بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – اصطلاح «شش بزرگ» در یک دهه اخیر در لیگ برتر آنقدر جا افتاده که هیچ گاه درباره‌اش تردید نشده اما شاید حالا وقتش باشد. اتفاقات فصل قبل با شروع فصل جدید و برتری «دو بزرگ»، منچسترسیتی و لیورپول که امشب در آنفیلد روبه‌روی هم قرار می‌گیرند، تأیید می‌شود. لیورپول، نایب قهرمان فصل قبل با چلسی رده سومی ۲۵ امتیاز فاصله داشت که با هر معیاری اختلاف فاحشی محسوب می‌شود. درست است که منچسترسیتی قهرمان در حال حاضر تنها دو امتیاز بیشتر از لسترسیتی و چلسی دارد اما کمتر کسی گمان می‌کند این فاصله کمتر شود با عزم و اراده‌ای که تیم پپ گواردیولا برای جبران اختلاف شش امتیازی با تیم یورگن کلوپ دارد. شش بزرگ در طول یک دهه اخیر شکل گرفته و تکامل یافته و در ۱۰ فصل اخیر تنها شش بار اتفاق افتاده که تیمی غیر از سیتی، لیورپول، منچستریونایتد، چلسی، آرسنال و تاتنهام در میان شش رتبه اول لیگ برتر قرار گیرد. مهم‌ترین آنها قهرمانی معجزه‌آسای لسترسیتی در فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۵ بود که این فصل هم می‌تواند جزو شش بزرگ باشد اما فوتبال انگلیس به شدت دوقطبی شده و بعید است امثال یونایتد، تاتنهام و آرسنال مزاحمتی برای دو غول انگلیس ایجاد کنند.
این ترتیب زمانی عوامل مهم این تغییر است…
شیخ منصور در سیتی
سیتی آخرین قطعه این پازل بود که در سال ۲۰۱۰ برای نخستین بار بعد از سال ۱۹۹۲ در جمع شش تیم برتر قرار گرفت. درباره دلیلش جای بحث زیادی وجود ندارد. شیخ منصور میلیاردر، باشگاه را در سال ۲۰۰۸ خرید و با سرمایه‌گذاری سنگین این تیم را به جمع بزرگان انگلیس و اروپا آورد. این تیم چهار بار قهرمان شده از جمله در دو فصل اخیر و بعد از نخستین قهرمانی‌اش در سال ۲۰۱۲ مقتدرترین تیم سال‌های اخیر بوده. با آمدن پپ گواردیولا نشانه‌ای از سقوط در این تیم دیده نمی‌شود.
افت آرسنال با ونگر
وقتی تیم شکست‌ناپذیر آرسنال در سال ۲۰۰۴ بدون شکست قهرمان لیگ برتر شد، هیچ کس فکر نمی‌کرد در ۱۵ سال بعدی این تیم قهرمان نشود اما همینطور شد. در واقع این تیم هیچ وقت به قهرمانی نزدیک هم نشده، دو نایب قهرمانی این تیم در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۶ به ترتیب با ۱۲ و ۱۰ امتیاز اختلاف نسبت به قهرمان رقم خورد. اعتبار آرسن ونگر به خاطر سه قهرمانی در سال‌های ۲۰۰۴-۱۹۹۸ باعث شد باشگاه اخراجش نکند اما تیم در ورطه‌ای افتاد که هنوز نتوانسته از آن بیرون بیاید. تیمی که به همراه منچستریونایتد دو قدرت اول فوتبال انگلیس بود، در سه فصل اخیر حتی سهمیه لیگ قهرمانان اروپا هم نگرفته.
جدایی فرگی از یونایتد
این شاید تعیین‌کننده‌ترین عامل در شکل جدید لیگ برتر و سلطه سیتی و لیورپول باشد. تیمی که ۱۳ بار با سر الکس فرگوسن قهرمان شد، شش فصل است که رنگ قهرمانی ندیده و بعد از ۱۱ بازی این فصل نیز ۱۸ امتیاز از لیورپول صدرنشین عقب است. عاشقش باشید یا از او نفرت داشته باشید، فرگی تاثیرگذارترین چهره لیگ برتر بود که بازیکنانش بیشتر به خاطر او بازی می‌کردند تا خودشان و رقبا از حضورش رعب داشتند. با رفتن او سیتی و لیورپول جان گرفتند.
آمدن کلوپ به لیورپول
تا همین اواخر، لیورپول ضعیف‌ترین تیم گروه شش بزرگ بود و جایگاهش را بیشتر مدیون گذشته‌اش بود تا حالش. ناکامی فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۳ تیم برندان راجرز تا همین فصل قبل تنها نایب قهرمانی تیم از سال ۲۰۰۹ را رقم زد. در واقع از فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ که اصطلاح شش بزرگ شکل گرفت، لیورپول چهار بار در این جمع نبوده اما یورگن کلوپ همه چیز را تغییر داد. غیر از فصل اول کارش که تیم، خودش را با او منطبق می‌کرد، لیورپول تیم ویرانگری شده. در ۴۹ بازی فصل قبل و این فصل تنها یک باخت داشته‌اند برابر منچسترسیتی. در دو فصل اخیر لیگ قهرمانان اروپا هم یک قهرمانی و نایب قهرمانی ثبت کرده‌اند. بدک نیست!
چلسی مربی نگه‌دار نیست
چلسی در یک دهه اخیر پرفراز و نشیب بوده، سه قهرمانی داشته اما سابقه دهمی و ششمی هم دارد. دلیل آن شاید داشتن هشت مربی باشد که نهمی آنها فرانک لمپارد است. این تیم که گویا مربی بادوامی برای خود پیدا کرده با وجود محرومیت نقل و انتقالات ثبات خوبی در میان شش بزرگ داشته.
هیچ مربی در این تیم به اندازه کافی احساس امنیت نمی‌کند برای اینکه برنامه‌ریزی بلندمدت انجام دهد هرچند موفقیت‌های کوتاه‌مدت به دست آورده‌اند از جمله قهرمانی اروپا در سال ۲۰۱۲٫ قهرمانی با کارلو آنچلوتی، ژوزه مورینیو و آنتونیو کونته هم خوش‌یمن نبوده چون هر سه مربی بعد از کمتر از یک سال از این تیم رفتند یا اخراج شدند.
پپ در سیتی
منچسترسیتی با شیخ منصور روند تحولی را به تدریج انجام داده. ابتدا پول زیادی برای بازیکنانی دادند که جمع کردنشان برای مربی‌هایی مثل مارک هیوز یا روبرتو مانچینی آسان نبود. با نخستین قهرمانی مانچینی در سال ۲۰۱۲ و بعد مانوئل پیگرینی در سال ۲۰۱۴، باشگاه برنامه‌ریزی بلندمدت کرد چون می‌خواست بازی تیم هم پیشرفت کند. با آمدن گواردیولا در سال ۲۰۱۶ استانداردهای باشگاه به شدت ارتقا یافت و تیم بعد از بی‌ثباتی فصل اول پپ، در دو فصل اخیر ستاره درخشان لیگ برتر بوده. سیتی که مدتی ثروتمندترین تیم جهان بوده، حالا بااستعدادترین است و شاید در جهان بهترین.
لگد تاتنهام به بخت پوچتینو
تماشای ظهور «دو بزرگ» در طول یک سال اخیر برای موریسیو پوچتینو بیش از همه دردناک بوده چون تاتنهام او فرصت سوارشدن به این قایق را از دست داد. مربی آرژانتینی از سال ۲۰۱۴ تغییرات زیادی ایجاد کرده و باید در سال ۲۰۱۶ به جای لستر قهرمان می‌شد اما لغزید و آرسنال، رقیب دیرینه‌اش در روز آخر جایش را در رتبه دوم نیز گرفت تا نمک به زخمش بپاشد. آنها سال بعد پشت سر چلسی، نایب قهرمان شدند و تا آغاز سال ۲۰۱۹ پا به پای سیتی و لیورپول آمدند اما با باختن هفت بازی از ۱۲ مسابقه آخر چهارم شدند قبل از آنکه در فینال لیگ قهرمانان اروپا از لیورپول شکست بخورند. نداشتن سرمایه‌گذاری درست بعد از دومی سال ۲۰۱۷ که لیورپول و سیتی به خوبی در آن کوشیدند، برای تاتنهام گران تمام شد و شگفت‌انگیز خواهد بود اگر پوچتینو فصل بعد هم روی نیمکت این تیم باشد.
پپ و کلوپ همدیگر را هل می‌دهند
نکته آشکار اینکه ما دو تا از بهترین مربی‌های جهان را در لیگ برتر داریم و سیتی و لیورپول خوش‌شانس بوده‌اند که گواردیولا و کلوپ را دارند. بعد از گل به خودی‌های زیاد منچستریونایتد، آرسنال، چلسی و تاتنهام در سال‌های اخیر، مدیریت سیتی و لیورپول به خاطر آوردن مربی مناسب در زمان مناسب و حمایت مالی از آنها شایسته تمجید است. فصل قبل هر بار که لیورپول قدمی برداشت، سیتی با آن برابری کرد و این تا روز آخر و پایان یک رقابت خارق‌العاده ادامه داشت. هواداران چهار تیم دیگر حسرت می‌خورند که این دو تیم برای جوایز طراز اول فوتبال مبارزه می‌کنند و ما بی‌طرف‌ها فقط می‌نشینیم و تماشا می‌کنیم و لذت می‌بریم.
منبع: دیلی میل
