بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – شخصیت کونته، تاتنهام را متحد کرده و تیم منچستر که با لیگ قهرمانان آمیخته بود، با ولورهمپتون برای صعود به لیگ کنفرانس اروپا رقابت دارد چون به جای کونته، رانگنیک را انتخاب کرده
۱۱ آبان که آنتونیو کونته با مأموریت نجات فصل تاتنهام به شمال لندن آمد، این تیم در رده نهم بود و پنج امتیاز با جایگاه سهمیه لیگ قهرمانان فاصله داشت. یک ماه بعد، رالف رانگنیک کار خود را به‌عنوان مربی موقت منچستریونایتد شروع کرد در حالی که این تیم در رده هفتم بود و سه امتیاز از تیم رتبه چهارم کمتر داشت. کمی بیشتر از یک ماه به پایان فصل مانده و مشخص است که یکی از این دو تغییر مفید بوده و دیگری نه. تاتنهام با سه امتیاز اختلاف نسبت به نزدیکترین رقیب در رده چهارم جا خوش کرده و یونایتد همچنان هفتم است با شش امتیاز اختلاف نسبت به تاتنهام.
مقامات منچستریونایتد احتمالاً سرگرم نهایی کردن قرارداد با اریک تن هاخ، مربی آژاکس هستند در حالی که کونته را کنار زدند و بعد از اخراج اوله گونار سولشر، کسی را آوردند که به روح فوتبال منچستر نزدیک‌تر بود. کونته بعد از جدایی از اینترمیلان بیکار بود اما او را نیاوردند چون سختگیر است و از بازیکنان توقع زیادی دارد. می‌گفتند تیم یونایتد با سبک کونته کنار نمی‌آید و کسی را می‌خواهند که روش کار بهتری با بازیکنان بزرگ تیم داشته باشد.
وقتی به عقب برگردید و درست نگاه کنید، می‌بینید نیاوردن کونته به خاطر این بود که مربی سابق چلسی و یوونتوس از بالادستی‌هایش انتظار زیادی دارد و دقیقاً برای همین گلیزرها او را کنار زدند و مربی حرف گوش‌کن‌تری مثل رانگنیک آوردند. با گذشت زمان مشخص شده که یونایتد اشتباه کرده و اسپرز پاداش اعتماد به کونته را می‌گیرد که باعث شده ستاره‌های تیم بهترین عملکرد خود را به نمایش بگذارند.
رانگنیک کمتر از نیمی از ۱۷ بازی خود در لیگ برتر را برده و با باخت یک بر صفر شنبه برابر اورتون حالا در ۸ بازی آخر در رقابت‌های مختلف تنها یک برد به دست آورده‌اند که ماه گذشته مقابل تاتنهام کونته بود. کونته اما ۱۳ تا از ۲۱ بازی لیگ برتر را برده و تنها سه شکست داشته. او هیأت‌مدیره را برای تغییرات در ژانویه متقاعد کرد و دله آلی، تانگوی اندومبله، برایان جیل و جووانی لوسلسو را آزاد کرد و رودریگو بنتانکور و دژان کولوسفسکی را از یوونتوس آورد. در این سه ماه این دو بازیکن بیش از آن چهار تا اثرگذار بوده‌اند.
بر عکس، رانگنیک اجازه رفتن دونی فان دبیک و آنتونی مارسیال به‌صورت قرضی به اورتون و سویا را داد اما نتوانست مقامات باشگاه را برای فروش جسی لینگارد متقاعد کند. او نتوانست کسی را بیاورد با آنکه یک مهاجم و یک هافبک می‌خواستند و یونایتد حالا تاوان سستی در پنجره نقل و انتقالات را می‌دهد.
شخصیت کونته، تاتنهام را متحد کرده و تیم منچستر که با لیگ قهرمانان آمیخته بود، با ولورهمپتون برای صعود به لیگ کنفرانس اروپا رقابت دارد چون به جای کونته، رانگنیک را انتخاب کرده.
چلسی فصل قبل با اخراج فرانک لمپارد و آوردن توماس توخل نشان داد بی‌توجهی نسبت به یک شهرت منفی می‌تواند به موفقیت منجر شود. توخل از پاری‌سن‌ژرمن اخراج شده بود و مثل کونته او را صریح و تند معرفی می‌کردند. او شش ماه بعد قهرمان اروپا شد و حالا با وجود اوضاع نابسامان باشگاه جای پایش سفت است.
در این فصل، هشت تیم لیگ برتری مربی‌شان را عوض کرده‌اند، واتفورد دو بار، یکی کلودیو رانیری به جای زیسکو مونوس و بعد روی هاجسون به جای رانیری. این تیم کاندیدای سقوط است مثل نوریچ که بعد از آمدن دین اسمیت به جای دانیل فارک خیلی کم بهتر شده است. استون ویلا با استیون جرارد شروع خوبی داشت اما حالا ۱۰ تا از ۲۰ بازی‌اش را باخته و ویلا روی دور چهار باخت پیاپی است. اورتون هنوز نمی‌داند جانشینی لمپارد به جای رافائل بنیتس نتیجه می‌دهد یا نه چون لمپارد هفت تا از ۱۰ بازی‌اش را باخته اما جسی مارش با آمدن به جای مارچلو بیلسا و بردن سه تا از شش بازی، تیم را از منطقه سقوط خارج کرده. ادی هاو هم با ۸ پیروزی در ۲۰ بازی نیوکاسل را از نگرانی سقوط نجات داده اما هیچ مربی جدیدی به اندازه کونته موفق نبوده، واقعیتی که اسپرز به آن افتخار می‌کند و یونایتد ترجیح می‌دهد فراموشش کند.
