بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
پرسپولیس در ۲۰ بازی لیگ برتری‌اش فقط ۲۷ گل زده و تیم یحیی سلطان موقعیت سوزی است. حتی وقتی خبری از شهریار مغانلو، عیسی آل کثیر و مهدی ترابی در این تیم نبود هم این پرسپولیس در برخی مسابقات۸ یا ۹ شانس گل در یک بازی ثبت می‌کرد اما نهایتاً یا یک گل از روی ضربه ایستگاهی می‌زد یا اصلاً در ثبت همان گل نیز عاجز می‌ماند.
به هر حال بعد از تقویت خط حمله و اضافه شدن عناصری که ذکر شد پرسپولیس در سه بازی اخیر هم شرایط جالبی در خط حمله خود نداشته و با اینکه ۵ گل در سه بازی زده و اوضاع حداقل از نظر آماری کمی بهتر شده اما در هدر دادن موقعیت گل، آش همان است و کاسه همان.
پرسپولیس در سه بازی با نفت مسجدسلیمان، پدیده و نساجی به ترتیب ۸، ۸ و ۹ شانس گل حتمی ایجاد کرد که از این ۲۵ موقعیت فقط ۵ گل زد؛ یعنی یک پنجم یا ۲۰ درصد موقعیت‌های ایجاد شده به هدف نشستند تا همه درباره تداوم مشکلات خط حمله با وجود اضافه شدن ستاره‌های تازه‌وارد حرف بزنند و بحث در این خصوص بالا بگیرد که ایراد از کجاست.
استدلال کادر فنی منطقی است
در عین حال کادر فنی و گروهی از پیشکسوتان پرسپولیس معتقدند چنانچه مهاجمان این تیم از سوی هواداران و رسانه‌ها تحت فشار قرار نگیرند شرایط به مرور زمان بهتر خواهد شد و با هماهنگی بیشتر بین بازیکنان تازه‌وارد و سایر بازیکنان در خط میانی و حمله بازدهی و راندمان این مهاجمان بیشتر می‌شود.
البته استدلالی که مربیان پرسپولیس و برخی بازیکنان سابق این تیم بدان اشاره می‌کنند منطقی و عقلانی است چرا که از زمان حضور مغانلو در تمرینات پرسپولیس فقط ۳۴ روز گذشته و او بعد از حدود ۵ هفته تمرین و مسابقه با تیم جدیدش باید در لیگ قهرمانان بازی کند. این وضعیت برای عیسی آل‌کثیر پیچیده‌تر است چرا که او تنها از روز ۱۴ فروردین و با پایان مدت محرومیت شش ماهه‌اش در تمرینات و مسابقات تیم حضور داشته و فقط بعد از حدود ۱۰ روز همراهی با تیم باید در لیگ قهرمانان بازی کند. آل‌کثیر در حالی به تیم اضافه شده که شش ماه تمرین گروهی نداشته هر چند مزیتش نسبت به مغانلو در این است که قبل‌تر و در مسابقات لیگ قهرمانان ۲۰۲۰ با این بازیکنان و در همین تیم حضور داشته و نسبت به حرکات هافبک‌ها و خواسته‌های کادر فنی درک بهتری دارد.
از حضور مهدی ترابی در تمرین پرسپولیس اما بیش از دو ماه می‌گذرد. در واقع اگر دقیق‌تر بخواهید دو ماه و ۴ روز قبل ترابی به پرسپولیس برگشت و با توجه به درک متقابلش از هم‌تیمی‌های خود و خواسته کادر فنی والبته زمانی بیشتری که در تمرینات حضور داشته شرایط بهتری پیدا کرده کما اینکه در سه بازی گذشته پیشرفت محسوسی داشته و مقابل نساجی ستاره تیمش بود.
کدام شان آماده‌ترند؟
پرسپولیس فرصت زیادی برای هماهنگی ستاره‌های خط حمله‌اش پیدا نکرد و بلافاصله بعد از این سه بازی وارد مسابقات لیگ قهرمانان شده و دو روز بعد اولین بازی‌اش در فصل جدید این تورنمنت را برگزار خواهد کرد. در واقع اولین بازی آسیایی پرسپولیس در شرایطی برگزار می‌شود که ترابی تا حدود زیادی آماده است، مغانلو به آمادگی نسبی رسیده اما آل‌کثیر هنوز کار دارد و قطعاً از آن بازیکنی که مقابل پاختاکور، شارجه و السد درخشید و گل زد فاصله دارد.
با این وجود انتخاب زوج مناسب و بهترین ترکیب خط حمله برای اولین بازی آسیایی مقابل الوحده حتماً چالش بزرگی برای کادر فنی پرسپولیس خواهد بود هر چند شاید تا الان آنها در این خصوص تصمیم نهایی‌شان را گرفته باشند.
