«هر چه سخت‌تر، زمین می‌خورند» گونه وسترن را احیا کرده است/هفت تیرکشی آشنا

ژانر وسترن همیشه مورد توجه و علاقه صنعت سینما بوده است. از دیرباز فیلمسازانی چون جان فورد و هاوارد هاوکس وسترن‌هایی بسیار موفق را کارگردانی کرده‌اند و اکثر بازیگران کلاسیک سینما (و در راس آنها جان وین) شیفته بازی در نقش کابوی‌های گاوچران و هفت تیرکشی بودند که کلاه به سرگذاشته و اسب‌هایشان را شلاق می‌زدند. در چند دهه اخیر هم هر چند وقت یکبار، صنعت سینما و هنرمندان سراغ این ژانر رفته و فیلم‌هایی را در معرض دید و قضاوت تماشاگران قرار داده‌اند. اما بعد از اوایل دهه ۹۰ میلادی و پس از دو اثر تحسین‌شده و اسکاری «با گرگ‌ها می‌رقصد» کوین کاستنر و «نابخشوده» کلینت ایستوود، تماشاگران سینما با اثر درخشانی در گونه وسترن روبه‌رو نشدند. با این حال، هنرمندان دست از وسترن‌سازی برنداشته و هر چند وقت یکبار، شانس و بخت خود را در این زمینه آزمایش می‌کنند. «هر چه سخت‌تر، زمین می‌خورند» تازه‌ترین وسترنی است که قصد احیای این ژانر کلاسیک را دارد و گروهی از هفت ‌تیر‌کش‌های بی‌رحم را در یک فضای باز نزدیک به کوه که تعداد محدودی کلبه و رستوران دارد و آدم‌های اندکی در آنها زندگی می‌کنند، رها می‌کند تا ماجراجویی‌های خاص خود را دنبال کنند. با وجود فضای آشنای فیلم‌های وسترن و مضمون همیشگی و تکراری آن (غریبه‌ای که از راه می‌رسد تا تغییراتی در محیط ایجاد کند)، «هر چه سخت‌تر، زمین می‌خورند» یک تفاوت اساسی و آشکار با بقیه محصولات وسترنی سینما دارد. در اینجا تماشاچی با تعدادی شخصیت سیاهپوست طرف است و در آن، نشانی از سفیدپوستان نیست. حتی کلانتر ماجرا هم سیاهپوست است و داستان فیلم، رقابت‌ها و کشمکش‌ها و تضادهایی را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد که در بین این قشر آمریکای قدیم و غرب وحشی وجود دارد. ابتدای فیلم به تماشاچی یادآوری می‌شود که داستان آن واقعی نیست، هرچند که بلافاصله تاکید می‌کند اما آدم‌ها و شخصیت‌هایش واقعی هستند!
واقعیت هم همین است. افرادی چون نت لاو، روفوس باک، مری فیلدز، چروکی بیل، بیل پیکت، جیم بکوورث و باس ریوز همه شخصیت‌هایی حقیقی هستند که در غرب وحشی زندگی می‌کردند و حالا حکم چهره‌هایی تاریخی را گرفته‌اند. در حقیقت، باس ریوز اولین مارشال ایالتی غرب در منطقه می‌سی سی‌پی بود. در عین حال او الهام‌بخش شخصیت معروف رنجر تنها (که فیلمی هم درباره‌اش با بازی جانی دپ چند سال قبل ساخته شد) هم هست. نت لاو کاوبوی واقعی غرب کهن کتاب شرح‌حالی با نام زندگی و ماجراهای نت لاو نوشت که سال ۱۹۰۷
منتشر شد.
جیمز ساموئل کارگردان این وسترن اکشن می‌گوید با ساخت آن قصد احیای ژانر وسترن و دوباره‌نویسی ماجراجویی‌هایش را داشته و این در حالی است که نمی‌توان منکر شباهت‌های آشکار آن با فیلم‌های کوئنتین تارانتینو و به‌خصوص وسترن «جانگوی از بند رسته» او شد. خشونت موجود در فیلم او با خشونت بی‌اندازه فیلم‌های تارانتینو
مقایسه شده‌است.
خشونت موجود در فیلم در شرایطی برخی تماشاگران و منتقدان را آزرده‌خاطر کرد که ساموئل کارگردانش قبل از این در دنیای موسیقی فعالیت داشته و همین مساله، شگفتی عمومی را به همراه
 داشته‌است.
 در نقدهای فیلم به این نکته اشاره شد این میزان از خشونت از هنرمندی که از روحیه‌ای لطیف برخوردار بوده و با موسیقی سروکار دارد، کمی بعید است! اما همگان به ساموئل در اولین ساخته سینمایی‌اش به‌عنوان کارگردان نمره قبولی دادند.
طرح ساخت فیلم اواسط سال ۲۰۱۹ مطرح شد
و مارس ۲۰۲۰ جلوی دوربین رفت. قرار بود وسلی اسنایپز و چند چهره مطرح دیگر در فیلم بازی داشته باشند اما مشکلات مربوط به کووید ــ ۱۹ که گریبانگیر این وسترن هم شد و آن را با تاخیر در تولید روبه‌رو کرد، باعث کناره‌گیری‌شان از فیلم شد. تمام صحنه‌های فیلم در نیومکزیکو فیلمبرداری شد که لوکیشن اصلی تمام وسترن‌های سینما از قدیم تا به امروز بوده است.
هر چه سخت‌تر زمین می‌خورند بعد از اولین نمایش در جشنواره فیلم لندن و اکران محدود در اواخر اکتبر، اوایل نوامبر از سوی شبکه نتفلیکس راهی پخش اینترنتی شد. از زمان نمایش در جشنواره لندن تا حضور در پلتفرم‌های اینترنتی، نقدهای مثبتی برایش نوشته شد و کمتر منتقدی به انتقاد و خرده‌گیری از آن پرداخت.
یکی از دلایلی که برای برخورد گرم منتقدان از فیلم اعلام شده، جهت گیری مثبت آن نسبت به رنگین‌پوستان و ترکیب کاملا سیاه بازیگرانش بوده‌است. در نقدها به ترکیب خوب و دقیق بازیگران، فیلمنامه سرراست، صحنه‌آرایی زیبا و منطقی و کارگردانی خوب ساموئل اشاره شد. با این حال برخی هم گفتند خود فیلم به اندازه شخصیت‌های بی‌رحم و خشن تاریخی‌اش، خشن و بی‌رحم نیست!
نت لاو (با بازی جاناتان میجرز) متوجه می‌شود روفوس باک (ادریس البا) دشمن قدیمی‌اش از زندان آزاد شده‌است. روفوس در دوران کودکی نت، پدر و مادرش را جلوی چشمان او کشته و در تمام این سال‌ها، نت به‌دنبال انتقام از او بوده‌است. ۲۰‌سال بعد و در حالی که روفوس گروهش را گردهم می‌آورد تا کنترل شهر را به‌دست بگیرد، نت هم که حالا تبدیل به یک شورشی و یاغی شده، تعدادی از دوستانش را جمع می‌کند تا از روفوس انتقام بگیرد. در مقابل بی‌رحمی روفوس و اعضای گروهش، هم اهالی شهر و هم گروه نت کم آورده‌اند اما چرخش پایانی داستان فیلم، به همان اندازه که برای نت غیرقابل تصور و باور است، تماشاچی را هم شگفت‌زده می‌کند.

مطلب پیشنهادی

ریشه و داستان ضرب المثل «گاف دادن»

سایت بدون – اصل کلمه گاف از زبان فرانسه است و به معنای حرف ناپسند …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *