بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -فرانکی دیونگ قرار بود آغاز یک تحول باشد. چهار سال پیش، او به سؤالی پاسخ می‌داد که خیلی از ما نیازی به آن احساس نمی‌کردیم: آیا فرانتس بکن باوئر، اسطوره بایرن‌مونیخ و آلمان می‌توانست با بهترین‌های سال ۲۰۱۸ رقابت کند؟ قیصر دو بار در سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ توپ طلا را برد در حالی که مدافع بود اما به خاطر دفاع این جایزه را نبرد. او ابتدا هافبک هجومی آلمان بود اما تا حد امکان به عقب برده شد و نقش لیبرو را پشت دفاع بازی کرد. از اینجا شروع می‌شد، توپ را می‌گرفت، جلو می‌رفت و پاس تعیین‌کننده‌ای می‌داد. در ۱۹۷۴ بکن باوئر کاپیتان آلمان در پیروزی فینال جام‌جهانی مقابل هلند بود. این بازی برخورد دو سبک بود، آلمان با برنامه در برابر هلند توتال فوتبال یوهان کرویف. در سال ۲۰۱۸ یکی از هافبک‌های آن تیم هلند، آری هان، گفت:«فرانکی دیونگ نسخه پیشرفته‌تر فرانتس بکن باوئر است چون سرعت دارد و راحت پاس می‌دهد.»
در لیگ هلند، آژاکس از او به‌عنوان مدافع وسط استفاده می‌کرد که این طرف و آن طرف زمین دریبل می‌زد و هر کاری می‌خواست انجام می‌داد. شهامت او همه چیزهای ممکن در فوتبال را به نمایش می‌گذاشت: وقتی به‌عنوان مدافع میانی این کارها را می‌کنی، دیگر چه کاری از تو ساخته نیست. در تابستان ۲۰۱۹ او با ۷۵ میلیون یورو به بارسلونا رفت و بعد از سه سال چیزی شده که کسی باورش نمی‌شود: کاملاً معمولی.
چه شد؟ و چه می‌شود حالا که شایعه رفتنش به منچستریونایتد با هدایت مربی سابق آژاکس، اریک تن هاخ مطرح شده؟
دیونگ چگونه بازیکنی است؟
در یک جمله، دیونگ هافبکی است که توپ را جلو می‌برد، شوت‌های خوبی در محوطه جریمه می‌زند و در دفاع مشارکتی ندارد. منچستریونایتد او را به جای پل پوگبا می‌آورد و شباهت‌هایی دارند. این دو به ترتیب در یوونتوس و آژاکس همه کار می‌کردند بدون اینکه چیزی را قربانی کنند. پوگبا گل می‌زد و می‌ساخت ضمن اینکه تمام وظایف یک هافبک طراز اول را بخوبی انجام می‌داد، حضور او در تیم مثل این بود که شما با ۱۲ نفر بازی کنید. در یونایتد، جنبه هجومی بازی‌اش حفظ شد اما در دفاع افت کرد و در نهایت به‌عنوان بازیکن آزاد به یوونتوس برمی‌گردد. دیونگ در فصل ۲۰۱۹-۲۰۱۸ لیگ قهرمانان که آژاکس چند ثانیه با فینال فاصله داشت، یک هافبک همه کاره بود که در میان هافبک‌ها از نظر حرکت رو به جلو بهترین بود و در تکل و مداخله در بازی حریف سوم. در ۱۱ بازی آن فصل ۴۳ تکل و مداخله داشت. این فصل در ۳۲ بازی بارسلونا ۶۶ تکل و مداخله داشته اما همچنان در کار با توپ فوق‌العاده است. اما این بازیکن ۲۵ ساله در تکل و مداخله با لوکا مودریچ ۳۶ ساله تقریباً برابر است. مارکو وراتی پاری‌سن‌ژرمن و انگولو کانته چلسی در ترکیب ویژگی‌های هجومی و دفاعی سرآمد هستند همینطور تیاگو آلکانتارای لیورپول.
