بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -تیم‌ملى در حضور ١۵ هزار تماشاگر در دومین دیدار تدارکاتى خود در راستاى آماده‌سازى خود براى جام ملت‌هاى آسیا ٢٠١٩ به مصاف بولیوى، تیم پنجاه‌وهشتم فیفا و ضعیف‌ترین تیم قاره آمریکاى جنوبى رفت. از ١١ نفر ابتدایى تیم بولیوى، ۶ نفر در مقابل میانمار، ۵ نفر مقابل صربستان و ٨ نفر مقابل عربستان نیز در ترکیب اصلى بودند. به نظر مى‌رسد سزار فاریاس هنوز به ترکیب اصلى خود دست پیدا نکرده و در ۵ مسابقه‌اى که هدایت تیم بولیوى را بر عهده داشته، از ۵ ترکیب متفاوت استفاده کرده است.
تیم ایران اما در این دیدار و در نیمه اول با ترکیب ۲-۳-۱-۴ وارد میدان شد؛ بیرانوند درون دروازه، محرمى، چشمى، حسینى و حاج‌صفى در خط دفاع، امید ابراهیمى به عنوان تک هافبک دفاعى، جهانبخش و امیرى بال‌هاى چپ و راست، سامان قدوس پشت سر ۲ مهاجم نوک ایران، آزمون و طارمى. تیم ایران همانند آنچه کى‌روش در کنفرانس مطبوعاتى و صحبت‌هاى خود در تمرینات با اصحاب رسانه وعده داده بود، از دقیقه اول توپ و میدان را در اختیار گرفت و شاگردان فاریاس را مجبور کرد در نیمه زمین خودى تجمع کنند و پرس را در زمین خودى انجام دهند. سرعت انتقال توپ و عرض بازى ایران در نیمه اول به علت حضور ٣ مهره سرعتى تیم‌مان، طارمى، امیرى و جهانبخش که هر ٣ گام‌هاى بلندى نیز دارند، بسیار بالا بود. همین موضوع باعث مى‌شد ایران در سریع‌ترین زمان ممکن به پشت محوطه جریمه تیم بولیوى برسد. اما در این منطقه از زمین، کمى تکروى و ناهماهنگى میان عناصر تهاجمى ایران به چشم مى‌خورد که البته کاملاً طبیعى بود چون این ۵ نفر (قدوس، امیرى، جهانبخش، طارمى و سردار) براى اولین بار به صورت همزمان در ترکیب تیم ما حضور داشتند. با این حال اما توانستند موقعیت‌هاى بسیار خوبى خلق کنند، یک بار دروازه بولیوى را باز کردند، یک گل آفساید زدند، یک بار تیر دروازه بولیوى را به لرزه درآوردند، ضربه دیدنى طارمى از پشت محوطه جریمه توسط ویسکارا، دروازه‌بان بولیوى به کرنر رفت و جهانبخش نیز یک بار توپ را از ۶ قدم با بى‌دقتى به بیرون زد.
نیمه دوم را تیم ایران با ۴ تغییر آغاز کرد. ترابى، شجاعى، دژاگه و کریم انصاری‌فرد وارد میدان شدند و سیستم ایران به ۱-۳-۲-۴ در فاز دفاع و ۱-۴-۱-۴ هنگام در اختیار داشتن توپ تغییر کرد، به این صورت که هنگام دفاع، شجاعى در کنار ابراهیمى قرار مى‌گرفت و در هنگام تصاحب توپ، ابراهیمى همانند نیمه اول به عنوان تک هافبک دفاعى انجام وظیفه مى‌کرد، شجاعى و دژاگه به عنوان ۲ هافبک میانى وظیفه طراحى حملات را برعهده داشتند، ترابى و طارمى در راست و چپ بال‌هاى تیم بودند و انصاری‌فرد در نوک پیکان تیم حضور داشت. تفاوت اصلى این آرایش با نیمه اول، عرض کمتر بازى تیم و با حوصله بیشتر بازى کردن تیم بود، آن هم به علت حضور هم زمان اشکان و مسعود که گام‌هاى کوتاه، چرخش‌هاى مناسب و قدرت دریبل زنى بالایى دارند و در عین حال باعث پایین‌تر آمدن سرعت انتقال توپ تیم ایران مى‌شدند چون به صورت ذاتى تمایل بیشترى به کار با توپ داشتند. در این نیمه نیز تیم ایران چندین موقعیت مسلم گلزنى را از دست داد و همانطور که کى‌روش در کنفرانس مطبوعاتى پایان بازى اعلام کرد، شاگردانش در گلزنى خجالتى عمل کردند.
مصاف با تیم بولیوى، اگرچه براى به چالش کشیدن تیمى در قواره‌هاى قهرمانى آسیا کافى نبود اما تغییر سبک بازى تیم ایران آنقدر واضح بودکه انکار آن توسط سختگیرترین منتقدان سبک بازى تیم‌ملى هم غیرممکن است. ایران در ٩٠ دقیقه نزدیک به ١٠ موقعیت مسلم گلزنى خلق کرد و در طول بازى مالک مطلق توپ و میدان بود آن هم مقابل تیمى از قاره آمریکاى جنوبى که تیم‌هاى این قاره به ارائه فوتبال تهاجمى مشهور هستند. این تغییر تیم ملی‌مان را جدى بگیرید.
علی کمانگری
