سایت بدون – از دیروز که بریده ای کوتاه از برنامه «فوتبال برتر» شبکه سه با عنوان «ویدئوی دهن کجی میثاقی به فردوسی پور در برنامه جانشین نود» در سایتها و صفحات مجازی پخش شده، دوباره هجمه به این مجری جوان آغاز شده و خیلی ها این رفتار و صحبت های او را جدا از ناراحت کننده بودن، تعجب برانگیز هم می دانند.

محمدحسین میثاقی در این برنامه گفته طی این سالها ما را عادت داده اند به حواشی فوتبال و از اصل بحث های کارشناسی بازمانده ایم. طعنه ای آشکار به عادل فردوسی پور که مشخصاً در «نود» با شیفتگی و حوصله خاصی به حواشی فوتبال می پرداخت و الحق چه استادانه عمل می کرد و چه خروجی جذابی هم داشت. تا حدی که اغلب روزنامه های ورزشی با کلی دبدبه و کبکبه همچنان برای سوژه یابی و تحلیل نویسی، چشمشان به موضعگیری ها و نحوه برداشت های عادل و همکارانش در این برنامه بود.

در اینکه میثاقی بخشی از حقیقت را گفته شکی نیست. عادل واقعاً در حاشیه گرایی های جنجالی و توجه های گاه اغراق آمیز و ممتد در «نود» نظیر نداشت. در حدی که بعضاً اجازه میداد مکالمات تلفنی دو طرف یک مجادله در عین نامفهوم بودن و به جاده خاکی زدن، دقایقی طولانی از وقت آنتن را بگیرد. اما اینکه فردوسی پور ذائقه ما مخاطبان برنامه اش را جوری ساخته که صرفاً و همیشه به «حواشی فوتبال و اتفاقات عجیب و غریب» آن عادت کنیم، یک دروغ بزرگ از سوی میثاقی است. بلوفی که در راستای بزرگ نمایی برنامه عاریتی خودش و کوچک جلوه دادن «استاد» دیروزش مطرح شده.

بی انصافی است اگر خدمات غیر قابل انکار «نود» و فردوسی پور را این طور سطحی و از روی حق ناشناسی در این حد تقلیل دهیم. بی تردید حرکت فرهنگی که فردوسی پور با «نود» در فوتبال و فرهنگ ما در راستای نهادینه شدنش آغاز کرد، در هیچیک از ارکان گسترده فرهنگی کشور و همین دستگاه فوتبالی کشور صورت نگرفته. فردوسی پور بارها در «نود» با همان ادبیات رندانه آمیخته با «طنز» و «شوخی» یاد داد تا مفاهیمی مثل انسانیت، عدالت خواهی، مسئولیت پذیری و عدم قانون گریزی را خیلی «جدی» در ذهنمان معنی کنیم و به آنها بیندیشیم. قبول که در مواردی هم گرفتار تعصب و کوتاهی شد، اما در نهایت راه را درست رفت.

نگرانی قانون گریزان و بی مسئولیت های وقیح فوتبال ما، از رسوا شدن در دل همین حاشیه های برنامه فردوسی پور و بحث های کارشناسی شده اش جوانه زد و شکل گرفت و به دفعات موجب اصلاح و ترمیم شد.

کارشناسی های داوری «نود» بود که با ساده ترین متدها، بینندگان عادی را هم به اهمیت نکات قضاوت در مستطیل سبز و ریزه کاری هایش واقف کرد و از حق خوری تیم ها و قلدری مدعی ها پرده برمی داشت.

میثاقی اما حالا پای در مسیری نهاده که برایش بالاتر از سیاهی رنگی نیست. او ماه هاست زیر فشار رسانه های موافق «نود» خود را به ندیدن و ندانستن زده و کاربران فحاش را بلاک می کند. میثاقی اما در تلویزیونی رشد کرده که این روش برایش ارزش است و بدل به رسانه ای شده که در یک اتاق در بسته بدون ارتباط با خارج تنها خود را می بیند و می پسندد. میثاقی بر خلاف خیلی از همکارانش تصمیم گرفته راهی را برود که مدیرانی با دیدگاه و ایده آل های خودش به او نشان داده اند و نه راهی که لزوماً به عدالت و مردم نزدیکتر است. طبعاً در این راه هم از خودزنی تا دیگر زنی دریغی ندارد. وگرنه کیست که نداند صندلی «نود» برای میثاقی با همه پتانسیل ها و توانایی هایش زیادی بزرگ است.

به خاطر همین هاست که معتقدم نباید از دهن کجی میثاقی به فردوسی پور تعجب کنیم. او مدتهاست خود را آماده همین رفتارها کرده و راه پیشرفت در رسانه اش را این طور تشخیص داده. میثاقی حالا در سمتی ایستاده که قطعاً سمت خیلی از مردم نیست. به همین دلیل هم بی شک باز در آینده باید شاهد چنین حرکات و صحبتهایی از سوی او باشیم.