دیونگ در بارسلونا در بازی بدون توپ خیلی مؤثر شده. روی گلش مقابل والنسیا رو به جلو حرکت می‌کند، برای جوردی آلبا فضا به وجود می‌آورد، به حرکت رو به جلو ادامه می‌دهد، پتانسیل سانتر را تشخیص می‌دهد و بر مدافع حریف غلبه می‌کند. مقابل آلاوس هم همینطور. اما در مجموع در سه فصل تنها هشت گل زده و ۹ پاس گل داده. حالا، دیونگ بازیکنی است که خیلی خوب توپ را جلو می‌برد و در یک سوم دفاعی حریف اثرگذار است اما در آن طرف زمین کم اثر است.
او که می‌تواند باشد؟
مقایسه دیونگ با امثال تیاگو، کانته و وراتی عادلانه نیست اما او نشان داده می‌تواند مثل دورانش در آژاکس مفید باشد به علاوه اینکه مبلغ انتقال او که آن موقع بعد از مبلغ ۱۰۵ میلیون یورویی پوگبا از یووه به یونایتد برای یک هافبک دوم بود و حالا بعد از آمدن ۸۰ میلیون یورویی اورلین شوامنی از موناکو به رئال مادرید سوم است، نشان می‌دهد که بازار هم همین تصور را در مورد او دارد. اما معدود بازیکنانی هستند که تحت تأثیر محیط قرار نمی‌گیرند و در حال حاضر یونایتد مثل بارسلونا شاخص‌ترین تیم‌های بزرگی هستند که به بدترین شکل اداره می‌شوند. دیونگ در سه فصل در بارسلونا با چهار مربی کار کرده با نگاه‌های تاکتیکی متفاوت. باشگاه دو رئیس داشته، پلیس یک بار به خاطر بازرسی اقتصادی به مقر باشگاه حمله کرده، بهترین بازیکن تاریخ باشگاه، لیونل مسی مجبور به جدایی شده و در حال حاضر باشگاه را تناقض گرفته، از یک طرف به‌دلیل محدودیت‌های لالیگا پولی برای خرج کردن ندارند از طرف دیگر همه بازیکنان گران و پا به سن گذاشته دنیا را می‌خواهند. در زمان پپ گواردیولا و لوییس انریکه همه برای موفقیت به بارسلونا می‌رفتند حالا هر که می‌رود، ناموفق است. فیلیپ کوتینیو، آنتوان گریزمان و عثمان دمبله روی هم ۳۸۵ میلیون یورو هزینه داشتند، در پنج فصل اخیر هم ۴۰۰ میلیون یورو برای ۱۰ بازیکن صرف کرده‌اند: دیونگ، میرالم پیانیچ، مالکوم، پائولینیو، کلمان لنگله، نلسون سمدو، آرتور، فرانسیسکو ترینکائو، سرجینیو دست و جونیور فیرپو. فصل قبل تنها چهار نفرشان در بارسلونا بودند و دیونگ تنها کسی که حداقل ۲هزار دقیقه بازی کرد.
قطعاٌ اگر دیونگ در جای خودش بازی می‌کرد، شرایط بسیار متفاوتی نسبت به امروز داشت. او بهترین هافبک جهان نیست اما آیا گواردیولا و یورگن کلوپ هم نمی‌توانند او را شکوفا کنند؟ آیا نمی‌تواند بازیکنی مثل ایلکای گوندوغان در سیتی شود؟ اما دیونگ در موقعیت عجیبی قرار گرفته، آنقدر گران است که فقط چند باشگاه توانایی داشتنش را دارند اما جذابیتی ندارند برای آنها که برنامه و ساختار و محیط مناسب برای موفقیت دارند. شاید اگر به منچستریونایتد برود، چند سال دیگر باید همین‌ها را درباره‌اش نوشت با تغییر چند کلمه.
