بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایرن بدون – بایرن مونیخ قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها شد و توانست شش‌گانه را فتح کند. آنها دومین تیم تاریخ هستند که به این دستاورد می‌رسند، پس از بارسلونای اسطوره‌ای پپ گواردیولا در سال ۲۰۰۹٫
گواردیولا بلافاصله به بایرن تبریک گفت، تیمی که در سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ هدایتش را برعهده داشت. البته او به شوخی هانس دیتر فلیک، مربی بایرن را به چالش کشید و گفت که خوب است دو تیم بارسلونای ۲۰۰۹ و بایرن ۲۰۲۱ مقابل هم قرار بگیرند تا یک بار برای همیشه مشخص شود که کدام بهترین تیم تاریخ است.
گواردیولا در پیامی ویدئویی در توییتر گفت: «می‌خواهم به هانسی تبریک بگویم که دومین تیمی را دارد که شش قهرمانی پیاپی در یک فصل کسب می‌کند. پیش از تو یک تیم دیگر به اسم بارسلونا این کار را کرده. پس موافقی که من مسی و بقیه را بیاورم تا برای هفتمین قهرمانی مسابقه بدهیم؟ فقط بگو کجا تا بیاییم!»
متأسفانه چنین دیدار کلاسیکی را نمی‌توان برگزار کرد، چرا که بسیاری از بازیکنان تیم تاریخی گواردیولا بازنشسته شده‌اند اما سایت گل لیست بازیکنان دو تیم را با هم مقایسه کرده تا مشخص شود کدام تیم از نظر نفرات بهتر است.
ترکیب دو تیم
دروازه‌بان:
ویکتور والدس و مانوئل نویر
هر دو نفر نقش سوییپر- دروازه‌بان را داشتند و هرچند والدس گزینه مناسبی برای سبک بارسلونا بود، در این زمینه رأی ما کاملاً آشکار است. مانوئل نویر کاری که والدس انجام داد را ادامه داد و هر دو نفر این نقش را به حد کمال رساندند اما نویر آلمانی یکی از معدود دروازه‌بانانی است که بازی‌هایش بسیار تماشایی است.
رأی ما: نویر (بارسلونا صفر – بایرن یک)
خط دفاعی:
دنی آلوز و بنجامین پاوار
مدافع راست بایرن بود که گل قهرمانی این تیم در جام جهانی باشگاه‌ها را زد اما این مدافع فرانسوی در فینال لیگ قهرمانان ذخیره یاشوا کیمیش بود و به هیچ وجه قابل قیاس با دنی آلوز، مدافع پرانرژی برزیلی نیست.
آلوز ماشین پاس گل بارسلونا بود و بارسا هنوز نتوانسته جای خالی او را پر کند. او هماهنگی ویژه‌ای با لیونل مسی داشت.
رأی ما: آلوز (یک- یک)
کارلس پویول و ژروم بواتنگ
پویول رهبر و ستون خط دفاعی بارسلونا بود. او قلب شیر تیم گواردیولا بود. بواتنگ پس از آنکه مسی در سال ۲۰۱۵ نابودش کرد و البته پس از آنکه نیکو کواچ او را در سال ۲۰۱۹ عملاً کنار گذاشت، توانست خود را به شکلی عالی احیا کند اما «کاپیتان ابدی» بارسلونا در نبرد بین این دو نفر پیروز می‌شود.
رأی ما: پویول (۲- یک به نفع بارسلونا)
جرارد پیکه و داوید آلابا
پیکه در دوران جوانی بود و بازگشتی پرشکوه از منچستر یونایتد داشت اما آلابا بازیکنی در اوج است و در بایرن مونیخ نقشی حیاتی داشته است. او که به پست مدافع میانی رفته، در فینال لیگ قهرمانان درخشان بود و توانست نیمار و کیلیان امباپه را مهار کند. آلابا گل اول فینال جام حذفی آلمان مقابل بایر لورکوزن را هم زد.
رأی ما: آلابا (۲-۲)
اریک آبیدال و آلفونسو دیویس
آبیدال اسطوره بارسلونا است و زیر نظر گواردیولا بسیار پیشرفت کرد اما او در هر دو فینال جام حذفی و لیگ قهرمانان به دلیل محرومیت غایب بود. دیویس در فصل ۲۰-۲۰۱۹ کابوس مدافعان رقیب بود، هرچند که در این فصل افت کرده است اما اگر او در اوج باشد، مانند بازی ۸-۲ مقابل بارسلونا، مهارنشدنی است.
