بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – آن چه مهاجمان پرسپولیس با روح و روان هواداران این تیم می‌کنند یک شکنجه مرگبار است و بی‌انصافی نیست اگر آنها را اساتید شکنجه بنامیم. در دیدار پریروز مقابل «پدیده» که تیم مشهدی از همیشه‌اش ضعیف‌تر ظاهر شد و از هر جهت مغلوب و تحت تأثیر حریف نشان می‌داد حمله‌وران پرسپولیس در تکرار سناریوی رنج‌آور لیگ بیستم‌شان توپ‌هایی را هدر دادند که هر فوتبالیست آماتور و ناپخته‌ای هم آنها را گل می‌کرد. درست است که «پدیده» در روز بد خود هم گلزنی کرد و پرسپولیس را در اواخر نیمه اول با یک شوک روحی مواجه ساخت اما از همیشه خود پراشتباه‌تر نشان داد و خط دفاعی‌اش پرخلل و خط میانی‌اش سرشار از حفره بود و دروازه‌بانش هم مردی نبود که ناگهان «یاشین»وار ظاهر شود. مجموعه این عوامل سبب شد پرسپولیس حداقل ۱۰ فرصت صددرصد گلزنی را به دست بیاورد و همگی را هدر داد و تک گلش هم نه روی اینگونه موقعیت‌ها بلکه روی شوت محکم و کم ارتفاع میلاد سرلک از پشت محوطه جریمه حاصل آید و سرخ‌ها در ازای این گل «غیرطراحی شده» بسیاری از فرصت‌های آسان و بدیهی را به در و دیوار بکوبند و آه از نهاد طرفداران خود برآورند.
بهای گزافی که تیم‌های پراشتباه می‌دهند
اهمیت دیدارهای بهار امسال لیگ برتر فوتبال کشور فرصت‌ها و امکانات و البته زمان کمتری است که شامل حال تیم‌ها می‌سازد و اگر در نیم فصل اول همیشه این دلخوشی وجود داشت که می‌توان در دیدارهای پرتعداد بعدی جبران مافات کرد، اینک در فاصله ۱۱ هفته تا پایان فصل اصلاً چنین دلخوشی‌ای وجود ندارد و هر فرصت و هر امتیاز از دست رفته بهای گزافی دارد و می‌تواند به معنای محو امیدهای قهرمانی یک تیم باشد.
پرسپولیس با دو امتیازی که با سهل‌انگاری خیره‌کننده خودش در مشهد از دست داد و محصول اکتفا به تساوی ۱-۱ با پدیده بود، این فرصت را به استقلال و سپاهان داد که بیش از پیش به قرمزها نزدیک شوند و با اینکه آبی‌ها هم ساعاتی بعد از دیدار قرمزها به تساوی بدون گل با پیکان در تهران اکتفا کردند اما سپاهان این فرصت را دارد که امروز (دوشنبه ۱۶ فروردین) در صورت غلبه بر سایپا دو امتیاز از پرسپولیس جلو بیفتد و هر چه هفته‌ها بیشتر سپری و بازی‌ها فزون‌تر برگزار شود، امکان جبران این عقب افتادگی‌های احتمالی اندک‌تر می‌شود، پرسپولیس با مشغولیت و الزام حضور در فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا هم مواجه است و با بازی‌های دشواری که در کشور هند پیش رو دارد، در زمان بازگشت به لیگ ایران خسته‌تر و فرسوده‌تر بوده و با برنامه فشرده‌تر و سخت‌تری روبه‌رو خواهد شد که یکی از اجزای مهم آن رویارویی مجدد با استقلال در نسخه‌ای تازه از دربی تهران است. با این اوصاف وظیفه پرسپولیس این بود و هست که در دیدارهای بالنسبه آسان‌تر خود (مانند بازی اخیر با پدیده) هیچ امتیازی را از دست ندهد و تا سر حد امکان پوئن جمع کند تا وقتی به اوج دشواری‌ها و مسابقات متعدد داخلی و بین‌المللی‌اش رسید، فرصتی برای لغزش‌های احتمالی خود ایجاد کند و چنان نباشد که در صورت هر لغزشی شانس‌های تجدید قهرمانی‌اش را کمرنگ‌تر از همیشه ببینید. اینها فرآیندهایی است که در دیدار سرخ‌ها با «پدیده» رعایت نشد و مردان یحیی گل‌محمدی در جشنواره‌ای تأسف‌بار از فرصت‌های از دست رفته هرگونه دریغ و افسوس ممکن را در دل هواداران‌شان کاشتند و در مسابقه‌ای به تساوی ۱-۱ رسیدند که شاید کمترین حق‌شان بردهای ۱-۲، ۱-۳ و حتی ۱-۴ بود.
خواب عمیق طولانی
شاید نتوان خرده چندانی به عیسی آل‌کثیر گرفت زیرا او پس از شش ماه محرومیت اولین بازی‌اش را آن هم فقط به مدت ۱۲ دقیقه برای قرمزها انجام می‌داد اما از مهدی عبدی که در لیگ قهرمانان آسیا گل‌های حساسی زد، از مهدی ترابی که ستاره بی‌مثال پرسپولیس در فصل پیش بود و شهریار مغانلو که از لیگ پرتغال به لیگ ایران برگشته تا مثلاً منجی سرخ‌های تهرانی باشد، توقع بسیار بیش از این است و حتی از وحید امیری که ذاتاً یک هافبک لب خط است، به سبب حضورهای اضطراری چندین و چند باره‌اش در خط حمله توقع بسیار بیشتری در زمینه گل کردن فرصت‌ها می‌رود و همینطور از امید عالیشاه و احسان پهلوان و احمد نوراللهی که آخری امسال بهترین گلزن پرسپولیس در فصلی بوده که مهاجمان این تیم به یک خواب عمیق طولانی فرو رفته و خیال بیدار شدن هم ندارند. شاید بتوان بر پایه دفاع همچنان آهنین پرسپولیس ضررهای برخاسته از کم‌کاری‌های شگرف مهاجمان تیم را کم‌اثر و قرمزها را تا آخرین روز فصل در جمع مدعیان قهرمانی حفظ کرد اما تا زمانی که حمله‌وران سپاهان این همه حرفه‌ای و آسان و زیاد گل می‌زنند، نمی‌توان شانس‌های پنجمین قهرمانی متوالی پرسپولیس را بیشتر از احتمال بازگشت طلایی‌های اصفهان به اریکه قدرت در لیگ برتر کشور پس از چند سال خاموشی آنها تلقی کرد.
