بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -سیاری از مادران می‌گویند دارو دادن به کودکان یکی از سخت‌ترین کارهاست.
مادر جولیای ۲ ساله می‌گوید بارها مجبور شده سر ساعت معینی ۵/۲ میلی‌لیتر شربت به کودکش بدهد اما در نهایت متوجه شده ۴/۲ میلی‌لیتر آن در قاشق و روی شلوار و کف زمین باقی‌مانده است.
مادر جاناتان ۱ساله هم بارها با هزاران بازی، دارویی را به دخترش داده و او با یک استفراغ ساده، تلاش او را هدر داده است.
در چنین شرایطی چه باید کرد؟ بهترین روش برای دارو خوراندن به کودکان چیست؟ آیا می‌توانیم داروی کودک را در آبمیوه یا غذایش بریزیم؟ اگر کودک استفراغ کرد، چطور؟
پرسش‌هایی از این قبیل ممکن است ذهن بسیاری از مادرانی را که کودک خردسال دارند، درگیر کند. ما در ادامه سعی می‌کنیم به هر آنچه می‌تواند ذهن یک مادر را در رابطه با دارو دادن به کودک درگیر کند، پاسخ دهیم.
اما پیش از آن ذکر چند نکته مهم و کلی ضروری به نظر می‌رسد:
• اول اینکه، قبل از دارو دادن به کودک تاریخ تولید و انقضای دارو را بررسی کنید. اگر تاریخ انقضای دارو گذشته، آن را به داروخانه پس بدهید.
• دوم اینکه، دستور مصرف و موارد منع مصرف و دوز دقیق دارو را بخوانید و قبل از خوراندنش به کودک، خوب آن را تکان دهید.
• سوم اینکه، بعد از خوراندن دارو به کودک، در دارو را ببندید و در محل مناسب با توجه به دستورالعمل قیدشده روی بسته‌بندی، آن را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
آنچه در ادامه می‌خوانید، ۱۴ توصیه‌ای است که رعایت آنها به شما کمک می‌کند راحت‌تر به کودکان زیر
۱ سال و کودکان بالای ۱ سال دارو بخورانید.
۱) در این سن می‌توانید به کودک توضیح دهید که مصرف دارو برای بهبود حال اوست اما اصراری نداشته باشید که کودک کاملا این موضوع را درک کند. هرگز به کودک نگویید که فلان دارو شکلات یا اسمارتیز است یا فلان شربت مزه پرتقال می‌دهد تا به این بهانه آن را بخورد زیرا در این شرایط ممکن است کودک حتی بدون دلیل هم تقاضای خوردن دارو کند یا خودسرانه سراغ آن رود. بدون تهدید و دعوا یا پاداش باید دارو را به کودک بدهید و اگر گریه می‌کند صبر کنید، تا گریه‌اش تمام شود.
۲) اگر کودک شما در خوردن دارو یا مکمل‌های غذایی بدقلق است، می‌توانید با مشورت داروساز و در صورتی که ممنوع نباشد مکمل یا دارو را در غذا یا آبمیوه به او بدهید. در این شرایط فرزند شما بدون اینکه اصلا متوجه شود، آن را مصرف می‌کند.
۳) اگر مزه دارو احساس تهوع در کودک ایجاد می‌کند آن را در یخچال قرار دهید. خنکی معمولا باعث کاهش قوه چشایی می‌شود. اگر نباید دارو را در یخچال بگذارید قبل از دادن دارو به کودک به او مقداری یخ بدهید تا بمکد.
۴) با مشورت با داروساز بعد از خوردن دارو فورا به کودک یک لیوان آبمیوه بدهید تا مزه دهانش را عوض کند.
۵) در صورتی که تنها هستید و کودک
جنب و جوش زیادی برای دارو نخوردن دارد او را در یک ملحفه بپیچانید و در بغل بگیرید تا دارو را بخورد. این روش چندان خوشایند نیست اما به ناچار گاهی لازم است.
۶) هرگز قرص را بدون تجویز پزشک نشکنید و کپسول را باز نکنید زیرا اسید داخل معده یا برخی مواد غذایی می‌تواند باعث خنثی شدن خواص دارو شود یا طعم بدی در دهان کودک ایجاد کند.
۷) برای خوراندن قرص یا کپسول، به کودک بطری آب بدهید تا برای نوشیدن آب مجبور باشد سرش را به عقب ببرد. در این شرایط قرص را راحت‌تر می‌بلعد.
۸) اگر کودک دهانش را می‌بندد و قفل می‌کند با گرفتن بینی دهانش را باز کنید.
۹) اگر بوی دارو آزارش می‌دهد از کودک بخواهید خود بینی‌اش را بگیرد، اما اگر می‌خواهید اسانس به دارو اضافه کنید حتما با متخصص مشورت کنید.
