بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
ماجرای تصویر عجیب اسکوچیچ در شهر قدس
انتشار تصویر دراگان اسکوچیچ در ورزشگاه شهدای شهر قدس تهران جنجال بزرگی در فضای مجازی به راه انداخته است. سرمربی تیم‌ملی ترجیح داد به جای حضور در جایگاه VIP یا جایگاه خبرنگاران مسابقه را از روی صندلی‌های بالای جایگاه ویژه و فضایی باز دنبال کند که انتشار تصاویر محل استقرار او به خوبی نشان می‌دهد که آن محل به هیچ‌عنوان در شأن سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران نبوده است. البته مسئولان ورزشگاه دیروز به دنبال بالاگرفتن اعتراض‌ها در فضای مجازی و رسانه‌ای ناچار به ارایه توضیحات در این زمینه شدند و تأکید کردند شخص اسکوچیچ برای اینکه هیچ‌کسی نزدیک او نباشد، آن محل را برای نشستن انتخاب کرد و آنجا درحال بازسازی و عملیات ساختمانی بوده است. مدیر این مجموعه ورزشی در مصاحبه‌ای گفته است: «ما دوست نداشتیم آقای اسکوچیچ آنجا بنشیند اما ایشان خودشان ترجیح دادند به آنجا بروند. ما برای ایشان در جایگاه VIP جایی را درنظر گرفته بودیم اما آقای اسکوچیچ اظهار داشتند که باید تنها باشند و کسی دور و برشان نباشد».
ورزشگاه غدیر به خرابه تبدیل شد
همین چند روز پیش بود که تصاویری تکان‌دهنده از ورزشگاه ۵٠هزار نفری غدیر اهواز سروصدایی بزرگ در فوتبال ایران به راه انداخت. ورزشگاهی که زمان ساخت آن هنوز به ١٠سال هم نمی‌رسد و در زمان افتتاح یکی از زیباترین استادیوم‌های ایران بود، به یک خرابه مطلق تبدیل شده است. این استادیوم درحال حاضر میزبان هیچ مسابقه‌ای در لیگ‌برتر نیست و به همین دلیل به حال و روز بد افتاده است، البته بسیاری از ورزشگاه‌های لیگ‌برتری ایران مشکل امکانات و سخت‌افزار دارند، حتی ورزشگاه نقش جهان که سالیانی دراز زمان صرف بازسازی مجدد آن شد، ولی محیط داخلی و بیرونی ورزشگاه هنوز آماده نشده و نتوانسته استانداردهای بین‌المللی را دریافت کند. ورزشگاه ۵٠هزار نفری ثامن مشهد هم حال و روزش بهتر از ورزشگاه غدیر نیست و با افتتاح ورزشگاه امام رضا(ع) دیگر متروکه شده است.
ورزشگاه‌های زیبایی که بی‌استفاده‌اند
در چنین فضایی داستان وقتی بیشتر ناراحت‌کننده می‌شود که بدانیم چند ورزشگاه زیبا و فوق‌العاده در سال‌های اخیر در استانهای مختلف کشور ساخته شده که هیچ استفاده‌ای از آنها نمی‌شود؛ مثلا در بیرجند ورزشگاه شکیل ١۵هزار نفری ساختهاند ولی این شهر هیچ‌وقت تیم بزرگ فوتبالی نداشته است، یا مثلا ورزشگاه فوق‌العاده زیبا و شگفت‌انگیز ۵٠هزار نفری پارس شیراز بلااستفاده مانده است. البته شیراز زمانی همواره در لیگ‌برتر تیم داشت اما الان چندسالی می‌شود که از سطح اول فوتبال ایران فاصله گرفته است و با صعود یکی از نمایندگان این شهر به لیگ‌برتر قطعا شاهد استفاده از ورزشگاه پارس خواهیم بود. در سال‌های اخیر برای بسیاری از استانهای کشور استادیوم‌هایی برای هیچ ساخته شد و مشکل بزرگ اینجا بود که یک سیستم فکر درست و اصولی و اولویت‌بندی در این ساخت‌وساز‌ها وجود نداشت. برخی استان‌ها که فوتبالی‌تر هستند، ورزشگاه درست و حسابی ندارند اما در برخی از استان‌ها که اصلا فوتبال ندارند، استادیوم‌هایی ساختهاند که متروکه شده و هیچ استفاده از آن نمی‌شود.
اتفاقات عجیب در آبادان
یک اتفاق زشت و بد دیگر در این هفته از مسابقات لیگ‌برتر به حواشی مربوط به قطع برق ورزشگاه تختی آبادان اختصاص داشت. بازی تیم‌های صنعت نفت و پارس‌جنوبی جم در دقیقه ٣٠ به خاطر قطعی برق از جریان افتاد. درشرایطی که همه فکر می‌کردند مشکل حل خواهد شد، تا پایان مسابقه هم این بحران ادامه داشت. در بین دونیمه به خاطر قطعی برق و روشن‌نشدن کولرهای گازی، جلسات فنی تیم‌ها درون زمین چمن برگزار شد و حتی کنفرانس خبری بعد از بازی هم در روی زمین چمن انجام شد. البته این برای اولین‌بار نیست که در مسابقات این فصل شاهد قطعی برق در ورزشگاه‌ها هستیم و چندبار دیگر هم در شهرهای مختلف این حادثه رخ داده و برگزاری مسابقات را با مشکلاتی اساسی روبه‌رو کرده است.
لیگ‌برتر با کمترین امکانات ورزشی
نوزدهمین دوره لیگ‌برتر در شرایطی ماه آینده به پایان می‌رسد که هنوز برخی تیم‌ها از داشتن زمین تمرین و مسابقه استاندارد هم محروم هستند. نساجی مازندران که در خطه سرسبز شمال در ورزشگاهی با زمین چمن مصنوعی در لیگ‌برتر ایران از میهمانان خود پذیرایی می‌کند. ایراد بزرگ این است که با وجود صرف هزینه‌های هنگفت در فوتبال ایران، تعداد زمین‌های چمن برای مسابقات رسمی و تمرینی استاندارد به زور به انگشتان دو دست در ٣٢ استان می‌رسد. همین مسأله روی سطح کیفی تمامی مسابقات تأثیر منفی می‌گذارد. بماند که در لیگ‌های دیگر اوضاع به مراتب بدتر از لیگ‌برتر است و با قدرت می‌توان گفت وقتی شرایط لیگ برتر آن‌قدر اسفناک است، در لیگ‌های دیگر اوضاع فراتر از فاجعه است.
بهداشت بی‌بهداشت
مقایسه سیستم برگزاری مسابقات فوتبال ایران با رعایت پروتکل‌های بهداشتی با کشورهای اروپایی هم بخش دیگری از مشکلات را به همه مردم نشان می‌دهد. اکثر باشگاه‌ها از رعایت تمام پروتکل‌های بهداشتی تعیین‌شده عاجز هستند و این موضوع را اعتراف کرده‌اند. چند تیم حتی پول برای گرفتن تست کرونا و خرید تجهیزات بهداشتی و مواد ضدعفونی‌کننده نداشتند. از داوران تست کرونا گرفته نمی‌شود. سیستم تست‌گیری تیم‌ها از مربیان و بازیکنان خود به هیچ‌عنوان شفاف نیست و حمل‌ونقل بین‌شهری و اسکان تیم‌ها در هتل‌ها هم فاصله زیادی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی دارد.