رأی ما: دیویس (۳-۲ به سود بایرن)
خط میانی:
سرخیو بوسکتس و یاشوا کیمیش
اینکه بوسکتس توانست یحیی توره را از پست هافبک دفاعی بارسلونا کنار بزند خودش گویای همه چیز است. این بازیکن اهل ساحل عاج در پست‌های دیگر برای کاتالان‌ها همچنان نقش مهمی داشت، از جمله در پست مدافع میانی اما تیکی‌تاکای گواردیولا وابسته به گردش توپ از سوی بوسکتس بود.
کیمیش از بایرن یکی از قدر‌ترین بازیکنان فوتبال مدرن است. او نه تنها بسیار سخت تلاش می‌کند، بلکه هوش تاکتیکی و انعطاف‌پذیری بالایش باعث شده از یک مدافع کناری تبدیل به یکی از بهترین هافبک‌های دنیا شود اما بوسکتس در این نبرد با فاصله‌ای اندک پیروز می‌شود.
رأی ما: بوسکتس (۳-۳)
ژاوی و لئون گورتزکا/تیاگو
دو هافبک کاملاً متفاوت که هر دو برای تیم‌هایشان حیاتی بودند. لئون گورتزکا هافبکی قدرتمند است که فاصله دو محوطه جریمه را پوشش می‌دهد. او در برد سوپرجام مقابل سویا گل زد و در بازپس‌گیری توپ از رقیبان به بایرن کمک می‌کند. او در ترکیب بایرن بهتر از تیاگو است که در دوران حضور در باواریا نقش مهمی داشت اما راهی لیورپول شده و بایرن بدون او شش‌گانه را فتح کرده است.
تیاگو بارسلونا را ترک کرد چرا که به هیچ وجه نمی‌توانست ژاوی را کنار بزند. ژاوی در فصل ۰۹-۲۰۰۸ توانست ۲۵ پاس گل بدهد. هرچند مسی ستاره و چهره اصلی تیم بود اما بدون مغز فوتبالی ژاوی، بارسلونا به اینجا نمی‌رسید. او ضرباهنگ بازی بارسلونا را تنظیم می‌کرد و باعث می‌شد بتوانند از ابتدا تا انتها حاکم میدان باشند.
هرچند گورتزکا را به تیاگو ترجیح می‌دهیم اما ژاوی از هر دو نفر بهتر است.
رأی ما: ژاوی (۴-۳ به سود بارسا)
آندرس اینیستا و توماس مولر
مولر پس از افت نگران‌کننده بعد از جام جهانی ۲۰۱۸، در فصل ۲۰-۲۰۱۹ توانست به اوج برگردد و کمک کند بایرن تاریخ‌ساز شود. رائوم‌دویتر (به معنی فضایاب) زیر نظر فلیک احیا شد و اگر رقیب مستقیم او هر بازیکن دیگری به جز اینیستا بود، او را انتخاب می‌کردیم.
عملکرد این بازیکن اسپانیایی را نمی‌توان در آمار گل و پاس گل نشان داد، هرچند که او گل حیاتی بارسا مقابل چلسی را در دقیقه ۹۳ زد و بارسلونا را به فینال لیگ قهرمانان رساند.
اینیستا بازیکنی بود که راه حل‌ها را برای بارسلونا پیدا می‌کرد، همیشه می‌توانست در فضاهای محدود توپ را نگه دارد و حمل کند و مسی، ساموئل اتوئو و تیری آنری را راه می‌انداخت تا آتش به پا کنند.
رأی ما: اینیستا (۵-۳ به سود بارسا)
مهاجم:
لیونل مسی و سرژ گنابری
گنابری با سرعتی فوق‌العاده دارد پیشرفت می‌کند و در فتح لیگ قهرمانان به دست بایرن نقشی کلیدی داشت. او در تمامی رقابت‌ها ۲۳ گل زد که دو گل در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برابر لیون بود اما وقتی بهترین بازیکن تاریخ در اوج باشد، هیچ‌کس را نمی‌توان با او مقایسه کرد. مسی در فینال لیگ قهرمانان گلزنی کرد و کمک کرد بارسلونا منچستر یونایتد را در رم دو بر صفر ببرد. او در برد چهار بر یک در فینال جام حذفی برابر اتلتیک بیلبائو هم گل زد اما شاید بهترین بازی او در این دوران برد ۶-۲ مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو بود، جایی که برای اولین بار در پست شماره ۹ کاذب بازی کرد.
