سایت بدون – در یو اس اوپن ۱۹۷۱ بود که جهان برای نخستین‌بار قدرت کریستین ماری اوِرت را مشاهده کرد. او ۱۶ ساله بود. نابغه‌ای که می‌توانست با هر دو دست بک‌هندهایی صاعقه‌وار بزند. آن سال آن نوجوان بااستعداد موفق شد ۴۵ پیروزی پیاپی در زمین‌های تنیس را به ثبت برساند. تخصص او بازی در خاک رس بود بنابراین مسابقات یو اس اوپن که آن سال‌ها روی چمن برگزار می‌شد، چالش سختی برایش به حساب می‌آمد. با این حال او یکی از بزرگ‌ترین پیشرفت‌های این رشته ورزشی را آغاز کرد.  او سه دوره پیاپی بین سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ توانست به نیمه‌نهایی برسد و در سال ۱۹۷۴ درحالی که با رنک یک وارد مسابقات شده بود باز هم در نیمه‌نهایی کنار رفت. آن زمان دوران سلطنت بیلی جین کینگ بر تنیس زنان بود. با این حال او به قدری محبوب شده بود که هواداران در ورزشگاه رقبایش را هو می‌کردند و قوطی‌های آب‌جوشان را روی سر آنها می‌ریختند و استادیوم فارست هیلز را تکان می‌دادند. مطبوعات که دنبال یک چهره جذاب جدید بودند جست و خیزکنان دنبال کریس افتادند و او را با القابی نظیر «سیندرلایی که کفش ورزشی می‌پوشد» یا «پرنسس یخی» یا «امریکایی دوست‌داشتنی» معرفی کردند. وقتی او در دور سوم موفق شد بعد از بازگشت عجیب از مصدومیت ۳ مچ‌پوینت پیاپی را به دست آورد دختران کوچک حاضر در ورزشگاه گریه می‌کردند.  بیلی جین کینگ گفت: «این مسابقه نیمه‌نهایی به سود کسی پایان یافت که عمیقا درک کرده است در چشمان دیگران چطور همانند یک توفان احساس می‌شود. امیدوارم او از این وضعیت لذت ببرد به این خاطر که زندگی او قرار است تغییر کند.» کینگ افزود: «البته زندگی او همین حالا تغییر کرده است. او حریم خصوصی نخواهد داشت. او به عموم مردم متعلق شده است.» یک‌سال پیش از آن، کینگ گروه کوچکی از زنان تنیسور را جمع کرده بود تا از مردان جدا شوند و یک تور مستقل تنیس ایجاد کنند. آنها مصمم بودند که سهم عادلانه‌تری از گردش مالی به دست آورند. آنها معتقد بودند که بازیکنان در تور ویرجینیا استعداد خوبی دارند و می‌توانند رقابت سطح بالایی انجام دهند. کینگ همیشه از دنیای اطراف خود آگاه بود به همین دلیل با میکاپ کامل مقابل مطبوعات ظاهر می‌شد. او همیشه لباس‌هایی را می‌پوشید که طراح لباس تد تینلیگ برایش آماده می‌کرد. بخشی از داستان موفقیت تنیس زنان همیشه استفاده بدبینانه از زرق و برق برای جذابیت بیشتر در چشم طرفداران بوده است.  در آن فضا بود که اورت به عنوان چهره برتر آینده به صحنه آمد. در سال ۱۹۷۴ بعد از کسب عناوین اوپن فرانسه و ویمبلدون او بهترین بازیکن جهان بود. همچنین به نظر می‌رسید با پوست سفید و موهای بلوندش دقیقا همان چیزی بود که می‌توانست او را به یک امریکایی جذاب تبدیل کند. او به سرعت تبدیل به کسی شد که از تنیس فراتر رفت. او چهره تبلیغاتی بسیاری از برندها شد. از رولکس گرفته تا پنیر! محبوبیت او به رونق تنیس در دهه ۱۹۷۰ در امریکا و جهان کمک بسیاری کرد. 
