سایت بدون – آلیسون گوپنیک یکی از خبرهترین روانشناسان رشد در جهان است و دیدگاهی دارد علیه اجبار در تربیت کودک. ایده اساسی او در کتاب «باغبان و نجار»، در قالب همین دو استعاره تعریف میشود. در واقع پس از خواندن این کتاب درخواهید یافت که بیشتر باغبان هستید یا نجار. میخواهید شبیه نجار باشید و فرزندانتان را مثل یک درخت، بُرش بزنید و از او میز و صندلی بسازید! یا شبیه گیاهی بدانید که قرار است احساس رشد کند. این پرسشی است که بیواسطه «بایدها» را کنار میزند و «قابلیتها» را پیش روی شما میگذارد: میخواهید نجار باشید یا باغبان؟ پاسخ نویسنده روشن و گویاست: باغبان باشیم، نه نجار. او این رادر کتابی بانام «علیه تربیت فرزند » مطرح کرده است
طبق این ایده برخی والدین، درست مثل نجاری که تنهٔ درخت را بُرش میزند و از آن چند صندلی میسازد، طبق نقشه، برای تربیت فرزندانشان طرحی کامل و دقیق در ذهن دارند. آنها آیندهٔ فرزندان را بهدقت تصور میکنند و میکوشند تا آنها را طوری شکل دهند که به آن طرح ایدئال تبدیل شوند.
در مقابل، والدینی هستند که برای شکل دادن به فرزندان تلاشی نمیکنند. آنها به باغبانی میمانند که از کودک همچون گیاهان حساس باغچه مراقبت میکند. فرزندان را در بستری امن و آزاد پرورش میدهند و اجازه میدهند تا هر یک از آنها، موجودی مستقل و یگانه و خلاق شود.