سایت بدون – یک حکایت قدیمی در ادبیات ایران وجود دارد که یک کسی لکنت زبان داشت به پسربچه ای می رسد و از او آدرس جایی را می پرسد، پسرک سکوت می کند و جواب نمی دهد، مرد شاکی می شود و پسر را تنبیه می کند و می رود.از پسرک می پرسند چرا جواب ندادی ، تا جواب داد معلوم شد که پسرک هم لکنت دارد و پیش بینی کرده بود که اگر جواب مرد را می داد ، او تصور می کرد که مسخره اش می کند….
حالا شاید عیسی آل کثیر هم تنها گناهش این است که برادرزاده ای دارد با چشمان شبیه مردمان شرق آسیا که از بد حادثه این برادر زاده اش را دوست دارد ، آن قدر دوستش دارد که حتی وقتی فرصت روی جلد رفتن پیدا می کند این برادر زاده را هم در آغوش می کشد.او باید تنبیه شود چون همیشه بهترین لحظات زندگی اش را دوست دارد با این برادر زاده تقسیم کند .او حالا متهم است به توهین نژادی و شش ماه محروم …
اول باید بدانیم که نژاد پرستی چیست؟ آنتونی گیدنز در کتاب جامعه شناسی خود نژادپرستی را «نسبت دادن ویژگی های بیانگر برتری و فرادستی یا فرودستی به جمعیتی که ویژگی هاس جسمانی و موروثی مشترک دارند ، نژاد پرستی بر پایه مکانیسم های تعصب و تبعیض شکل می گیرد.
بنا به این تعریف حرکت عیسی آل کثیر نمی تواند نژاد پرستانه باشد ، چرا که در یک عمل نژادپرستانه دو طرف باید وجود داشته باشد ، قوم برتر یا فرادست و قوم بدتر یا فرودست .نه تنها عیسی آل کثیر که هیچ ایرانی نگاهی تحقیر آمیز به چشمان بادامی شکل ندارند، ایرانی ها تمام این اقوام را زیبا و باهوش ومنظم می دانند .قطعا مخاطب عیسی آل کثیر قوم ازبک هم نیست ،جدا از این که ما ایرانی ها با ازبک ها هم هیچ گاه مشکل نداشتیم ، مکرر انجام این عمل در گذشته نشان می دهد که در انجام این عمل مخاطب هیچ ربطی به تیم مقابل نداردو در خانه برادرش بازی را می بیند
آیا این عمل را می توان توهین نژادی دانست؟توهین مثل تکل زدن خشن نیست که بگوییم یک الگوی مشخص دارد ، توهین اگر تحت الفظی معنا شود یعنی بستن صفتی موهن و اهانت امیز به کسی که کاملا به اراده وقصد فرد توهین کننده برمی گردد اما اگر معنای فرهنگ مخاطب را در بر داشته باشد ، یعنی رمزگشایی از عمل در فرهنگ های متفاوت معناهای متفاوت بیافریند ، آن وقت اسمش توهین نیست ، نامش سوتفاهم است. سوتفاهم هم با یک عذر خواهی و توضیح مقصود قابل حل است ، نه آن که ۶ ماه محروم کنند!
افشین خماند