بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – آیا فوتبال ایران نیاز به تغییر نسل دارد؟ این مهم ترین سئوالی است که باید بعد از جام جهانی از خودمان بپرسیم، جواب این سئوال می تواند نقشه راه فوتبال ایران در ۴ سال آینده مشخص کند. این سئوال دو بخش مهم دارد، بخش اول به تیم کنونی برمی گردد و بخش دوم به ظرفیت ها و پتانسیل بازیکنی برمی گردد که می توانند جانشین نفرات حاضر شوند.
واقعیت مهم این است که تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۲۰ یکی از پیرترین و مسن ترین تیم های حاضر از مسابقات محسوب می شد. تیمی که پایه و ترکیب اصلی آن همان تیمی بود که در جام جهانی ۲۰۱۸ به میدان رفت. این خود حاوی این نکته است که در ۴ سال گذشته پروسه و پروژه نسل سازی در فوتبال ایران اگر نگوییم فراموش شده است، در بهترین حالت موفق نبوده است. تیم ملی و فوتبال ایران در ۴ سالی که تا جام جهانی بعدی، پیش رو دارد. باید به طور جدی روی این مساله تمرکز کند. صحبت از یافتن جانشین برای با تجربه هایی مثل احسان حاج صفی ، وحید امیری یا کریم انصاری فرد نیست. ما باید این نکته را در نظر بگیریم که همین حالا مهدی طارمی ۳۰ سالش است، رامین رضاییان ۳۲، مرتضی پورعلی گنجی ۳۰، علیرضا جهانبخش ۲۹، مهدی ترابی ۲۸، احمدنورالهی ۲۹ و .. این عددها را اگر با ۴ جمع کنیم ، متوجه می شویم که در جام جهانی بعدی این بازیکنان و بسیاری دیگری که نامشان را نیاورده ایم ، اگر از استثناها نباشند، طبق قاعده فوتبال کیفیت امروز خود را نخواهند داشت. اگر به بخش دوم هم نگاه کنیم و لیگ فوتبال را نگاه کنیم و تیم های حاضر در آن را بررسی کنیم، متوجه می شویم در همه پست ها، کمتر بازیکن جوانی وجود دارد که بتوانند به مجموعه تیم ملی تزریق شوند، یک امتحان ساده کنید، جوان های خوب لیگ را نام ببرید: سامان فلاح، محمد خدابنده لو، … به چند اسم رسیدید؟
این نکته ای است که از همین امروز، باید به آن فکر کنیم. تیم ملی ایران نیاز به یک پروژه نوسازی دارد، تغییر نسل برای فوتبال ایران از نان شب هم واجب تر است. نسل جدید را نمی شود از مغازه یا بازار خرید، باید ساخت و برای ساختن هم پیش از هرچیز اراده ساختن نیاز است، یعنی فوتبال ایران در کلیت و جامعیت باید اراده ساختن نسلی را داشته باشد که ۴ سال بعد بتوانند رویای صعود به مرحله جام جهانی را عاقبت محقق کند، آیا اراده وجود دارد؟ خدا کند که جواب مثبت باشد.
افشین خماند
