بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – افت لیورپول فقط به خاطر مصدومیت‌ها است یا برنامه فشرده؟ آیا به همین سادگی می‌شود برایش دلیل پیدا کرد، با توجه به سبک بازی‌شان، با توجه به اینکه سه مدافع میانی اصلی خود را در بیشتر فصل ندارند و آیا اگر شرایط عادی شود، لیورپول دوباره اوج می‌گیرد یا اینکه بعد از باخت سنگین مقابل سیتی، مسأله جدی‌تر از این حرف‌ها است؟
لیورپول از نظر مصدومیت بدشانس بوده، بیشتر به خاطر قلب دفاع. ویرجیل فان‌دایک، جو گومز و ژوئل ماتیپ روی هم در ۲۲ بازی لیگ در ترکیب اصلی قرار گرفته‌اند به خاطر همین لیورپول در این فصل ۱۲ زوج را در قلب دفاع گذاشته و با توجه به اینکه فابینیو و جوردن هندرسون غالبا به خط دفاع رفته‌اند، خط میانی به شدت اثر پذیرفته.
در تیمی با همبستگی بالا مثل لیورپول، همیشه خلأ در یک نقطه باعث تأثیرپذیری همه تیم می‌شود و به طور کلی مکانیسمش را مختل می‌کند. اما درستی این موضوع به معنای نفی دلایل عمیق دیگر نیست. تندخویی‌های اخیر یورگن کلوپ شاید به خاطر ناامیدی باشد و اینکه از مشکلات ریشه‌ای تیم خبر دارد. دو ماه و نیم قبل بعد از تساوی یک بر یک با برایتون با مجری «بی‌تی اسپورت» درگیری پیدا کرد و بعد از آن با کریس وایلدر، ژوزه مورینیو و شان دایچ و آخرین مورد هم انتقاد عجیب از برنامه‌ریزی به نفع سیتی. در این دوره لیورپول از ۱۴ بازی لیگ برتر تنها ۵ برد به دست آورده.
افت اخیر شامل سه باخت خانگی بعد از ۶۸ بازی بدون باخت در آنفیلد، چندان هم غیرمنتظره نبود. بعد از پیروزی ۴ بر صفر برابر لسترسیتی-تیمی که امروز عصر میهمانش هستند- در باکسینگ دی فصل گذشته، این سقوط آغاز شده. آن بازی نقطه عطف بود، ۹ بازی بعدی‌شان در لیگ را بردند اما مثل نیمه اول فصل بازی نکردند. در شروع مجدد لیگ فصل قبل، پراشتباه بودند اما با توجه به قطعی شدن تقریبی قهرمانی‌شان قابل درک بود. این فصل هم یادمان باشد باخت ۷ بر ۲ برابر استون ویلا قبل از مصدومیت فان‌دایک بود. هرکس هر چه می‌خواهد بگوید اما لیورپول بیش از یک سال است که بهترین روزهایش را سپری نمی‌کند.
شاید به خاطر خستگی باشد، ذهنی و جسمی. این تیم سه سال در اوج بوده، فینال لیگ قهرمانان، فتح لیگ قهرمانان و نخستین قهرمانی لیگ بعد از ۳۰ سال. در این مدت هسته مرکزی تیم تغییر نکرده. اینکه می‌گویند «سال سوم مرگبار است» هم برای مربی‌ها درست است هم بازیکنان.
تحلیل رفتن انرژی طلسم همه تیم‌های فوتبال است و کلوپ شاید به خاطر همین تیاگو آلکانتارا را خرید. انتقاداتی بود که این بازیکن، سرعت تیم را می‌گیرد اما نکته دقیقاً همین بود؛ کمک به لیورپول برای حفظ مالکیت و بردن بازی‌ها بدون آنکه با سرعت بالا بازی کند اما مشکل اینجا بود که تیاگو تنها یک بار در این فصل توانسته در کنار فابینیو و هندرسون در خط میانی بازی کند و آن در بازی با اورتون بود که فان‌دایک مصدوم شد.
اگر یک تیم مدت‌ها تغییر نکند، رقبا به آنها عادت می‌کنند و برایشان برنامه می‌چینند. ۳-۳-۴ مدت‌ها دست نخورده باقی مانده و کلوپ پرس خود را خیلی بهتر از مثلاً پپ گواردیولا تنظیم کرده. اگر درست کار کند، مثل بازی با تاتنهام، نتیجه فوق‌العاده‌ای به دست می‌آید اما در بازی یکشنبه گذشته برابر سیتی هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. اخیراً سایت آتلتیک روی لیورپول تحقیق کرده و به این نتیجه رسیده که با وجود همه مصدومیت‌ها هفت بازیکن لیورپول در ۸۰ درصد یا بیشتر بازی‌ها حاضر بوده‌اند. شاید نگران‌کننده‌تر این واقعیت باشد که این مسن‌ترین تیم لیورپول در تاریخ لیگ برتر است. روبرتو فیرمینو آبان ۲۹ ساله شد، سادیو مانه در فروردین و محمد صلاح در خرداد ۲۹ ساله می‌شوند. به صورت فردی هیچ کدام از اینها باعث نگرانی نیست اما وقتی یک تیم با هم پا به سن می‌گذارند، عواقب خطرناکی دارد بخصوص وقتی چهارمین فصل را با هم به پایان می‌رسانند، ضمن اینکه دیگو ژوتا که زندگی جدیدی به تیم بخشیده بود، دو ماه است که با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کند. شاید باید برگردیم به نکته اول. لیورپول درباره مصدومیت شانس نیاورده اما آن بدشانسی مشکلات عمیق و پنهان تیمی که شاید دوران اوجش را سپری کرده را رو آورده است.
منبع: گاردین
