بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
برگشتم همانجایی که باید باشم محسن همیشه تشویقم کرده و در تمام روزهایی که کنار هم بودیم، هیچ دفعه‌ای به من «نه» نگفته است. هر بار که تصمیم به کاری گرفته‌ام، نه تنها مانعم نشده که همیشه کنارم ایستاده و حمایتم کرده است
سایت بدون – مهسا جاور را نمی‌توان فراموش کرد. در یک دهه گذشته آنقدر فعال بوده و افتخارات زیادی را ثبت کرده که نامش را در ورزش زنان به عنوان یکی از سدشکن‌ها ماندگار کرده است. مدال‌آور تیم ملی رویینگ در رقابت‌های مختلف که المپیک ریو را هم پشت سر گذاشت و کارنامه افتخاراتش را روز به روز کامل‌تر کرد اما به یکباره در حین بازی‌های آسیایی اندونزی و بعد از کسب مدال نقره در رویینگ چهارنفره، خداحافظی‌اش از دنیای قهرمانی را اعلام کرد. او که مدتی بود با محسن سیفی، یکی از قهرمانان شاخص ووشو ایران ازدواج کرده بود، گفت می‌خواهد وقت بیشتری را برای خانواده‌اش بگذارد اما امروز که درباره تصمیم سه سال قبل‌اش صحبت می‌کند، می‌گوید به خاطر دلخوری از شرایط چنین تصمیمی گرفته است.
مهسا در این مدت که از ورزش قهرمانی دور بوده، صاحب فرزندی به نام «مینل» شده و در تمام این مدت با تصاویری که از تمریناتش منتشر کرده، نشان داده که از ورزش دور نبوده اگرچه ورزش قهرمانی انجام نداده؛ البته تا دو ماه قبل. او بعد از پیگیری فدراسیون؛ در آذرماه تصمیم به بازگشت به دنیای قهرمانی گرفت و با حضور در لیگ برتر، تصمیم‌اش را عملی کرد. او این روزها تمرین می‌کند تا در تیم اعزامی به بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ قرار گیرد و مثل همیشه با قدرت کار می‌کند؛ با این تفاوت که او حالا نقش مادری را دارد و می‌گوید از این حس، قدرت خارق‌العاده‌ای گرفته و با توان بیشتری ادامه می‌دهد. به بهانه فرارسیدن روز مادر و شروع دوباره یکی از قهرمانان خوشنام و با اخلاق ورزش؛ سراغ مهسا جاور می‌رویم تا او از حال و هوایش در ۱۸ ماهگی فرزندش بگوید.
دوباره پرشور و با انگیزه به دنیای قهرمانی برگشته‌ای و حسابی سر خودت را شلوغ کرده‌ای.
کلاً من همه‌کاره‌ام و وقت خالی ندارم. سرم گرم است و از این بابت خوشحالم. اصلاً نمی‌توانم بیکار باشم و استراحت کنم.
این رویه را در زمان بارداری هم داشتی و تمریناتت را رها نکردی؟
صبح روزی که قرار بود دخترم به دنیا بیاید، در سالن بودم و تمریناتم را کامل انجام دادم. بعد هم رفتم بیمارستان.
در تصاویر و ویدئوهایی هم که از دخترت منتشر می‌کنی، کاملاً مشخص است چقدر به ورزش علاقه دارد.
دقیقاً. مینل کلاً راه نمی‌رود و مدام در حال دویدن است. احتمالاً تأثیر ورزش‌هایی است که خودم انجام داده‌ام.
دو سه سال اخیر، دور از ورزش حرفه‌ای چطور گذشت؟
از ورزش دور نبودم اما ورزش حرفه‌ای انجام نمی‌دادم. با این حال فکر می‌کنم از لحاظ روحی خیلی به این دور شدن نیاز داشتم. بعد از سال‌ها اردونشینی، باید مدتی دور می‌شدم.
بعد از بازی‌های آسیایی که خداحافظی‌ات را اعلام کردی، به خاطر دلخوری بود یا اینکه برای بچه‌دار شدن برنامه‌ریزی کرده بودی و به این علت تصمیم به دوری گرفتی؟
دلخوری‌ام از شرایط بود، بعد از سال‌ها، همچنان اردونشین بودم و فدراسیون همراهی نمی‌کرد تا در خانه‌ها و شهرهای خودمان تمرین کنیم. من هم ازدواج کرده بودم و می‌خواستم برای زندگی شخصی‌ام وقت بیشتری بگذارم. زمانی هم که خداحافظی کردم، انگار نه انگار که سال‌ها ورزشکار این رشته بوده‌ام. طوری با من رفتار شد که انگار بود و نبودم فرقی نمی‌کرد.
آن هم ورزشکاری که افتخارات زیادی داشتی و از بیشتر رویدادهایی که رفتی، دست پر برگشتی.
همیشه نتیجه‌هایم خوب بوده و این بی‌مهری بیشتر اذیتم می‌کرد. در تمام مدتی که ورزشکار بودم، سعی کردم مثمر ثمر باشم و کارم را به خوبی انجام بدهم اما بعد از رفتنم هیچ اتفاقی نیفتاد. البته در دوران دوری، واقعاً به خیلی از مسائل فکر نمی‌کردم و زندگی‌ام را می‌کردم اما بعد از تولد مینل و با تغییراتی که در فدراسیون انجام شد، اتفاق جالبی افتاد. آقای سهرابیان، رئیس فعلی فدراسیون، ۱۰ روز بعد از به دنیا آمدن دخترم، با من تماس گرفتند و گفتند که «منتظریم تا برگردی.» این تماس خیلی برای من ارزشمند بود. در این مدت هم بارها ایشان پیگیر بودند و گفتند که برگردم. حتی آقای فراز، سرمربی تیم ملی هم مدتی قبل از لیگ با من تماس گرفتند و من هم با کمال میل قبول کردم که دوباره تمریناتم را شروع کنم. در تمام این مدت مدام به من تلنگر می‌خورد.
در این مدت تحصیلاتت را هم ادامه داده‌ای؟
بله. مقطع ارشد را در رشته فیزیولوژی تربیت بدنی گذراندم اما چون می‌خواستم مقاله‌ام را چاپ کنم؛ کمی زمان برد و به کنکور دکترای امسال نرسیدم. ان‌شاءالله سال آینده در کنکور دکترا شرکت می‌کنم تا در این زمینه هم کارم را ادامه بدهم.
برخی از ورزشکاران می‌گویند که به خاطر زایمان، به لحاط بدنی دیگر نمی‌توانند به شرایط قبل برگردند.
من برعکس این موضوع فکر می‌کنم. ورزشکارانی که زایمان انجام داده‌اند و ورزش را رها نکرده‌اند، بدنشان خیلی قوی‌تر برمی‌گردد. بدن من هم خیلی سریع برگشت. البته من در تمام این مدت، ورزش را رها نکرده بودم و بدنسازی می‌کردم. یک ماه قبل از لیگ هم تمرینات حرفه‌ای را شروع کردم و از نتیجه‌ای که در لیگ همراه دانشگاه آزاد به دست آوردم، خیلی خوشحالم. درست است که مسافت‌های لیگ کوتاه‌تر بود اما از رکوردهایی که بعد از سه سال به دست آوردم، خیلی راضی‌ام.
می‌خواهی این روند را ادامه بدهی و برای عضویت دوباره در تیم ملی تلاش کنی؟
یا کاری را شروع نمی‌کنم یا اگر شروع کنم تا ته ماجرا می‌روم. برنامه‌ریزی کرده‌ام که برای بازی‌های آسیایی آماده شوم. انرژی زیادی دارم و امیدوارم که این مسیر را به بهترین شکل طی کنم.
شرایط حضور در اردوهای طولانی‌مدت تیم ملی را داری؟
به خاطر دخترم و اینکه نیاز است جایی باشم که مادرم هم حضور داشته باشد، فعلاً نمی‌توانم در تهران اقامت داشته باشم. بیشتر بین تهران و زنجان در رفت و آمد هستم، ضمن اینکه در منزل «ارگو» دارم و در زنجان هم امکان تمرین با قایق در مسافت ۶۰۰ متر را دارم. فعلاً به همین شکل ادامه می‌دهم.
وقتی المپیک عقب افتاد، به این فکر کردم که شاید برای کسب سهمیه فرصت داشته باشی.
المپیک شرایط خودش را دارد و کسب سهمیه و رقابت در این رویداد، بسیار سنگین است. من دو سال و نیم از تمرینات حرفه‌ای دور بودم و در این مدت بقیه بچه‌ها تمرین کرده‌اند. نازنین ملایی نزدیک به سه سال است که در اردو حضور دارد و کنار بقیه بچه‌ها به سختی تمرین می‌کند. امیدوارم او و سایر ملی‌پوشان بتوانند موفق باشند و دو سه نفری که شانس کسب سهمیه را دارند، به خواسته‌شان برسند. نه اینکه انگیزه کسب سهمیه المپیک را نداشته باشم اما یکسری چیزها واقعیت است و باید واقع بینانه درباره‌شان صحبت کنیم. من به لحاظ شرایط بدنی، فرصت کسب سهمیه المپیک را ندارم اما تلاش می‌کنم که برای بازی‌های آسیایی آماده شوم و در نهایت صلاحدید کادر فنی چیست. آیا می‌توانم در تیم اعزامی باشم یا خیر؟ مهم این است که در این مدت تلاشم را انجام می‌دهم.