۱۰) در یک دفترچه میزان داروی داده‌شده به کودک و زمان آن و نوبت بعدی دارو را یادداشت کنید و در معرض دید قرار دهید تا اگر شما در خانه نبودید و شخص دیگری مسئول این قضیه بود آن را بداند. هرگز این کار را به خود کودک نسپارید.
۱۱) در صورتی که کودک بعد از خوردن دارو و در کمتر از ۱۰ دقیقه دچار تهوع شد، باید نیم‌ساعت صبر کنید و مجدد دوز مشخص دارو را به کودک بدهید. اگر مدت زمان بیشتری گذشت و مثلا کودک بعد از گذشت ۲۰ دقیقه از خوردن دارو دچار استفراغ شد، چون میزان جذب داروهای مختلف متفاوت است، بهتر است در مورد دوز دارویی که باید به کودک داد با داروساز یا پزشک صحبت کنید.
۱۲) در صورتی که فرزند شما بهبودیافته و علائمی از بیماری ندارد سرخود دارو را قبل از اتمام دوره قطع نکنید. برخی داروها از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها را باید برای دوره‌ای مشخص به بیمار داد.
۱۳) هرگز خوددرمانی نکنید و با دوز پایین داروی خود را به کودک ندهید. مصرف تعداد زیادی از داروها قبل از ۱۵ سالگی ممنوع است. مصرف داروی افراد بالغ می‌تواند در کودکان باعث اختلال در کارکرد سیستم ایمنی‌شان شود و روند درمان را کند کرده یا حتی عوارض شدیدی بر جای بگذارد.
۱۴) خودسرانه و بدون مشورت با متخصص طب سنتی به کودکان داروهای گیاهی ندهید. گرچه به نظر می‌رسد گیاهان دارویی در مقایسه با داروهای شیمیایی کم‌عارضه‌تر باشند، اما مصرف بسیاری از آنها در کودکان زیر ۲ سال ممنوع است. از ۶ سالگی به بعد با مشورت پزشک می‌توانید برای درمان یبوست از دانه‌های اسفرزه، برای درمان تهوع از زنجبیل و برای درمان گلودرد از علف چای استفاده کنید. زیر ۲ سال استفاده از هر نوع داروی نعناعی ممنوع است و می‌تواند باعث اسپاسم حنجره شود. این موضوع در مورد شکلات‌های نعنایی هم صدق می‌کند.
منبع: Mama- pour la vie
۶ توصیه برای دارو دادن به کودکان زیر ۱ سال
۱) برای ریختن قطره در بینی، کودک را به کمر روی سطح ثابتی بخوابانید. از فرد دوم یا کودک بزرگ‌تری بخواهید با کودک صحبت کند. سر او را به یک سمت کج و بعد نوک قطره را وارد بینی‌اش کنید و به آهستگی قطره را بچکانید.
۲) برای چکاندن قطره در گوش، سر کودک را کمی کج کنید و با کشیدن لاله گوش به عقب قطره را درون گوش بچکانید. سر را مدتی در همان وضعیت نگه دارید تا قطره کاملا وارد گوش شود.
۳) برای دادن داروهای مایع به کودک حتما او را بنشانید و به شکم خود در بغلتان تکیه دهید زیرا در حالت خوابیده احتمال خفگی وجود دارد. می‌توانید از قطره‌چکان، سرنگ یا قاشق استفاده کنید اما هرگز دارو را در وسط دهان نریزید. می‌توانید آن را زیر زبان یا در گوشه لپ‌ها بریزید تا در دهان پخش شود. به این ترتیب احتمال برگرداندن دارو و حس تهوع در کودک کاهش می‌یابد.
۴) بهترین وسیله برای دادن داروهای مایع در سن زیر ۱ سال، استفاده از سرنگ است. به این ترتیب نه‌تنها کودک دارو را پس نمی‌زند بلکه دوز مشخصی از دارو به کودک داده می‌شود. استفاده از قاشق تنها به کودکانی که غذا خوردن را آغاز کرده‌اند توصیه می‌شود.
۵) برای گذاشتن شیاف، کودک را به کمر بخوابانید و پاهای او را روی سینه خم کنید و مراقب باشید کودک حرکت ناگهانی انجام ندهد. شیافی را که در یخچال نگهداری شده، از سمت صاف وارد مقعد کنید و فشار دهید تا مطمئن شوید به خوبی وارد شده و بیرون نمی افتد. برای اطمینان بیشتر، چند لحظه‌ای ۲ طرف باسن را به هم فشار دهید.
۶) برای ریختن قطره در چشم کودک به کمک یک دستمال تمیز چشم کودک را پاک کنید و با استفاده از همان دستمال بدون اینکه به چشم کودک دست بزنید، پلک را باز کنید و قطره را درون چشم بچکانید و مازاد قطره را پاک کنید. همزمان می‌توانید به کودک پستانک بدهید. کودکان حین مکیدن معمولا پلک‌هایشان را باز می‌کنند.
ترجمه: سمیه مقصودعلی
