بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
نویسنده :جرمین جینس
سایت بدون – در چند هفته اخیر زیاد بازی‌های تاتنهام را تماشا کردم و شاهد پیشرفت آنها بودم. برای همین از نمایش تاتنهام اصلا تعجب نکردم اما از ضعف اورتون واقعا متعجب شدم.
از انتهای اکتبر تا امروز، تنها نتیجه بدی که تاتنهام گرفته شکست در داربی شمال لندن بوده. این باخت به آرسنال هم در پایان هفته‌ای بسیار سخت و سنگین رقم خورد، هفته‌ای که اسپرز در آن چلسی و اینتر را شکست داده بود. جدا از این بازی اما نمایش تاتنهام در ۲ ماه اخیر چشمگیر بوده و دلیل اصلی‌اش، مثل همیشه، متدهای موریسیو پوچتینو بوده است.
پوچتینو گاهی به بازیکنان کلیدی‌اش برای رسیدن به بازی‌های بزرگ استراحت می‌دهد اما نکته‌ای که شاید کمتر به چشم بیاید این است که او گاهی وقتی به نظر می‌رسد مهره‌های اصلی‌اش نیاز به استراحت دارند، برعکس به آنها بازی می‌دهد. گاهی از این طریق آمادگی بازیکنان بیشتر حفظ می‌شود.
تفاوت کیفی بازیکنان تاتنهام با حریف، در جریان پیروزی ۲-۶ آنها در گودیسون پارک کاملا مشخص بود اما جدا از این تفاوت کیفیت، دوندگی شاگردان پوچتینو هم برتری دیگر آنها نسبت به میزبان‌شان بود. انگار برای رسیدن به هر توپ بازیکنان اورتون قدم می‌زدند و تاتنهامی‌ها استارتی سریع. اینکه بازیکنان تاتنهام در هفته‌های اخیر مدام در حال پیشرفت بوده‌اند به لحاظ آمادگی بدنی بهتر و بهتر شده‌اند که به هیچ‌وجه اتفاقی نیست. رقابت لیورپول و منچسترسیتی از ابتدای فصل به قدری نزدیک بوده که خیلی به باقی تیم‌ها در کورس قهرمانی فکر نکرده‌ایم؛ تا این هفته. حالا تاتنهام به معنای واقعی در کورس قهرمانی قرار دارد، با اینکه به نظر من در نهایت به این افتخار نخواهد رسید. اسپرز ۱۱ تا از ۱۳ بازی اخیرش در رقابت‌های مختلف را برده است. اگر آنها به همین روند ادامه دهند و ۳ بازی بعدی‌شان در مقطع سنگین فصل را با پیروزی پشت سر بگذارند، شانس بیشتری برای نزدیک‌شدن به لیورپول و سیتی پیدا خواهند کرد، حتی شاید جلو زدن از یکی از آنها. فراموش نکنیم این دو تیم سوم ژانویه مقابل هم قرار خواهند گرفت.
من درک می‌کنم چرا پوچتینو می‌گوید کورس قهرمانی بین سیتی و لیورپول خواهد بود اما اگر در ابتدای فصل به او می‌گفتید در آستانه کریسمس تیمش فقط ۲ امتیاز با سیتی فاصله خواهد داشت، پوچتینو به احتمال زیاد به جنگیدن برای بردن لیگ فکر می‌کرد. همین جایگاه به نظر من دستاورد کمی نیست، بویژه اینکه اسپرز به دور حذفی چمپیونزلیگ صعود کرده، در نیمه نهایی جام اتحادیه حاضر است و بیشترین امتیازش در تاریخ لیگ برتر را تا این مقطع از فصل به دست آورده است. نکته نگران‌کننده اما همچنان برای من عمق تیم تاتنهام است. اگر این تیم هری کین، دله علی یا کریستین اریکسن را برای مدت زیادی از دست دهد متحمل ضربه بزرگی می‌شود. اسپرز همین حالا باید حداقل یک ماه بدون سون هیونگ‌مین بازی کند. سون فصلی عالی را در لیگ برتر پشت سر گذاشته و حالا راهی تیم‌ملی کره می‌شود تا در جام ملت‌های آسیا بازی کند. این البته تنها نکته منفی درباره تاتنهام است. بزرگ‌ترین پیشرفتی هم که آنها تحت رهبری پوچتینو کردند یاد گرفتن هنر زشت بردن است. تاتنهام در روز خوبش قادر است هر تیمی را روی کره زمین شکست دهد، مثل بازی برابر اورتون اما فصل پیش در بازی‌های بزرگی برابر یوونتوس در چمپیونزلیگ و منچستریونایتد در نیمه نهایی اف‌ای کاپ، بازیکنان تاتنهام در مقاطعی تمرکز خودشان را از دست می‌دادند و ضربه‌ای جبران‌ناپذیر می‌دیدند. در واقع وقتی کار سخت می‌شد، توانایی آنها در کشیدن خودشان به سوی پیروزی پایین می‌آمد. در این فصل اما شرایط تغییر کرده؛ به نظر من تاتنهام در ماه‌های اخیر در نهایت در ۳ بازی در اوج بوده و نتایجی که آنها در دیگر بازی‌ها کسب کرده‌اند مدیون همین ذهنیت جدیدشان مبنی بر بد بازی کردن و بردن بوده است.
تاتنهامی‌ها همچنین از تجربه‌های تلخ گذشته‌شان برای تکرار نشدن دوباره‌شان استفاده می‌کنند. درصد بالایی از بازیکنان حال حاضر تاتنهام همان بازیکنانی هستند که اواخر فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۵ مقابل لستر کم آوردند و با تساوی مقابل چلسی و بعد شکست سنگین برابر نیوکاسل قهرمانی را واگذار کردند. تلاش برای تکرار نشدن چنین حسی انگیزه‌ای بالا برای پیشرفت تاتنهامی‌ها ایجاد کرده است.
