چرا خبر اکتشاف در اورانوس خوشحال کننده است؟/غول یخی و منحرف

سایت بدون – در شب ۱۳ مارس ۱۷۸۱، ویلیام هرشل از طریق تلسکوپ خود در باغ پشتی خود در خیابان نیو کینگ باث، نگاه می کرد که متوجه یک جسم کم نور غیرمعمول در نزدیکی ستاره زتا تاوری شد.

او چندین شب آن را مشاهده کرد و اشاره کرد که به آرامی در برابر ستارگان پس زمینه حرکت می کند.

این ستاره شناس ابتدا فکر کرد که یک ستاره دنباله دار پیدا کرده است اما بعداً آن را به درستی به عنوان یک سیاره دور شناسایی کرد.

این سیاره که پس از آن اورانوس نام گرفت، اولین سیاره ای بود که نامش را از افسانه های یونانی گرفت

بقیه سیاره ها نامشان را از افسانه های رومی گرفته بود

. این دستاورد باعث شد که هرشل عضویت انجمن سلطنتی را به دست آورد همچنین نشان شوالیه و شهرت ماندگار نجومی.

خانه هرشل اکنون موزه اختر شناسی است

از آن زمان مطالعات نشان داده است که اورانوس سیاره ی بسیار عجیبی است.

اورانوس چرخشی عجیب به دور خورشید دارد

در مدار آن بی‌نظمی‌هایی دیده شده‌است^[ به علت اینکه کجی محور چرخش آن از ۹۰ درجه بیشتر و برابر ۹۸ درجه یا دقیقتر ‘۹۷º۵۴^[ است چرخش سیاره ساعتگرد است

تمام سیارات منظومه‌ی ما قاعدتا باید در یک جهت به دور خود بچرخند. منظومه‌ی شمسی از فروپاشی یک توده‌ی گازی که در حال چرخش به دور خود بود، تشکیل شده است،

به همین دلیل دانشمندان بسیاری بر این باورند که سیاراتی مثل زمین جهت گردش خود را از آن گردش اولیه به ارث برده باشند.

اما در این میان زهره و اورانوس دو استثنا هستند: آنها دارای یک ویژگی هستند که به عنوان گردش خلاف جهت (retrograde rotation) شناخته شده است، یعنی در خلاف جهتی که به دور خورشید در حال گردش هستند، به دور خود می‌چرخند. 

اورانوس اگرچه دورترین سیاره از خورشید نیست، اما سردترین سیاره منظومه شمسی است.

اورانوس همچنین فصل هایی با قدرت خارق العاده را تحمل می کند.

هر قطب آن ده‌ها سال را در زیر نور خورشید بی‌وقفه می‌گذراند، قبل از اینکه دهه‌ها تاریکی مطلق را تجربه کند. انسانی که در غروب خورشید در نزدیکی قطب به دنیا آید و در تاریکی پاییزی ناپدید شد، باید ۴۲ سال صبر کند تا اولین طلوع خورشید بهاری خود را ببیند.

اورانوس تنها سیاره ای است که از یک خدای یونانی به جای یک خدای رومی نامگذاری شده است. (اورانوس پدربزرگ زئوس بود.)

با وجود این همه این موارد عجیب و غریب ،به طور شگفت انگیزی تلاش کمی برای نزدیک شدن به اورانوس انجام شده است. تنها یک کاوشگر رباتی تا به حال از آن بازدید کرده است – در سال ۱۹۸۶ – زمانی که وویجر ۲ در تور بزرگ خود از منظومه شمسی رد شد. . تمام چیزی که از اورانوس مخابره کرد این بود؛ یک دنیای عظیم، بی خاصیت و آبی کم رنگ با جوی از هیدروژن، هلیوم و متان، خانواده ای پرتعداد از قمرها و میدان مغناطیسی قدرتمند

