بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – سرانجام پرسپولیس همانی شد که هوادارانش منتظرش بودند. تیمی که از ابتدای فصل نمایش‌هایی دور از آنچه پیش از این دیده بودیم ارائه می‌داد، اینک پس از کنسل شدن بازگشت برانکو، فرم و شکلی را یافته که باید؛ تیمی که هم خوب بازی می‌کند هم خوب گل می‌زند. اما چه شد که پرسپولیس در فولادشهر به چنین رفرمی رسید؟ البته ایراداتی هم هست که نباید خوش‌باورانه تصور کرد از بین رفته‌اند. صنعت نفت در هفته سوم آخرین دیداری بود که در آن همه بازیکنان پرسپولیس در پست خودشان و بدون تغییر خاصی به میدان رفتند. در اصفهان و مقابل ذوب‌آهن نیز هر ۱۱ بازیکن پرسپولیس در پست تخصصی خودشان به میدان رفتند؛ اتفاقی که از هفته سوم در این تیم بی‌سابقه بود و بازگشت به پست‌های تخصصی، نتیجه خوبی برای‌شان به یادگار گذاشت. ترابی، امیری، رسن، علیپور و نوراللهی، همگی در پستی که در آن کیفیت بیشتری دارند قرار گرفتند و نمایشی قابل قبول داشتند. همه آنها هم با ثبت گل یا پاس گل، در نتیجه تاثیرگذار بودند. بعد جدایی برانکو، تیمی کامل برای مربی بعد به میراث گذاشته شده بود. در چنین شرایطی پیش‌بینی می‌شد سرمربی جدید در ترکیب تیم قهرمان کمترین تغییر را به‌وجود آورد و به ترکیب برنده‌اش دست نزند. این اتفاق در چند هفته ابتدایی لیگ افتاد اما بعد از مدت زمان کوتاهی کالدرون رویه جدیدی را پیش گرفت. او تصمیم گرفت با چند نوآوری ردپایش را در تیم به جا گذاشته و تیم خودش را بسازد. تقریبا در همه بازی‌ها، یک نفر در پست غیرتخصصی به میدان می‌رفت. وینگرها هافبک تهاجمی یا مدافع کنار می‌شدند، مدافع وسط به جای مدافع راست قرار می‌گرفت و مدافع راست به‌عنوان مدافع وسط به میدان می‌رفت و مدافع چپ تیم، جای وینگر را در ترکیب می‌گرفت. بازی با نفت مسجدسلیمان و فولاد خوزستان محمد نادری در پست وینگر چپ قرار گرفت و وحید امیری هافبک تهاجمی بود. مقابل ماشین‌سازی انصاری در دفاع وسط به میدان رفت و شجاع خلیل‌زاده به دفاع راست منتقل شد. در بوشهر باز هم انصاری دفاع وسط و امیری هافبک تهاجمی بودند. بازی با پیکان فقط انصاری به‌عنوان دفاع وسط به میدان رفت. در تقابل حساس با شهر خودرو، نعمتی به دفاع راست رفت و انصاری باز هم گزینه کالدرون برای دفاع میانی بود. شکست تلخ مقابل سپاهان هم با حضور سیامک نعمتی در پست دفاع راست رقم خورد. داربی تهران که با پیروزی پرسپولیس به پایان رسید، ترابی به جای وینگر در نقش هافبک تهاجمی بازی می‌کرد. صنعت نفت آبادان در هفته سوم آخرین دیداری بود که در آن همه بازیکنان پرسپولیس در پست خودشان و بدون تغییر خاصی به میدان رفتند. بالاخره بعد از ۸ بازی، کالدرون تصمیم گرفت مقابل ذوب‌آهن ترکیب پرسپولیس را به همانی که بود بازگرداند؛ تصمیمی که با موفقیت همراه بود و سرخپوشان یکی از بهترین بازی‌های این فصل را مقابل شاگردان منصوریان به نمایش گذاشتند. شاید پس از این پیروزی، کالدرون هم به این نتیجه برسد که بازیکنان در پست تخصصی‌شان، تاثیر بیشتری در موفقیت تیم دارند. * ترابی ستاره‌ای برای همه فصول شماره ۹ پرسپولیس در روزهایی که خط حمله این تیم با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند، بار بزرگی را بر دوش می‌کشد. او با اینکه مهاجم نوک نیست، با ۵ گل زده بهترین گلزن پرسپولیس تا بدین‌جای فصل است و بیشتر گل‌هایش هم تعیین‌کننده نتیجه بازی و اصطلاحاً ۳ امتیازی بوده؛ گل ۳ امتیازی به پارس جنوبی‌جم در هفته اول مسابقات، گل اول در پیروزی ۲ بر یک مقابل پیکان، گل ۳ امتیازی در جریان پیروزی یک بر صفر مقابل فولاد خوزستان، تنها گل پرسپولیس در بازی جام‌حذفی مقابل صنعت نفت آبادان و ۲ گل در بازی پنجشنبه مقابل ذوب‌آهن در اصفهان. شاید اگر گل‌های او نبود، پرسپولیس در موقعیت کنونی نبود؛ نه به جمع ۸ تیم نهایی جام حذفی رسیده بود و نه در بین مدعیان اصلی فتح لیگ قرار داشت. مهدی که ۱۹ شهریور ۱۳۷۳ در اشتهارد کرج به دنیا آمده، احتمالاً از همان کودکی رویای حضور در تیم محبوبش را داشته اما احتمالاً فکرش را هم نمی‌کرده در ۲۵ سالگی ستاره اصلی تیم باشد. وینگر فوتبال ایران که با رفتن ویلموتس از ایران، دوباره می‌تواند