بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – الناز رکابی جزء آن دسته از ورزشکاران زن خود‌ساخته‌ای است که خیلی نامی از او در ورزش بانوان کشور نبوده است. او سال‌هاست که با هزینه شخصی و در سکوت خبری به مسابقات سنگ‌نوردی آسیا و جهان اعزام می‌شود؛ به امید اینکه بتواند روزی مزد زحماتش را با حضور در بازی‌های المپیک بگیرد. با اضافه‌شدن سنگ‌نوردی به جمع رشته‌های حاضر در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو، الناز این شانس را داشت که بزرگ‌ترین میدان ورزشی دنیا را ببیند اما کرونا همه آرزوهای دختر عنکبوتی ایران را بر باد داد.
رقابت‌های انتخابی المپیک آسیا ابتدا قرار بود اردیبهشت‌ماه گذشته در چین برگزار شود اما به خاطر شیوع گسترده ویروس کرونا میزبان اعلام کرد که نمی‌تواند مسابقات را برگزار کند. بر این اساس فدراسیون جهانی سنگ‌نوردی و کوهنوردی این پیکارها را به آذر موکول کرد اما حالا گفته می‌شود که در حرکتی ناعادلانه از تصمیم خود منصرف شده است.
رکابی دراین‌باره به «شرق» می‌گوید: «نباید این فرصت را از آسیایی‌ها می‌گرفتند. این حق همه ما بود که شرایط برابری با بقیه قاره‌ها داشته باشیم. کرونا که فقط در آسیا نیست، در همه جای دنیا فراگیر شده است. این‌هم از بدشانسی ماست که در اولین حضور سنگ‌نوردی در بازی‌های المپیک، کرونا آمد. بعد از خاطره تلخ آخرین مسابقه انتخابی در فرانسه، حتی یک روز هم ناامید نشدم. ورزشکار حرفه‌ای باید تحت هر شرایطی امید و انگیزه داشته باشد. این خیلی سخت است که برای یک مدت طولانی بدنت را در اوج نگه داری و مدام تمرین کنی. اینکه نمی‌دانی مسابقه‌ات چه زمانی برگزار می‌شود، خیلی از نظر روحی آزارت می‌دهد؛ اما من مدام روی ذهنم کار می‌کنم که از این موضوع آسیب نبینم اما متأسفانه بر خلاف آن چیزی که فکر می‌کردم، شد».
رکابی سال گذشته بعد از کسب عنوان نوزدهمی جام جهانی ژاپن، به‌عنوان تنها سنگ‌نورد ایرانی مجوز شرکت در رقابت‌های انتخابی فرانسه را که در سطح جهانی برگزار شد، گرفت اما نتوانست آن‌طور که باید عملکرد قابل دفاعی داشته باشد. شاید اگر مسئولان قدری به این دختر توجه می‌کردند، او می‌توانست الان جزء مسافران توکیو باشد. قهرمان سنگ‌نوردی آسیا ادامه می‌دهد: «من در مسابقات فرانسه شرکت کردم اما اصلا شرایط خوبی نداشتم، به خاطر اینکه قبل از فرانسه در مسابقات زیادی شرکت کرده بودم، زمانی برای ریکاروی نداشتم؛ چه به لحاظ جسمی و چه روحی، بدنم خالی کرده بود. ماساژور و فیزیوتراپ هم نداشتم. حتی مربی هم در کنارم نبود. واقعا تحت فشار روانی زیادی بودم. ورزشکار وقتی می‌خواهد در یک مسابقه حرفه‌ای شرکت کند، باید امکانات و شرایط تمرینش هم حرفه‌ای باشد. وقتی ما هیچ‌کدام از اینها را نداریم، طبیعی است که در چنین شرایطی قرار بگیریم. تنها شانسم انتخابی قاره آسیا بود که از دست رفت».