با این حال، اوضاع در شرف تغییر است. اوایل سال جاری، آکادمی ملی علوم ایالات متحده گزارشی را منتشر کرد که در آن از ناسا خواست تا پرتاب یک کاوشگر اورانوس را به عنوان بالاترین اولویت ماموریت خود در دهه آینده قرار دهد. این آکادمی هر ۱۰ سال یک بار گزارشی در مورد اولویت های ایالات متحده در اکتشاف سیاره منتشر می کند و هر بررسی ده ساله تأثیر بسیار زیادی دارد در برنامه های پیش روی ناسا دارد

این خبر علاقه مندان به اورانوس را خوشحال کرد. پ

روفسور لی فلچر از دانشگاه لستر می گوید: «این یک خبر فوق العاده است.مکان های کمی در منظومه شمسی باقی مانده است که ما کمتر از اورانوس در مورد آنها می دانیم. سیارات با هسته صخره ای بارها توسط کاوشگرها بازدید شده است و مشتری و زحل نیز همینطور. حتی پلوتون کوچک و دوردست نیز مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین مأموریت اورانوس شکاف فاحشی را در دانش ما از فرآیندهایی که منظومه شمسی ما را شکل داده اند پر خواهد کرد.

ستاره شناسان سیارات خورشید را به سه دسته اصلی تقسیم می کنند. عطارد، زهره، زمین و مریخ، سیارات با هسته درونی صخره ای که به دور خورشید می‌چرخند، وجود دارند.، دسته اول را تشکیل می دهند

سپس، نوبت به غول‌های گازی یعنی مشتری و زحل می رسد، آن ها جهان‌های عظیمی هستند که بیشتر از هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌اند.

در نهایت، در لبه منظومه شمسی، اورانوس و شریک آن نپتون قرار دارند که به ترتیب دومین و دورترین سیاره از خورشید هستند. این دو غول یخی به این دلیل مهم هستند که اولا بزرگ هستند (البته به اندازه مشتری و زحل نیستند) و به دلیل اینکه از مواد یخی تشکیل شده اند. مهمتر از همه، آنها دارای فراوانی زیادی از متان، آب و سایر مولکول های یخ ساز در جو و فضای داخلی خود هستند. (فراتر از این دنیاها، پلوتو قرار دارد که به طور رسمی به عنوان یک سیاره از طبقه بندی خارج شد و توسط اتحادیه بین المللی نجوم در سال ۲۰۰۶ به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد.)

حالا چرا اورانوس مهم است؟

وقتی ستاره‌شناسان شروع به مطالعه جهان‌های اطراف ستاره‌های دیگر کردند،دریافتند غول‌های یخی مانند اورانوس و نپتون در همه جا هستند.

فلچر می‌افزاید: «این واقعاً جالب است: وقتی به سیارات اطراف ستاره‌های دیگر نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که بسیاری از آنها شبیه اورانوس و نپتون هستند.»

جاناتان فورتنی، دانشمند سیاره‌شناس در دانشگاه کالیفرنیا سانتا کروز می‌گوید: «طبیعت دوست دارد سیاره‌هایی با این اندازه بسازد».

اینکه چرا غول های یخی در کهکشان ما گسترده شده اند، مشخص نیست. فلچر می‌گوید: «با این حال، واضح است که چیز مهمی در مورد سیاراتی مانند اورانوس و نپتون وجود دارد. و مهمتر از همه، ما دو نمونه عالی از آنها داریم، رایج ترین سیارات کهکشان، درست اینجا در منظومه شمسی. با این حال ترکیب، ماهیت و منشأ آنها یک راز نسبی باقی مانده است. وقت آن است که آن ها را بشناسیم.»

ام این ماموریت خیلی هم آسان نیست

اورانوس در فاصله متوسط ​​۱٫۸ میلیارد مایل (۲٫۸ میلیارد کیلومتر) به دور خورشید می چرخد. نپتون در ۲٫۸ میلیارد مایل (۴٫۵ میلیارد کیلومتر). بنابراین نزدیکی نسبی اولی به زمین آن را به هدف مطلوب تری تبدیل می کند.

با این وجود، ماموریت اورانوس ، ماموریت آسانی نیست حتی اگر از نیروی گرانشی مشتری استفاده شود