بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -گوشه و کنار این شهر آدم‌هایی را می‌بینید که از سر دلسوزی و مهربانی برای حیوانات بی‌سرپرست شهر غذایی فراهم می‌کنند تا گرسنه نمانند. این حس مهربانی را باید تحسین و تشویق کرد چرا که یکی از نشانه‌های جوامع و فرهنگ توسعه‌یافته مهربانی با حیوانات و کودکان و افراد نیازمند به کمک است. هر کس ارتباطی با خلقت و طبیعت دارد، با حیوانات مهربان است. خبر خوب اینکه شمار این افراد رو به افزایش است و کم‌کم مهربانی با حیوانات به صورت فرهنگ شهری درمی‌آید.
خبر بد اما اینکه بیشتر این افراد به‌واسطه حسی درونی به حیوانات غذا می‌دهند و اغلب آشنایی درست با مقدار و نوع غذایی که باید به حیوان بدهند، ندارند. اولین مساله دادن بی‌ضابطه غذا به حیوانات، وابستگی آنها به انسان برای سیر شدن است و پیامد بعدی آن علاوه بر افزایش بی‌رویه نسل این حیوانات، کم شدن عملکرد طبیعی آنهاست. به بیان ساده‌تر، گربه‌ای که همیشه سیر باشد، دیگر موش نمی‌گیرد و از عملکرد طبیعی و نقش خود در تعادل محیط شهری دور می‌افتد. پس هر روز به حیوانات محلتان غذا ندهید. درضمن مراقب باشید غذایی که در دسترس حیوان قرار می‌گیرد، باید به اندازه‌ای باشد که تمام شود و محیط شهری را آلوده نکند.
به علاوه، غذا گرفتن دائمی حیوانات بی‌سرپرست آنها را به نزدیکی به جوامع انسانی عادت می‌دهد. حیوانی که عادت کند فقط از دست انسان غذا بگیرد، به انسان‌ها نزدیک می‌شود. می‌توان گفت تقریبا همه این حیوانات فاقد پایش‌های لازم سلامت هستند و نزدیکی گربه یا سگ به انسان ممکن است بیماری این حیوانات را به انسان منتقل کند و سلامت جوامع شهری را به خطر بیندازد. از طرفی بر سلامت این حیوانات نظارتی نشده و جز در موارد استثنایی واکسینه نشده‌اند و کسی نمی‌داند ممکن است عامل چه بیماری‌ای باشند. به این ترتیب، غذا دادن بی‌رویه به حیوانات و نزدیک شدن آنها به انسان، خطر انتقال بیماری را به انسان‌ها افزایش می‌دهد و به نوعی حریم آنها را نقض می‌کند.
مساله دیگر درباره تغذیه حیوانات بی‌سرپرست شهری این است که نزدیک شدن آنها به جوامع انسانی، حیوان را در معرض خطر قرار می‌دهد. اولین خطر برخورد با وسایل نقلیه است که البته این خطر در جاده‌های بیرون شهری در مورد حیات وحش هم وجود دارد. رها کردن پسماندهای انسانی که بیشتر به دلیل بی‌توجهی به محیط‌زیست و گاهی با نیت تغذیه حیوانات انجام می‌گیرد، علاوه بر اینکه آنها را از نقش طبیعی خود در چرخه حیات طبیعی دور و تبدیل به جیره‌خور انسان‌ها کرده، باعث شده میزان تلفات گونه‌هایی حتی مانند پلنگ،گراز، روباه و شغال در اطراف جاده‌ها افزایش پیدا کند.
فریبرز افروزی/دامپزشک
خبر بد اما اینکه بیشتر این افراد به‌واسطه حسی درونی به حیوانات غذا می‌دهند و اغلب آشنایی درست با مقدار و نوع غذایی که باید به حیوان بدهند، ندارند. اولین مساله دادن بی‌ضابطه غذا به حیوانات، وابستگی آنها به انسان برای سیر شدن است و پیامد بعدی آن علاوه بر افزایش بی‌رویه نسل این حیوانات، کم شدن عملکرد طبیعی آنهاست. به بیان ساده‌تر، گربه‌ای که همیشه سیر باشد، دیگر موش نمی‌گیرد و از عملکرد طبیعی و نقش خود در تعادل محیط شهری دور می‌افتد. پس هر روز به حیوانات محلتان غذا ندهید. درضمن مراقب باشید غذایی که در دسترس حیوان قرار می‌گیرد، باید به اندازه‌ای باشد که تمام شود و محیط شهری را آلوده نکند.
به علاوه، غذا گرفتن دائمی حیوانات بی‌سرپرست آنها را به نزدیکی به جوامع انسانی عادت می‌دهد. حیوانی که عادت کند فقط از دست انسان غذا بگیرد، به انسان‌ها نزدیک می‌شود. می‌توان گفت تقریبا همه این حیوانات فاقد پایش‌های لازم سلامت هستند و نزدیکی گربه یا سگ به انسان ممکن است بیماری این حیوانات را به انسان منتقل کند و سلامت جوامع شهری را به خطر بیندازد. از طرفی بر سلامت این حیوانات نظارتی نشده و جز در موارد استثنایی واکسینه نشده‌اند و کسی نمی‌داند ممکن است عامل چه بیماری‌ای باشند. به این ترتیب، غذا دادن بی‌رویه به حیوانات و نزدیک شدن آنها به انسان، خطر انتقال بیماری را به انسان‌ها افزایش می‌دهد و به نوعی حریم آنها را نقض می‌کند.
مساله دیگر درباره تغذیه حیوانات بی‌سرپرست شهری این است که نزدیک شدن آنها به جوامع انسانی، حیوان را در معرض خطر قرار می‌دهد. اولین خطر برخورد با وسایل نقلیه است که البته این خطر در جاده‌های بیرون شهری در مورد حیات وحش هم وجود دارد. رها کردن پسماندهای انسانی که بیشتر به دلیل بی‌توجهی به محیط‌زیست و گاهی با نیت تغذیه حیوانات انجام می‌گیرد، علاوه بر اینکه آنها را از نقش طبیعی خود در چرخه حیات طبیعی دور و تبدیل به جیره‌خور انسان‌ها کرده، باعث شده میزان تلفات گونه‌هایی حتی مانند پلنگ،گراز، روباه و شغال در اطراف جاده‌ها افزایش پیدا کند.
فریبرز افروزی/دامپزشک
