سایت بدون -نقاشیهایی که دکمه برگشت ندارند و با یک تکان کوچک به هم میریزند. این شاید مهمترین شاخصهای باشد که بتوان نقاشی ماسهای را با آن توصیف کرد. عمر این نقاشی در ذهن خیلی از ما به برنامه استعدادیابی عصر جدید بر میگردد. هنری که فاطمه عبادی هنرمند ماهشهری را با اجرای یک نقاشی اعتراضی در باب وضعیت آبوهوای خوزستان، در مرحله اول برنامه عصر جدید و دو نقاشی ماسهای دیگر در گونه اجتماعی، به مرحله نهایی این برنامه رساند. جالب این که عمر واقعی نقاشی با ماسه به سالهای بسیار دور برمیگردد که ما در ادامه، از آن بیشتر خواهیم گفت.
عمر یک هنر جهانی
عمر نقاشی ماسهای در جهان بسیار دراز است و تا چند قرن قبل، بومیهای آمریکا، در جنوب غربی ایالات متحده، از این نوع نقاشی برای اجرای مراسم مذهبی خود استفاده میکردند. نوع پیشرفتهای از نقاشی ماسهای که به نقاشی خشک نیز شناخته میشود، در میان سرخپوستان ناوا و پوبلو در جنوب غربی آمریکا و به چند شکل سادهتر، در چند قبیله ساکن کالیفرنیای امروزی وجود داشت. هرچند نقاشی ماسهای یک شکل هنری است اما در هند، بیشتر از جنبه هنری، ارزش دینی دارد و در مراسم مذهبی از آن استفاده میشود. جالب این که در برخی موارد، به جای ماسه، از سنگ یا زغال سنگ خرد شده، گرده یا سایر مواد خشکشده به رنگهای سفید، آبی و زرد استفاده میشود و تصویر را رنگی میکند. تصویری که شاید اگر پایتان به جزیره خوش آبورنگ هرمز در جنوب ایران افتاده باشد، با آن بیگانه نیستید.
سبک های متفاوت
نقاشی ماسهای در استرالیا، ژاپن و تبت نیز، به صورت گسترده تعریف شده است. هرچند کاربرد نقاشی ماسهای در هر یک از ملیتها متفاوت است. مثلا در هند، بعد از نقاشی ماسهای از بیمار می خواهند مدتی روی آن بنشیند تا سم موجود در بدنش دفع شود؛ اما در ژاپن این نقاشی کاملاً جنبه هنری دارد. به هرحال، فاطمه عبادی اولین هنرمندی نیست که با نقاشی ماسهای در یک برنامه استعدادیابی شرکت کرده است. پیش از او، در برنامههای گات تلنت و استعدادیابی اوکراین نیز، هنرمندانی مانند او با نقاشی ماسهای شگفتیهای زیادی خلق کردند. این نوع نقاشی، با توجه به وضعیت اقلیمی ایران، علاوه بر این که میتواند ارائه دهنده شکل نویی از نقاشی باشد، قادر است با برگزاری جشنوارههای مختلف، یاور صنعت گردشگری باشد و این گونه تا همیشه در فینال رقابتها باقی بماند.