سایت بدون – دانشمندان موفق شدهاند چهره یکی از نیاکان گمشده انسان را بازسازی کنند که ممکن است نقش کلیدی در تکامل ما ایفا کرده باشد. این کشف بر اساس جمجمهای به نام «هاربین» یا «مرد اژدها» انجام شده است که یک جمجمه تقریباً کامل متعلق به ۱۵۰ هزار سال پیش است و در سال ۱۹۳۳ در چین کشف شد.
جمجمه هاربین: پنجرهای به گذشته
جمجمه هاربین که بهعنوان یکی از کاملترین فسیلهای کشفشده از انسانهای اولیه شناخته میشود، توسط یک کارگر در چین پیدا شد. این فرد پس از کشف جمجمه، آن را درون یک چاه پنهان کرد و تا پایان قرن بیستم، این فسیل از نظرها دور ماند. در سال ۲۰۱۸، این جمجمه دوباره کشف شد و به دست دانشمندان رسید.
بازسازی چهره باستانی
جان گورچ، هنرمند و متخصص بازسازی فسیلها، از این جمجمه برای بازسازی چهره یک انسان اولیه استفاده کرد. او با استفاده از دادههای فسیلی و ژنتیکی، یک مدل پلاستیکی از جمجمه ایجاد کرد و سپس با اندازهگیری نسبت چشم به حفره چشم و ساختار استخوانهای جمجمه، ویژگیهای صورت این انسان باستانی را تخمین زد. گورچ با استفاده از نشانههای باقیمانده از عضلات جویدن روی جمجمه، عضلات صورت را بازسازی کرد و در نهایت، چهرهای واقعگرایانه از این انسان اولیه خلق شد.
ارتباط با دنیسوواها
محققان معتقدند که جمجمه هاربین ممکن است متعلق به گونهای از انسانهای اولیه به نام دنیسوواها باشد. دنیسوواها که بین ۲۰۰ هزار تا ۲۵ هزار سال پیش زندگی میکردند، نزدیکترین خویشاوندان منقرضشده ما پس از نئاندرتالها هستند. شواهد ژنتیکی نشان میدهد که دنیسوواها با انسانهای مدرن (هومو ساپینس) آمیزش داشتهاند و این آمیزش به انسانهای مدرن کمک کرده تا با محیطهای جدید سازگار شوند.
اهمیت کشف جمجمه هاربین
جمجمه هاربین شباهتهای زیادی به فکپایینی دارد که در سال ۱۹۸۰ در غرب فلات تبت کشف شد و در سال ۲۰۱۶ به عنوان فسیلی از دنیسوواها شناسایی شد. این شباهتها و همچنین موقعیت جغرافیایی و قدمت جمجمه هاربین، احتمال تعلق آن به دنیسوواها را تقویت میکند. برخی از کارشناسان معتقدند که این جمجمه ممکن است کاملترین فسیل دنیسووا باشد که تاکنون کشف شده است.
سفرهای دنیسوواها
دنیسوواها در مناطق وسیعی از جمله فلات تبت، سیبری، جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه زندگی میکردند. شواهد ژنتیکی نشان میدهد که DNA دنیسوواها در جمعیتهای امروزی، بهویژه در مردم پاپوآ گینه نو، وجود دارد. این موضوع نشان میدهد که دنیسوواها نقش مهمی در تکامل انسانهای مدرن داشتهاند.
چالشهای پیش رو
با وجود پیشرفتهای اخیر، هنوز بسیاری از جنبههای زندگی دنیسوواها ناشناخته باقی مانده است. فسیلهای کمی از این گونه کشف شده است و دانشمندان برای درک کامل نحوه زندگی، سفرها و انقراض آنها به کشف فسیلهای بیشتری نیاز دارند.
نتیجهگیری
بازسازی چهره دنیسوواها بر اساس جمجمه هاربین، گامی بزرگ در درک ما از تاریخ تکامل انسان است. این کشف نهتنها چهره یکی از نیاکان گمشده ما را نشان میدهد، بلکه اهمیت دنیسوواها در تکامل انسانهای مدرن را نیز برجسته میکند. با ادامه تحقیقات، ممکن است رازهای بیشتری از این انسانهای اولیه فاش شود