بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
کریستیانو رونالدو یک خرید پردردسر برای منچستریونایتد بوده. بخصوص در هفته‌های اخیر و بالاخره در ۳۷ سالگی نشانه‌های سن بالا را بروز داد. او می‌تواند برای هر مربی مشکلات تاکتیکی ایجاد کند بویژه برای کسی مثل رالف رانگنیک که اساس کارش «گگن پرسینگ» است. او بازیکنی نیست که قبلاً بود اما در یک بازی مهم همه را تلافی کرد.
همین که این تنها دومین هت‌تریک او برای منچستریونایتد بود ثابت می‌کند چقدر به‌عنوان یک بازیکن تغییر کرده.
او در جدول بهترین گلزنان تاریخ از نظر فیفا از جوزف بیکان عبور کرده و به آسانی می‌شود فراموش کرد وقتی در سال ۲۰۰۹ از منچستریونایتد رفت، هنوز یک ماشین گلزنی نشده بود، بلکه مهاجمی بود که بیشتر در نقش بال بازی می‌کرد و گاهی به وسط خط حمله آورده می‌شد. در رئال مادرید بود که سیل گل‌های او سرازیر شد.
جواب دندان‌شکن
در پاسخ به تردیدها و شایعات هفته گذشته، بازی او جواب دندان‌شکنی بود. با وجود این، درباره رونالدو همیشه جنبه‌های دیگری از بازی مورد توجه قرار می‌گیرد. هیچ دلیلی وجود ندارد که باور نکنیم هفته گذشته با مصدومیت لگن درگیر بوده اما نحوه و شرایط کناره‌گیری‌اش از دربی (و رفتنش به پرتغال) یک مشکل بزرگتر را نشان می‌دهد. رونالدو آنقدر بزرگ شده که در هر باشگاهی بازی کند، اف.سی.رونالدو می‌شود. گاهی اوقات مثل بازی شنبه شب، وقتی اوضاع روبه‌راه و دفاع حریف رام و تسلیم است، همه چیز خوب پیش می‌رود. اما روزهای زیادی در این فصل شرایط هموار نبوده و وقتی این‌طور می‌شود، ماهیت رونالدو و بزرگی او دردسرساز می‌شود.
بازی شنبه نکته‌ای ویژه داشت. رونالدو بدرستی و شایستگی به خاطر هت‌تریک فوق‌العاده‌اش خبر اصلی رسانه‌ها می‌شود. رسیدن به رکوردی که ۸۰ سال دوام آورده، واقعاً دستاورد بزرگی است.
شاید ۱۲ گل او در ۲۱ حضور در ترکیب اصلی به همراه مشارکت کلیدی در لیگ قهرمانان کافی باشد برای اینکه بازگشت او به یونایتد موفقیت (البته خیلی گران) تلقی شود. اما فوتبال مدرن چیزی بیش از افراد است بخصوص برای مربی‌هایی مثل رانگنیک که نگاه فلسفی خاصی به فوتبال دارند.
کریس دست‌نیافتنی
منچستریونایتد با نتیجه ۳ بر ۲ از سد تاتنهام گذشت و کریستیانو رونالدو هر سه گل شیاطین سرخ را در این بازی به ثمر رساند تا نشان دهد همچنان در ۳۷ سالگی بازیکنی بزرگ و بدون جانشین است. رونالدو در دوران حرفه‌ای خود تا پیش از این بازی ۸۰۴ گل زده بود و پس از جوزف بیکان ایرلندی با ۸۰۵ گل، در رده دوم بهترین گلزنان تاریخ قرار داشت. گل اول رونالدو، او را با رکورد بیکان برابر کرد. این بازیکن پرتغالی با گل دوم خود که از درون محوطه شش‌قدم به ثمر رسید با ۸۰۶ گل بهترین گلزن تاریخ شد و سپس با ضربه سر تماشایی گل سوم را هم زد تا رکوردش دست‌نیافتنی‌تر شود. رونالدو با ۱۰۵ گل بهترین گلزن تاریخ در رده ملی هم محسوب می‌شود اما با هت‌تریک خود، یک آمار درخشان دیگر هم ثبت کرد.
