بیانصافی است اگر همه اعتبار نتایج درخشان تیمملی کشتی ایران در مسابقات جهانی نروژ را به فدراسیون علیرضا دبیر بدهیم. انصاف آن است که بخش قابل اعتنایی از این درخشش را به فدراسیون رسول خادم اختصاص دهیم که در همه این سالها آرام و بی سر وصدا به نسلسازی پرداخت و ما به یکباره با جمعی کشتیگیر خوب مواجه شدهایم که همه در کارنامهشان قهرمانی جهان در ردههای سنی پایه را دارند.
این نسل است که میتوان به آن نام «نسل حسن یزدانی» داد میتواند رویاپردازی را برای المپیک پاریس آسان کند. …اما قطعا اعتبار فدراسیون دبیر بر این است که علاوه بر تدارک درست و آماده سازی مناسب، برنامه خود را برای المپیک متمرکز کرد. خطر را به جان پذیرفت و با جوانترین آرایش ممکن وزنها را چید و رفت برای ساختن آینده کشتی. فدراسیون کشتی نخواست به نامهای تکراری دل ببندد و همین امروز کشتی را به زندگی روزمره ایرانیها بازگرداند. حالا ما پس از سالها نه تنها نام تکتک کشتیگیران تمام وزنها را از بر هستیم که فنهای شگرد و حریفانشان را میشناسیم و این اتفاق کوچکی برای کشتی نیست. آن چه در کشتی رخ داده ، اتفاقی نیست.
حاصل حضور دو فوقمتخصص در راس کار است. هیچ کسی نمیتواند ادعا کند که کشتی را بهتر از رسول خادم و علیرضا دبیر می شناسد. آنها از همین جنس هستند و آن را با جان میشناسند.استفاده از متخصصترینها اصل اول است. همه فدراسیونها باید استراتژی را دست مغزهایی بسپارند که راه میشناسند. همه فدراسیونها باید نسل خود را پیدا کنند، از همین حالا به دنبال این باشند که در پاریس نسلی داشته باشند که مردم نامشان را از حفظ داشته باشند. هیچ موفقیتی اتفاقی نیست. الگو میخواهد و آن چه امروز در کشتی اتفاق افتاده یک الگوی خوب برای همه است.