رأی ما: مسی (۶-۳ به سود بارسا)
ساموئل اتوئو و روبرت لواندوفسکی
اتوئو در فینال لیگ قهرمانان در سال ۲۰۰۹ گل زد و با ۳۰ گل، چهره‌ای کلیدی برای کاتالان‌ها بود اما گواردیولا او را بازیکن مازاد تشخیص داد و در تابستان به فروش رساند و به این ترتیب او در فتح جام جهانی باشگاه‌ها حضور نداشت.
لواندوفسکی ستاره بی چون و چرای بایرن است. او در قهرمانی تیمش در بوندس‌لیگا ۳۴ گل به ثمر رساند و در لیگ قهرمانان در تنها ۱۰ بازی، ۱۵ گل زد. او به شکلی بی‌رحمانه دستش از توپ طلا دور ماند، چرا که این مراسم به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا برگزار نشد.
رأی ما: لواندوفسکی (۶-۴ به سود بارسا)
تیری آنری و کینگزلی کومان
بهترین روزهای تیری آنری بدون شک در آرسنال بود اما این بازیکن فرانسوی در شش‌گانه بارسا هم نقشی کلیدی داشت و در تمامی رقابت‌ها ۲۶ گل زد. کومان در فینال لیگ قهرمانان تنها گل بازی را زد اما به اندازه هموطنش استمرار و ثبات نداشته است.
رأی ما: آنری (۷-۴ به سود بارسا)
نیمکت ذخیره:
بارسلونا: یحیی توره، بویان، رافا مارکس، سیدو کیتا، زلاتان ابراهیموویچ، پدرو، خوسه پینتو
بایرن: تیاگو آلکانتارا، ایوان پریشیچ، کورنتن تولیسو، لوکاس هرناندز، خاوی مارتینس، فیلیپه کوتینیو، سون اولریش
بارسلونا بیش از بایرن مونیخ به همه بازیکنانش متکی بود و یحیی توره، سیدو کیتا و پدرو بازیکنانی کلیدی در فتح شش‌گانه بودند اما تیم اصلی بایرن فاصله قابل توجهی با ذخیره‌هایش دارد و تنها تیاگو در فصلی که گذشت واقعاً استمرار داشت.
رأی ما: بارسا (۸-۴)
مربی:
پپ گواردیولا و هانسی فلیک
فلیک قرار بود تنها کشتی بایرن را پس از جدایی نیکو کواچ به ساحل آرامش برساند و باواریایی‌ها هم در آن هنگام در شرایط بحرانی بودند اما فلیک دستاوردهای بسیار بیشتری داشت. این مربی موقت تبدیل به قهرمان بایرن شد. بایرن با او درخشان، پرفشار و با پرس بالا بازی می‌کند و با گذارهای سریع از دفاع به حمله، رقیبان را در هم می‌کوبد. فلیک همچنین کمک کرد ستارگانی مانند نویر و مولر به اوج برگردند و این اصلاً دستاورد کمی برای مربی نیست که در اولین فصل سرمربیگری در بوندس‌لیگا بود.
اما در سمت دیگر، گواردیولا فوتبال جهان را برای همیشه تغییر داد. تیکی‌تاکا را همیشه با این مربی کاتالان به خاطر خواهند آورد. نوآوری‌های گواردیولا در فوتبال مدرن پرشمار است و با سیستم او بود که اسپانیا فاتح جام جهانی ۲۰۱۰ شد. هرچند فوتبال از آن هنگام تاکنون پیشرفت کرده و مالکیت توپ با محکم بازی کردن و بازی مستقیم ترکیب شده اما فوتبال امروز بدون گواردیولا به اینجا نمی‌رسید. او تصمیماتی شجاعانه هم گرفت و رونالدینیو و دکو، دو اسطوره بارسا را کنار گذاشت.
البته این ربطی به این مطلب ندارد اما بازیکنانی مانند کیمیش به لطف حضور گواردیولا در بایرن به این سطح رسیدند.
رأی ما: گواردیولا
امتیاز نهایی:
بارسلونا: ۹
بایرن مونیخ: ۴