سه گل خاص
سه گل او مقابل تاتنهام نشان داد رونالدو هنوز دامنه گسترده‌ای از توانایی‌ها را دارد. گل اول از فاصله بیست و پنج متری یادآور گلش مقابل پورتو در یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان سال ۲۰۰۹ بود. دومی با زمان‌بندی و فرصت‌طلبی و حضور بموقع عالی او به دست آمد و سومی از گل‌های کلاسیک رونالدوی این اواخر بود و با ضربه سری قدرتمند که همه ماهیچه‌های گردنش را درگیر کرده بود، به دست آمد. بدون شک این بهترین بازی رونالدو در این فصل بود. او تمرکز و تعهد داشت. هشت ضربه به سمت دروازه حریف زد، چهار تا بیشتر از کل تیم یونایتد. پنج تا از ضرباتش در چارچوب بود، کل بازیکنان حاضر در زمین روی هم چهار تا داشتند. او برنده سه دوئل هوایی شد، از همه جز اریک دایر بیشتر. از این حیث، یک بازی بی‌نقص به‌عنوان سانترفوروارد انجام داد.
فاقد کیفیت
مربی آلمانی خیلی خوب می‌داند فراتر از درخشش رونالدو، یونایتد اصلاً خوب بازی نکرد. همان طور که بارها در زمان اوله گونار سولشر اتفاق افتاده بود، تیم به نتیجه لازم رسید با استفاده از اشتباهات حریف که به سختی مجازات شد و همچنین درخشش فردی. برای رانگنیک فرایند مهم‌تر است اما در بیشتر دقایق این بازی تاتنهام، فرایند بهتری داشت. بخش زیادی از نیمه دوم بی‌برنامه بود و فاقد کیفیت. سه بازیکن خط حمله تاتنهام که در ترکیب اصلی این تیم قرار داشتند، در طول مسابقه ۲۶ درصد بیشتر از مثلث هجومی یونایتد پرس کردند. در نتیجه نداشتن پرسینگ مناسب، یونایتد چاره‌ای نداشت جز اینکه به‌دنبال واکنش باشد نه اینکه خود کنشگر باشد؛ همان چیزی که توسط ژوزه مورینیو راه افتاد و زیربنای بهترین نتایج تیم در زمان سولشر هم بود. این قضیه ذاتاً اشکالی ندارد بخصوص برابر رقبای بهتر اما یونایتد معمولاً از واکنشگری به انفعال می‌رسد و این عاملی بسیار مهم در سقوط خودباوری هری مگوایر و افت شدید او به حساب می‌آید.
مشکل رونالدو
یونایتد دو بار به تاتنهام اجازه داد به بازی برگردد؛ تیم‌های دیگر مثل اسپرز سخاوتمندانه عمل نخواهند کرد و این مشکلی است که رونالدو با آن مواجه می‌شود. او می‌تواند چنین بازی‌هایی انجام دهد وقتی فراموش کند چند سال دارد و دوباره یک مهاجم فوق‌العاده شود اما برای همین نیاز به اشتباهات بازیکن رقیب دارد.
اینها به ماهیت این تیم یونایتد بستگی دارد و همچنین این حقیقت که رانگنیک شاید به خاطر جایگاهش به‌عنوان مربی موقت در تغییرات کلی و اساسی در تیم محدود است اما رونالدو هم در این میان نقش دارد، سبک بازی‌اش، تمرکزی که روی یک شخص ایجاد می‌کند و جبران کم کاری او در پرسینگ (رونالدو در این بازی تکل نداشت و تنها یک بار روند بازی حریف را متوقف کرد) در تضاد با تفکر مدرن فوتبال است.
رونالدو در دوران نزول است. بعید است تاریخ، بازگشت او به اولدترافورد را موفقیت به حساب آورد اما در چنین بازی‌هایی او خارق‌العاده است. او در انگیزه کم‌نظیر است، شاید باید کارهای دیگری انجام شود.