جایگاه محکمی در تیم‌ملی هم داشته باشد، در افول ستاره‌هایی مثل علیپور و وحید امیری و نبود یک مهاجم قدرتمند خارجی، فعلاً پیام‌آور اصلی شادی برای سرخ‌های تهرانی است؛ بازیکنی که زیادتر از میانگین تیمی می‌دود، فضاهای زمین را بخوبی می‌شناسد و سعی می‌کند از چپ و راست به دروازه حریف نزدیک شود. او در این فصل به حدی از اعتماد به نفس رسیده که هرجا بتواند، اقدام به شوتزنی می‌کند و اتفاقاً خیلی از گل‌هایش در این فصل را مدیون همین خصیصه بوده است. بارها این شوت‌ها گره بازی را برای کالدرون باز کرده و قطعاً او امید اصلی کالدرون در زمین در بازی‌هایی است که شرایط گره می‌خورد. کیفیت ترابی البته تنها در گل‌هایی که زده خلاصه نمی‌شود. او پاس‌های موقعیت‌ساز زیادی هم به هم‌تیمی‌هایش می‌دهد. در همین بازی آخر، ۳ پاس کلیدی از سوی او صادر شد که بیشتر از هر بازیکن دیگری در زمین بود. او در بازی جام حذفی مقابل صنعت نفت هم غیر از گلی که زد، ۳ بار در چارچوب شوت زد و ۲ پاس کلیدی داد که باز هم هیچ بازیکنی در آن بازی به گرد پایش نرسید. پرسپولیس در حال حاضر با ۲۲ امتیاز از ۱۲ بازی، در رده چهارم جدول است و تنها ۳ امتیاز با تیم اول جدول که یک بازی هم بیشتر کرده، فاصله دارد. * مهاجم قاتل لازم است حتی به ثمر رساندن ۳ گل در اصفهان و شکستن طلسم ۹ ساله فولادشهر نباید سرخپوشان پایتخت را از ضعف گلزنی‌شان غافل کند. با تماشای بازی روان پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن، می‌شد باور کرد کالدرون در تمام پست‌ها حتی روی نیمکت گزینه‌های باکیفیتی در اختیار دارد اما هنوز جای خالی یک تمام‌کننده قهار در خط حمله قرمزها لمس می‌شود. با وجود هافبک‌هایی همچون مهدی ترابی، بشار رسن و وحید امیری، پرسپولیس بابت تغذیه مهاجمان دغدغه‌ای ندارد. همین هافبک‌ها- بویژه ترابی- در ۱۶ گل ارتش سرخ در فصل جاری مشارکت پررنگی داشته‌اند اما درخشش و گلزنی بازیکنان میانی در مواجهه با خطوط دفاعی پراشتباه لیگ نقطه اتکای مطمئنی است، نه در دیدارهای بزرگ و حساس. بازی با سپاهان مثال خوبی برای پرسپولیسی‌ها بود؛ جایی که در مقابل موقعیت‌سوزی‌های متوالی علی علیپور و جونیور براندائو، کی‌روش استنلی از معدود توپ‌هایی که نصیبش شد، بهترین بهره را برد تا ۳ امتیاز را در جیب زردپوشان بگذارد. حال که علی علیپور به آقای گل لیگ هفدهم شباهتی ندارد و امیر روستایی و مهدی عبدی نیز بی‌تجربه‌تر از آنند که افسار چنین پست مهمی را به‌تنهایی در دست بگیرند و مهاجمان ایرانی لیگی که به فقر گلزنی دچار است، گره‌گشا به‌نظر نمی‌رسند، سرمربی آرژانتینی یک انتخاب بیشتر ندارد؛ جذب مهاجم از بازار خارجی. کالدرون به این امید منتظر زمستان خواهد بود که سران فعلی پرسپولیس برخلاف کادر مدیریتی قبلی در جذب بازیکنان مدنظر وی موفق عمل کنند و کار به گزینه‌های بی‌بازده و پرهزینه نکشد. به عبارت دیگر، سرخ‌ها هم مانند استقلال، سپاهان و تراکتور، به این نتیجه رسیده‌اند برای اینکه بتوانند مقابل مدعیان قهرمانی لیگ و برترین‌های آسیا بتازند به این نسخه مشهور عربی نیاز دارند: جذب مهاجم خارجی تمام‌عیار. در باشگاه‌های متمول قطری و عربستانی، بازیکنانی نظیر بغداد بونجاح، بافتیمبی گومس و جیانینی که از پس نواختن ضربات تعیین‌کننده نهایی بخوبی برمی‌آیند، وزن قابل توجهی به غول‌های غرب آسیا بخشیده‌اند. درخشش این مهاجمان، باشگاه‌های ایرانی را حتی با وجود محدودیت‌های اقتصادی فوتبال کشور به سمت جذب امثال تیام، کی‌روش، استوکس و دیاباته سوق داد. حال، نوبت سرخ‌هاست که پس از چند سال اعتماد به مهاجمان مطرح داخلی نظیر مهدی طارمی و البته خریدهای ناموفق خارجی، به یک مهاجم کارنامه‌دار رو آورند. همین روزها زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که شماری از گلزنان برتر جی‌لیگ ژاپن در رادار سرخ‌ها قرار دارند. حتی صحبت از خرید ۲ بازیکن در این پست به‌گوش می‌رسد اما آنچه اهمیت دارد این است که پرسپولیسی‌ها این مرتبه در انتخاب آخرین و مهم‌ترین قطعه پازل تاکتیکی کالدرون با وسواس بیشتری عمل کنند. یک انتخاب سنجیده در این پست، شاید حتی بتواند آنها را دوباره به رویای فتح لیگ قهرمانان آسیا نزدیک کند.