همسرت (محسن سیفی؛ قهرمان نام‌آشنای ووشو) از برگشتت به دنیای حرفه‌ای و قهرمانی استقبال کرد؟
محسن همیشه تشویقم کرده و در تمام روزهایی که کنار هم بودیم، هیچ دفعه‌ای به من «نه» نگفته است. هر بار که تصمیم به کاری گرفته‌ام، نه تنها مانعم نشده که همیشه کنارم ایستاده و حمایتم کرده است. این بار هم از تصمیمم بسیار خوشحال شد.
برخی از زنان بخصوص آنهایی که قبل از ازدواج و بچه‌دار شدن، موقعیت خاصی دارند؛ بعد از اینکه صاحب فرزند می‌شوند، به واسطه دور شدن از موفقیت‌های اجتماعی و ورزشی و … حس‌های بدی را تجربه می‌کنند و بعضاً دچار افسردگی می‌شوند. شما در این سه سال اخیر، چنین حسی را نداشتی؟
اصلاً این حس را تجربه نکردم. بعد از مادر شدن، اتفاقاً حالم خیلی بهتر شده است. نقش جدیدم در زندگی، برای من یک حرکت رو به جلو شد. مهسا جاور فعلی از مهسا جاوری که قبل از بارداری و فرزندآوری می‌شناختید، بسیار قوی‌تر شده است. مادر شدن یک قدرت خارق‌العاده‌ای می‌دهد که باورنکردنی است. من قبل از مادر شدن، کم و کاستی‌هایی داشتم و امروز فکر می‌کنم برخی از ضعف‌هایم برطرف شده است.
می‌توانی درباره این کم و کاستی‌ها صحبت کنی؟
چرا که نه! یک زمانی فکر می‌کردم همینی که هستم و تغییری نمی‌کنم. با اینکه همیشه سعی می‌کردم قوی باشم اما بعد از مادر شدن، بسیار قوی‌تر شده‌ام و شخصیتم خیلی تغییر کرده است. فکر می‌کنم سختی وجود ندارد که نتوانم تحملش کنم.
زمانی که برگشتی؛ چه حس و حالی داشتی؟
زمانی که در ورزش قهرمانی نبودم به این فکر نمی‌کردم که چقدر دلم برای ورزش قهرمانی تنگ شده است اما روزی که رفتم تا اولین تمرینم را در دریاچه آزادی آغاز کنم؛ حس ۱۱ سال قبل را داشتم. همانقدر استرس و هیجان داشتم تا جایی که به یکی از بچه‌های تیم زنگ زدم و گفتم بیا پایین تا من سوار قایق شوم. وقتی نبودم، آنقدر دلتنگ نشده بودم و بعد متوجه شدم که روحم دوباره به این رشته و قرار گرفتن در فضای قهرمانی نیاز دارد. برگشتم همانجایی که باید باشم.
معمولاً ورزشکاران ملی از مشکلاتی که دارند، زیاد گلایه می‌کنند و وقتی درباره بچه‌های‌شان صحبت می‌کنند، می‌گویند نمی‌خواهند آنها ورزش کنند.
حتماً دوران قهرمانی سختی‌های زیادی دارد. مشکلات زیادی داشتیم. کمبود امکانات بوده و محدودیت‌هایی داشتیم. اما باید آن طرف موضوع را هم دید. ما از ورزش آورده‌هایی داشتیم که شاید جای دیگر نمی‌توانستیم به دست بیاوریم. موقعیت اجتماعی که امروز دارم، موفقیت‌هایی که داشتم؛ شرایط تحصیلی خوب و وضعیت مالی‌ام؛ برآمده از ورزش است. درست است که خودم زیاد تلاش کرده‌ام اما حتماً اگر در ورزش نبودم؛ خیلی از موفقیت‌ها را نداشتم. از کنار ورزش به خیلی چیزها رسیدم و به نظرم باید در قضاوت‌هایمان انصاف داشته باشیم. به همین خاطر اگر یک روزی مینل بخواهد ورزشکار شود؛ مانعش نمی‌شوم.