دوست اورت یعنی کریستین شاو کِمر در سال ۱۹۷۶ به یک رسانه ورزشی گفته بود: «او کاملا با زندگی در بین مدل‌ها و بازیگران و چهره‌های مطرح خو گرفته است. اما اگر او متوجه شود که چقدر از همه آنها مشهورتر است، قطعا از هوش می‌رود.» نکته مهم زندگی اورت این بود که شهرت او هیچ‌گاه موفقیت‌های ورزشی‌اش را تحت‌الشعاع قرار نداد. هنگامی که او وارد تنیس شد سه تا از معتبرترین گرانداسلم‌های دنیا روی چمن برگزار می‌شد؛ جایی که توپ ارتفاع پایینی داشت و بیشتر مسابقه در حوالی تور شکل می‌گرفت. با این حال او با ضربه‌های والی و قدرت سرویس‌هایش شکل بازی را تغییر داد و نبردهایش را به کل زمین تنیس گستراند به شکلی که هیچ‌کس دیگری نمی‌توانست برنده شود.  بازی او بعضا استهزا آمیز و غیرتماشایی از آب درمی‌آمد. تمرکز و قوام بی‌بدیل او منجر به کیفیتی فوق‌العاده برای خودش می‌شد. توانایی او در بازگرداندن ضربات در هر جای زمین و حرکاتش در نزدیکی خطوط باعث شد او به موفقیتی برسد که کم‌کم انقلابی آرام در تنیس 
به وجود آورد و باعث شکل‌گیری بازی مدرن شد.  آمار بی‌نظیر اورت او را به تنهایی از بقیه متمایز کرده است. او موفق به کسب ۱۸ گرانداسلم از جمله هفت رولند گاروس و شش یو اس اوپن شد. او با کسب ۱۵۷ عنوان قهرمانی هفت‌بار سال را با عنوان بهترین بازیکن به پایان رساند. او در ۵۶ تلاش در گرانداسلم‌ها، ۵۲‌بار به نیمه‌نهایی رسید. او در مجموع ۱۳۰۹ مسابقه‌ای که برگزار کرد رکورد ۹۰درصد پیروزی را برجای گذاشت. ۱۲۵ مسابقه پیاپی که او در بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ روی خاک رس انجام داد و پیروز شد رکوردی است که بعید به نظر می‌رسد کسی از آن عبور کند.  اگر اورت در هر چهار گرانداسلم بزرگ دنیای تنیس به یک اندازه شرکت می‌کرد او حالا آماری خارق‌العاده‌تر از این نیز برجای گذاشته بود. اورت در بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ و در بین بهترین دوران او که روی خاک رس رقم می‌خورد، دو گرانداسلم اوپن فرانسه را از دست داد و با وجود اینکه در ۱۹ سال فعالیت حرفه‌ای خود مدام به فینال‌های مختلف می‌رسید اما تنها ۶‌بار به استرالیا سفر کرد تا در اوپن این کشور شرکت کند.  با گذشت زمان موفقیت‌های اورت کمی ناچیز شد. به دلایل بسیاری این اتفاق رخ داد. یکی از دلایل این بود که نام او همیشه با مارتینا ناواتیلو همراه می‌شد. درحالی که هر دوی آنها دوران حرفه‌ای خود را با کسب 
18 گرانداسلم به پایان رساندند، اما ناواتیلو در رقابت‌های رو در رو با اورت به ۴۳ برد در مقابل ۳۷ باخت رسیده بود. او در نیمه دوم دهه ۸۰ بر دنیای تنیس حکمرانی‌ می‌کرد و این ورزش را با تصویر خود در ذهن بقیه حتی اورت شکل داد. 
با این وجود به نظر می‌رسد میراث اورت در اوج قدرت کمتر موردتوجه قرار می‌گیرد. در آن زمانی که تقریبا تمام بازیکنان جهان با دو دست راکت را می‌گرفتند، او فرمانروای دنیای تنیس بود. فقط اکنون می‌توانیم به نحوه بازی او نگاه کنیم و از نقشی که او در معرفی این ورزش به عموم مردم داشته، قدردرانی کنیم. 

افتخارات اورت
او ۱۸بار فاتح گرانداسلم شد. اوپن استرالیا در سال ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴٫ اوپن فرانسه در سال‌های ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۹، ۱۹۸۰، ۱۹۸۳ و ۱۹۸۵٫ ویمبلدون در سال‌های ۱۹۷۴، ۱۹۷۶، ۱۹۸۱٫ ویمبلدون در سال‌های ۱۹۷۵، ۱۹۷۶، ۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۱۹۸۰ و ۱۹۸۲٫ او همچنین ۱۳۵ عنوان WTA را در رقابت‌های انفرادی به دست آورد. 

توماینی کارایول ترجمه: سامان سعادت

منبع:اعتماد