۴نکته از بازی استقلال – گل گهر/پازلی با چند قطعه گمشده

آرمن ساروخانیان



اولین برد استقلال در لیگ برتر روزی به دست آمد که نه تماشاگری در ورزشگاه بود نه استراماچونی کنار خط، با این حال مربی ایتالیایی که در جایگاه نشسته بود، می‌تواند ادعا کند که تیمش آرام آرام در حال شکل گرفتن است و در بازی‌های آینده نتایج بهتری در انتظار آنها خواهد بود.
استقلال هرچند هنوز با بالای جدول فاصله دارد، ولی بحران‌های شروع فصل را تا حد زیادی پشت سر گذاشته و در مسیر صحیحی پیش می‌رود. استراماچونی که در روزهای اول فصل اختلافات زیادی با باشگاه داشت حالا با کارفرمایش آشتی کرده و از طرف دیگر می‌تواند روی اعتماد کامل بازیکنان تیم به برنامه‌هایش حساب کند. البته گروه بازیکنان استقلال هنوز کامل نشده و با اضافه شدن مهاجم خارجی جدید در آینده نزدیک مشکل خط حمله که مهم‌ترین دغدغه هواداران است می‌تواند برطرف شود.
 
تغییرات اجباری
استراماچونی مقابل گل‌گهر مجبور شد به دلیل غیبت چند بازیکن ترکیب متفاوتی را به زمین بفرستد و پس از سه بازی (پرسپولیس، ذوب‌آهن و گل ریحان) دوباره با چهار مدافع بازی کند. استقلال با وجود این تغییرات خیلی زود به گل رسید، ولی یک پنالتی پر حرف و حدیث به گل‌گهر فرصت داد به بازی برگردد.
این برای چهارمین بازی بود (فولاد، نفت مسجدسلیمان و ذوب‌آهن) که استقلال برتری‌اش در لیگ را از دست می‌داد. استقلال بازی را خیلی خوب شروع کرده بود و برتری یک گله میهمان را مجبور می‌کرد که جلو بکشد و فضای بیشتری بدهد، ولی پنالتی و گل جنجالی گل گهر ریتم بازی استقلال را گرفت و ترس از تکرار سناریو بازی‌های قبلی اضطراب را به اردوی این تیم برگرداند.
 
تبریزی باز هم گل نزد
استقلال در نیمه دوم مجبور بود همه چیز را از نو شروع کند و برای رسیدن به برتری دوباره تبریزی به خط حمله اضافه شد. او تحرک نسبتاً خوبی داشت و هرچند روی گل دوم مؤثر بود، ولی باز هم نتوانست گل بزند.
گفته می‌شود فشار روحی روی عملکرد تبریزی تأثیر گذاشته. این فرضیه پس از بازی اخیر جام حذفی که او یک ضربه پنالتی از دست داد دوباره مطرح شد. با این حال بازی تبریزی ایرادهایی دارد که نمی‌توان از کنار آنها به سادگی گذشت. مهم‌ترین مشکل این مهاجم جایگیری است و معمولاً در نقطه فرود سانترهای کناری یا نقطه کور دفاع حریف خبری از او نیست.
او براساس قابلیت‌هایش بازی نمی‌کند و گاهی از او حرکاتی می‌بینیم که با ویژگی‌هایش همخوانی ندارد، مثل کورس‌های بلند با مدافعان که معمولاً بی‌نتیجه است.
استراماچونی با توجه به عملکرد ضعیف تبریزی ترجیح داد از او در ترکیب اصلی استفاده نکند و با بازگشت دیاباته و اضافه شدن مهاجم جدید فضای بازی تبریزی از این هم محدودتر خواهد شد، مگر اینکه بتواند در هفته‌های آینده متحول شود.
 
۲-۵-۳ بهتر است
استقلال هرچند این بازی را برد، ولی انتظار می‌رود با بازگشت مدافعان محروم استراماچونی دوباره به آرایش ۲-۵-۳ برگردد. مربی ایتالیایی گوش‌های خوبی در اختیار ندارد و این آرایش اجازه می‌دهد با خیال راحت از غفوری و میلیچ در حملات استفاده کند.
حضور سه مدافع میانی خیال مربی ایتالیایی را در خط دفاع راحت‌تر می‌کند، بخصوص اینکه روزبه چشمی می‌تواند در طراحی حملات از عقب زمین مؤثر باشد. در بازی با گل‌‌گهر حضور پرشمار هافبک‌هایی که خصوصیات مشابهی دارند، تداخل وظایفی به وجود آورده بود، ولی مثلث کریمی – شجاعیان – اسماعیلی در بازی‌های قبلی روان‌تر و هماهنگ‌تر بازی می‌کرد. البته بازی فشرده گل‌گهر هم کار استقلال برای خلق فرصت را سخت‌تر کرده بود.
 
انتظارات و واقعیت‌ها
استقلال در دو بازی بعدی با سایپا و پارس جنوبی جم در تهران بازی دارد و حداقل روی کاغذ می‌تواند به سه امتیاز برسد. سه برد متوالی، بازگشت دیاباته و اضافه شدن یک مهاجم جدید تیم را در موقعیت خوبی قرار می‌دهد.
استقلال هرچند آرام آرام از بحران فاصله می‌گیرد و می‌تواند خودش را در جدول بالاتر بکشد، ولی سؤال اساسی‌تر این است که سقف پیشرفت این تیم چقدر است و آیا می‌تواند مدعیان قهرمانی را به چالش بکشد؟
هرچند پرسپولیس، رقیب سنتی هم این روزها شرایط خوبی ندارد و نیمی از بازی‌هایش را باخته، ولی سه تیم سپاهان، تراکتور و شهر خودرو با توپ پر وارد لیگ نوزدهم شده‌اند و در شرایط فعلی به سختی می‌توان تصور کرد که استقلال در ماراتن لیگ حریف آنها بشود.
هواداران پس از چند فصل بدون جام از استقلال انتظار قهرمانی دارند، ولی ابزاری که در اختیار استراماچونی قرار داده شده فعلاً برای فتح لیگ کفایت نمی‌کند و تنها می‌توان این تیم را گروهی با آینده روشن و در مسیر پیشرفت نامید.
استقلال بر خلاف پرسپولیس در هفته‌های اول قرعه آسان‌تری داشت و در شش هفته تنها با یکی از مدعیان بازی کرده. این تیم تا پایان نیم‌فصل باید با بقیه مدعیان بازی کند و آن بازی‌ها بهتر می‌تواند عیار تیم استراماچونی را مشخص کند.