بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
جاناتان ویلسن
تساوی بدون گل منچستریونایتد در خانه لیورپول چه معنایی دارد؟ معنی‌اش این است که آنها در حالی که یک بازی تا نیم‌فصل فاصله دارند، در صدر جدول لیگ برتر قرار گرفته‌اند و در حالی مقابل پنج تیم بزرگ دیگر انگلیس بازی کرده‌اند –به‌علاوه لستر که در پنج سال گذشته آنقدر استمرار داشته که آنها را بتوان عضو علی‌البدل شش تیم بزرگ دانست- که هیچ‌کدام از این تیم‌ها را نبرده‌اند. آیا یونایتد مدعی قهرمانی است؟ شاید اگر فصل جاری فصلی معمولی بود، آنها را نمی‌شد مدعی دانست.
یونایتد در دنیای غیرقابل پیش‌بینی امروز دست‌کم تا حدی پیش‌بینی‌پذیر است. تنها تیمی که در این فصل، به‌جز شش تیمی که نام برده شد، از یونایتد امتیاز گرفته، کریستال‌پالاس است. البته آن بازی در هفته اول برگزار شد و بسیاری از تیم‌هایی که تا آگوست در اروپا حضور داشتند شرایط خوبی در ابتدای فصل نداشتند اما از آن هنگام تاکنون الگوی یونایتد کاملاً مشخص بوده؛ اینکه تیم‌های میانه و پایین جدول را ببرند ولی برابر تیم‌هایی که احتمالاً به‌همراه خودشان هفت تیم بالای جدول را تشکیل خواهند داد، پیروز نشوند. یونایتد پس از شکست مقابل پاری‌سن‌ژرمن و آر.بی‌لایپزیگ از لیگ قهرمانان کنار رفت و حالا می‌توان نتیجه گرفت آنها مقابل تیم‌های ضعیف‌تر بهتر نتیجه می‌گیرند.
اما یونایتد در فصل گذشته اوضاع متفاوتی داشت و در ۱۲ بازی مقابل این شش تیم، هفت پیروزی و سه تساوی کسب کرد. آنها مقابل تیم‌های دیگر به‌صورت میانگین تنها ۶۲/۱ امتیاز گرفتند. این فصل آنها برابر تیم‌های دیگر به‌صورت میانگین ۷۵/۲ امتیاز کسب کرده‌اند.
با آمدن برونو فرناندس، یونایتد خلاقیت بسیار بیشتری پیدا کرده و حضور ادینسون کاوانی هم باعث شده این تیم در حرکات هوشمندتر باشد و در خط حمله زهردارتر. تیم یونایتد هنوز کامل نیست اما این تیم بسیار منسجم‌تر از تمام تیم‌های دوران پس از سر الکس فرگوسن است.
اما برنامه سولشر برای احیای دهه ۱۹۹۰ در یونایتد از گل خوردن و سپس بازگشت به بازی تغییر کرده و آنها دوباره به سیاق آن سال‌ها به مساوی صفر بر صفر عادت کرده‌اند. سیاست یونایتد با سولشر این است: مقابل تیم‌های بزرگ عقب بنشین، آنها را به زمین خودت بکش و در ضدحملات به آنها ضربه بزن. این چیزی است که حتی سرسخت‌ترین منتقدان سولشر هم قبول دارند که او در انجامش استاد است. لوییس فان‌خال که فوتبال مالکانه را بسیار می‌پسندد هم گفته این پایه روش بازی سولشر است.
اما چرا این کار در فصل گذشته جواب نداد؟ از یک‌سو رقیبان به گذشته یونایتد فکر می‌کردند و از سوی دیگر هم شاید برای سولشر احترام بیشتری قائل بودند. منچسترسیتی که فصل قبل سه‌بار به منچستریونایتد باخت، در بازی این فصل در لیگ هوشیارتر بازی کرد اما فوتبال هم تغییر کرده است. تقویم آشفته بازی‌ها به این معناست که تیم‌ها انرژی و زمان آماده‌سازی لازم را پیش از مسابقات ندارند. حالا همه ترجیح می‌دهند عقب بنشینند و دفاع کنند.
لیورپول در بازی با یونایتد پس از آنکه توفان تیاگو آلکانتارا فرونشست، تصمیم گرفت به تساوی بسنده کند. از دقیقه ۳۰ به بعد یونایتد فرصت‌های بیشتری داشت. بازیکنان یونایتد هفت‌بار در نیمه اول در آفساید گرفتار شدند که این نشان از انضباط دفاعی لیورپول دارد، اما مارکوس رشفورد در فرارهایش عجول بود که شاید به‌دلیل این بود که از کناره میدان به مرکز خط حمله رفته بود.
اما تکلیف یونایتد چه می‌شود؟ هیچ تیمی که تنها با بردن تیم‌های میانه و پایین جدول قهرمان نمی‌شود؟ شاید این به همان تردید همیشگی درباره سولشر برگردد. او می‌تواند تیمی بسازد که عقب می‌نشیند و در ضدحملات خوب است. کیفیت بازیکنان او باعث می‌شود به تیم‌های کوچک‌تر غلبه کنند (و البته پیروزی‌های اخیر برابر برنلی، استون‌ویلا و ولوز فوق‌العاده نبودند) اما آیا او می‌تواند خط حمله‌ای را بسازد که مقابل خطوط دفاعی با کلاس بالاتر بهتر عمل کند؟ شواهد که چنین چیزی را نشان نمی‌دهد، اما آیا این مهم است؟ احتمالاً نه. در این فصل بسیار عجیب، اینکه در فصول گذشته چه الگوهایی حاکم بوده مهم نیست، اما فرم عالی سیتی و اینکه آنها در نیمه‌نهایی جام اتحادیه چطور یونایتد را بردند نشان می‌دهد اوضاع شاید کمی به حالت عادی برگشته باشد.
منبع: گاردین