البته باید در نظر داشت که برخلاف آنچه پیش‌تر گفته شده بود مهدی ترابی نه به عنوان مهاجم بلکه در نقش هافبک کناری طی سه بازی اخیر به کار گرفته شد اما از آنجا که بعضاً بیشتر و بالاتر ازمهاجمان در موقعیت گل قرار می‌گیرد، می‌توان نگاهی متفاوت نسبت به ترابی داشت و به نوعی او را مهاجم سوم تیم نامید.
۸ ترکیب متفاوت در ۲۷۰ دقیقه
یحیی گل‌محمدی و کادرش در حالی وارد مسابقات لیگ قهرمانان خواهند شد که همه منتظر تماشای زوج آل‌کثیر- مغانلو در خط حمله این تیم هستند اما از سویی هم آل‌کثیر شرایط فیزیکی و هماهنگی بالایی ندارد هم اینکه بنا به کیفیت تیم حریف و شرایط مسابقه شاید اصلاً لازم نباشد با دو مهاجم نوک مقابل الوحده از ابتدا بازی کرد و مشخص نیست نقشه کادر فنی برای شروع این مسابقه چه خواهد بود.
در عین حال آنچه جالب و کمی هم عجیب به نظر می‌رسد تست‌های مختلفی است که کادر فنی پرسپولیس در سه مسابقه قبلی انجام داده و ترکیب‌های مختلفی را در خط حمله‌اش امتحان کرده است.
پرسپولیس بازی با نفت مسجد سلیمان را با زوج امیری- مغانلو آغاز کرد و این ترکیب ۷۹ دقیقه کنار هم شکل گرفت که امیری گل زد و مغانلو پاس گل داد. در همان بازی و با بیرون رفتن مغانلو ترکیب ترابی – امیری در خط حمل شکل گرفت. یعنی دو هافبک کناری در نقش مهاجم که قبل‌تر با حضور نفراتی مثل عالیشاه، امیری یا نعمتی کنار هم در خط حمله به آن عادت کرده و چیز غریبی نبود.
در بازی با پدیده، یحیی زوج عالیشاه – مغانلو را در خط حمله به میدان فرستاد که جواب نداد. دقیقه ۶۶ زوج عبدی – مغانلو شکل گرفت که این دو مهاجم باز هم گل نزدند و در نهایت با بیرون رفتن مغانلو از دقیقه ۸۴ زوج آل‌کثیر – عبدی در زمین شکل گرفت که باز هم گلزن تیم از بین مهاجمان نبود.
در بازی با نساجی یحیی دوباره زوج امیری – مغانلو را به میدان فرستاد اما از دقیقه ۶۸ و بعد از فرصت سوزی‌های هر دو بازیکن، امیری از زمین بیرون رفت تا بالاخره زوجی که همه منتظرش بودند شکل بگیرد. زوج مغانلو – آل‌کثیر حدود ۱۸ دقیقه شکل گرفت اما از بد ماجرا ریتم پرسپولیس در آن دقایق افتاد و این زوج چیزی نشان داد تا اینکه از دقیقه ۸۶ به بعد زوج آل‌کثیر – عالیشاه را در زمین دیدیم هر چند عالیشاه کمی مایل به عقب بود و در نهایت با همکاری این دو بازیکن یک گل ثبت شد.
ابهام در تصمیم نهایی یحیی
عصر چهارشنبه پرسپولیس مقابل الوحده قرار خواهد گرفت و حدس زدن ترکیب مدنظر کادر فنی پرسپولیس برای خط حمله کمی دشوار است. به نظر می‌رسد احتمال استفاده از زوج امیری – مغانلو بیشتر باشد یا حتی مغانلو را کنار عالیشاه ببینیم که در این صورت شاید امیری جای پهلوان در پست هافبک چپ قرار بگیرد. شاید هم تغییرات در خط میانی باشد و عالیشاه جای پهلوان بازی کند. در هر حال با اینکه خیلی‌ها منتظر تماشای زوج مغانلو – آل‌کثیر از ابتدای مسابقه اول هستند اگر یحیی چنین تصمیمی بگیرد با در نظر گرفتن شرایط پیش گفته خودش را هم سورپرایز خواهد کرد اما باید در نظر داشت که میدان آسیایی و مصاف‌های تعیین کننده محل فرصت سوزی نیست و با توجه به اینکه بعید است در هر مسابقه ۸ یا ۹ موقعیت گل نصیب پرسپولیس شود باید مهاجمانی در زمین باشند که از نصف این موقعیت‌ها هم تعدادی گل بسازند که تیم گلیمش را از آب بیرون بکشد.
