سایت بدون – در سراسر اروپا روح رقابت جان گرفته. در انگلیس نه که شاید منچسترسیتی تقریباً از پیروزی اطمینان دارد یا آلمان که بایرنمونیخ همچنان دست نیافتنی است اما جاهای دیگر انقلاب صورت گرفته. پاریسنژرمن صدرنشین لیگ فرانسه نیست، رئال مادرید و بارسلونا هم در اسپانیا همین وضعیت را دارند و یوونتوس. تیمهای بزرگ به مبارزه طلبیده شدهاند اتفاقی که یک دهه نیفتاده بود. میشود همه تقصیرها را به گردن همهگیری ویروس کرونا انداخت و کووید ۱۹ را توجیه هر چیزی دانست. این واقعیت دارد که شرایط غیرمعمول این فصل عنصر غیرقابل پیشبینی بودن را افزایش داده، الگوهای رایج را به هم زده و باشگاهها و مربیان را مجبور کرده که تصمیمات ناگهانی و یکباره بگیرند. با همه اینها، سری A به طور خاص حتی قبل از اسفند سال گذشته در مسیر یک خانهتکانی اساسی بود.
یوونتوس که امشب با کروتونه روبهرو میشود، اگر بازی عقب افتادهاش با ناپولی را ببرد، پنج امتیاز از اینتر صدرنشین کمتر دارد (بدون در نظرگرفتن نتیجه دربی میلان). آنها اواخر فصل با هر دو تیم میلانی بالای سرشان بازی دارند. شاید برگردند و دهمین اسکودتوی متوالی را ببرند چیزی که در یک دهه قبل هرگز برایش اینطور به زحمت نیفتاده بودند. اگر به این نتیجه نرسیده بودند که گلهای تضمین شده کریستیانو رونالدو برای موفقیت در لیگ قهرمانان ضروری است، شاید چنین تیم از هم گسیختهای نداشتند. اگر اینقدر عقده اروپا نداشتند، شاید به همکاری با ماسیمیلیانو آلگری که پنج قهرمانی پیاپی در لیگ برایشان آورد، پایان نمیدادند تا جایش را به مائوریتسیو ساری بدهند که آن فرجام را داشته باشد و شاید مجبور نمیشدند روی آندرهآ پیرلو قمار رمانتیک کنند؛ کسی که دقیقاً هیچ تجربه مربیگری نداشت.
یووه به شدت افت کرده- این هم از نتایج نابرابری در فوتبال مدرن است که سه شکست و شش تساوی در ۲۱ بازی افت به حساب میآید- و اینتر و میلان سر بر آوردهاند و برای همین دربی دیروز اهمیت بیشتری پیدا کرده بود.
هیچ کس نباید فکر کند فوتبال ایتالیا ناگهان مبتنی بر عدل و انصاف شده. آخرین گزارش مؤسسه مالی دلویت میگوید درآمد یوونتوس همچنین یک سوم بیشتر از اینتر، دومین باشگاه پردرآمد ایتالیا است که نزدیک به دو برابر میلان درآمد دارد.
درآمد همانطور که بارسلونا ثابت کرده-تیمی که بالاترین درآمد در جهان را دارد و در آستانه ورشکستگی است- تنها معیار ثروت و رفاه نیست. میلان به سمت صفرکردن بدهیهایش گامهای بزرگی برداشته، در عین حال بر اساس گزارش سال ۲۰۲۰ فوربز، بدهیهای یووه به ۴۱۷ میلیون پوند رسیده که ۲۰ درصد از درآمد سالانهاش بیشتر است. بدهی ۴۰۵ میلیون پوندی اینتر حدود ۶۰ درصد بیشتر. فوربز میزان بدهی اینتر را ۵۰ درصد ارزش باشگاه برآورد کرده که در میان ۲۰ تیم اول جهان بینظیر است.
این نشانه تفاوت دیدگاه در اینتر و میلان است که به دنبال کاهش فاصلهشان با یوونتوس هستند. اینتر بنابر عادت همیشگی تا مشکلی دیده، پول خرج کرده. آنتونیو کونته بنابر عادت همیشگی از حمایت نکردن مقامات باشگاه گله کرده اما از ۱۸ ماه پیش که او آمده، مبلغ خالص ۱۳۰ میلیون پوند برای نقل و انتقالات هزینه کردهاند که بیشترش برای بازیکنان جاافتاده یا پا به سن گذاشتهای است که دستمزد زیادی میخواهند و امکان فروش خوبشان زیاد نیست: روملو لوکاکو، کریستین اریکسن، اشلی یانگ، ویکتور موزس و دیگو گودین ارزان به هیچ تیمی نمیروند.
پیشرفت صورت گرفته. فصل قبل با یک امتیاز اختلاف نسبت به یووه نایب قهرمان شدند و به فینال لیگ اروپا رسیدند. ماه گذشته در لیگ، یووه را بردند تا تقریباً دو باخت فصل قبل را جبران کنند هرچند در نیمهنهایی جام حذفی باختند.
هیچ کس تردید ندارد که باشگاههای ایتالیایی میخواهند بدهیشان را بدهند اما سال گذشته ۱۰۲ میلیون پوند ضرر کردند و گزارشهایی منتشر شده که اینتر با گلدمن ساکس برای دریافت وام ۲۰۰ میلیون دلاری مذاکره کرده اما زمان بازپرداخت فرا میرسد. این یعنی اگر الان حکمرانی یوونتوس را از بین نبرد، شاید تا مدتها نتواند.
میلان نگاه متفاوتی دارد. زلاتان ابراهیموویچ ۳۹ ساله بیشتر توجهها را به خود جلب میکند، به آمار فوقالعاده ۱۴ گل در ۱۲ بازی لیگ رسیده ضمن اینکه جذب ماریو مانجوکیچ ۳۴ ساله در ژانویه این جوک را شکل داده که میلان در حال برنامهریزی برای آینده است اما اینها استثنا هستند. این تیم جوان و بااستعداد است و آشکارا سعی دارد با پیشرفت دادن بازیکنان مستعد و فروششان به سود برسد.
از ۱۷ بازیکن میلان که در این فصل ۱۰ بازی یا بیشتر انجام دادهاند، ۱۰ نفر ۲۴ سال یا کمتر دارند. شاید این را سقوط دومین تیم پرافتخار اروپا قلمداد کنند که سابقه اعضایش با لایپزیگ برابری میکند اما این نشانه درک صحیح و ضروری از واقعیتهای اقتصادی است. این واقعیت تلخ است، دربی میلان باید توجه همه جهان را جلب کند، باید برای همه مهم باشد، این دو باشگاه روی هم ۱۰ قهرمانی اروپا دارند. اوضاع تا آنجا خراب شده که دربی میلان که در کورس قهرمانی لیگ تعیینکننده است، چندان مورد توجه قرار نمیگیرد. تا حدی به خاطر اقدامات یووه است اما شاید این آغازی باشد برای پایان یافتن یکتیمی بودن لیگ ایتالیا.
جاناتان ویلسن
منبع: گاردین