلیل که او در باشگاه هامربی سهام خریده، باید مجسمه‌اش برداشته شود. قابل پیش‌بینی و غیرقابل پیشگیری بود که این مجسمه تخریب می‌شود و سقوط می‌کند. این به نفع همه است که مجسمه را جای دیگری ببرند. او بعد از اینکه سال‌ها در تیم‌های خارجی بازی کرده جایگاهش را در این شهر و باشگاه از دست داده. ذهنیت مالمو که می‌گوید «ما در برابر دنیا» زلاتان را ایجاد کرد، زلاتان مالمو را به وجود نیاورده است.»
ابراهیموویچ ۱۹ سال قبل از مالمو رفت و در سال ۲۰۱۵ املاک و دارایی‌هایی که در این شهر داشت، فروخت و به همین دلیل اصلاً نباید از اینکه نسبت به این شهر تعلق خاطری ندارد، تعجب کرد. شاید همانطور که مجسمه‌ساز چند روز قبل پیشنهاد کرد، بهتر است این مجسمه در شهری نصب شود که او بیشتر دوران حرفه‌ای خود و سال‌های اوج فوتبالش را در آن سپری کرده و به همین خاطر قدر او و موفقیت‌هایش را بهتر می‌داند: میلان.
منبع: BBC