مصطفی قاسمیان – زندهیاد سیروس گرجستانی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که روز پنج شنبه درگذشت، از بازیگران محبوبی بود که طی سالهای طولانی فعالیت، کمتر حاشیه داشت. او که بیشتر از هرچیز با سریالهای طنز تلویزیون برای مخاطبان شناختهشده است، بیشتر از ۵۰ سال کار هنری انجام داد و در شمار زیادی آثار سینمایی و تلویزیونی، بیشتر نقشهای مکمل و گاه اصلی بازی کرد. در گزارش امروز نگاهی داریم به پنج اثر شاخص و بهیادماندنی از این هنرمند.
امام علی(ع)، ۱۳۷۵-۱۳۷۰
این مجموعه ماندگار به کارگردانی داوود میرباقری، نخستین تجربه سریالسازی دینی در بستر تاریخ صدر اسلام در تلویزیون است که بعدها با «ولایت عشق» و «مختارنامه» ادامه یافت. زندهیاد سیروس گرجستانی در این سریال در نقش فرعی پدر شخصیت «قطام» که به «اباقطام» معروف بود، بازی میکرد. این شخصیت در بخشهایی از داستان این مجموعه، نقش پررنگی داشت. حضور این شخصیت در درام مجموعه لازم و مهم بود زیرا یکی از نمایندههای مردم کوفه در سریال محسوب میشد و انتخابها و سرنوشت او، فهم تحولات کوفه و مردم این شهر را برای مخاطب ممکن میکرد. بازی زندهیاد گرجستانی در مجموعه «امام علی(ع)» بهیادماندنی است.
کیف انگلیسی، ۱۳۷۸
مجموعه «کیف انگلیسی» به کارگردانی سیدضیاءالدین دری یکی از آثار شاخص و ماندگار تلویزیون در دهه ۷۰ است. زندهیاد سیروس گرجستانی در این سریال، در نقش «بهادر خان افراشته» جلوی دوربین رفت که نقش فرعی، ولی مؤثر در درام سریال بود. این شخصیت که خان شهر محسوب میشد و در ابتدای سریال، وکیل شهر در مجلس بود، از شخصیتهای منفی اصلی قصه بود و تقابل وی با «ادیبان» شخصیت اصلی داستان، تماشایی از آب درآمده بود. گرجستانی در این سریال، این نقش را که قرار بود شخصیتی باابهت، حیلهگر و زورگو باشد، به یک کاراکتر جذاب و دیدنی تبدیل کرد.
متهم گریخت، ۱۳۸۴
مجموعه طنز «متهم گریخت» به کارگردانی رضا عطاران، یکی از مهم ترین خاطرات مخاطبان تلویزیون در سالهای اخیر از زندهیاد سیروس گرجستانی است. او در این سریال در نقش اصلی بازی میکرد؛ «هاشم آقا» که به همراه خانوادهاش به تهران مهاجرت میکند. این مجموعه یکی از پربینندهترین سریالهای رمضانی تاریخ تلویزیون محسوب میشود و هنوز هم وقتی از قاب شبکههایی چون آیفیلم و تماشا روی آنتن میرود، دیدنی است. «هاشم آقا» دومین تجربه شاخص در تیپ مرد خانوادهدوست طبقات پایین است که با مشکلات مالی فراوانی دستوپنجه نرم میکند و همراه با «آقا ماشاءا…» سریال «خانهبهدوش» ماندگار شده است.
شهریار، ۱۳۸۶-۱۳۸۴
مجموعه تلویزیونی «شهریار» یکی از آخرین کارهای شاخص کمال تبریزی و از مجموعههای دیدنی دهه ۸۰ تلویزیون است. زندهیاد سیروس گرجستانی در این سریال که به زندگی محمدحسین شهریار شاعر نامدار ایرانی میپردازد، در نقش میان سالی و پیری «شهریار» بازی کرد. گرجستانی با ایفای نقش این چهره شاخص زبان و ادب فارسی در این سریال بهیادماندنی، خوش درخشید و بسیار تحسین شد. خودش درباره ایفای نقش در این سریال گفته بود: «من پدرم را در نقش شهریار بازی کردم؛ شهریار شباهت عجیبی به پدرم داشت.» بعد از گذشت بیشتر از یک دهه از این سریال، هنوز هم بسیاری از مخاطبان سیروس گرجستانی را با ایفای نقش در این مجموعه با عنوان «شهریار» میشناسند.
زن بابا، ۱۳۸۹
مجموعه «زن بابا» به کارگردانی سعید آقاخانی، در مجموع سریال قابل قبولی محسوب میشود اما در برههای روی آنتن رفت که سریالهای طنز شاخصی پخش نمیشد و به همین دلیل، حسابی دیده شد. زندهیاد سیروس گرجستانی در این سریال در نقش اصلی «عزیز بنیآدم» ،بازی کرد و پدر چندین فرزند بود که همسرش را از دست داده بود. پیرنگ اصلی سریال به نوعی ماجرای ازدواج مجدد او بعد از سالها بود. «زن بابا» که با الهام از آثار رضا عطاران، این بار طبقه متوسط شهری را به تصویر میکشید، مضامینی چون تنهایی سالمندان و… داشت.
خبر مرتبط
رامبد جوان: گرجستانی خوشاخلاق بود
رامبد جوان که تجربه همکاری با سیروس گرجستانی را در فیلم «قانون مورفی» داشت، او را بازیگری دوستداشتنی دانست.
این بازیگر و کارگردان سینما که سیروس گرجستانی یکی از آخرین کارهای سینماییاش را با فیلم «قانون مورفی» او ثبت کرده بود، در گفتوگویی کوتاه با ایسنا بیان کرد: «سالها بود که من و آقای گرجستانی حرفش را میزدیم که با هم کار کنیم و بالاخره در «قانون مورفی» این اتفاق افتاد. من با عشق و افتخار از او دعوت کردم تا در این فیلم بازی کند و وقتی قبول کرد، همه خیلی خوشحال شدیم.» جوان گفت: «سیروس گرجستانی آدمی بسیار دوستداشتنی، مهربان و صبور بود. سرصحنه خیلی خوشاخلاق بود و با همه شوخی میکرد ولی در عین حال در کارش بسیار جدی بود؛ آن قدر جدی که ترجیح میدادی از او فاصله بگیری تا تمرکزش به هم نریزد.» او با اشاره به درگذشت ناگهانی این بازیگر گفت: «سیروس گرجستانی کارهای زیادی در طول سالها فعالیت خود انجام داد که برخی آثارش هم ماندنی شدند. خیلی حیف شد که رفت.»