یادداشت خواندنی گابریله مارکوتی درباره بازگشت کریستیانو رونالدو به منچستر یونایتد/ پایان عصرفوق‌ستاره ها

خب. او برگشت. اما نحوه برگشتن او هم بسیار جالب بود.
سایت بدون – در ماه مه، یوونتوس پیشنهاد خاصی به او نداده بود و باشگاه با ۳۰۰ میلیون یورو ضرر در دو سال مواجه بود. آنها عملاً گفتند که اگر رونالدو بخواهد برود و پیشنهادی ۲۸ میلیون یورویی، معادل ارزش اسقاط او (بله، حالا حسابدارها نقش پررنگی در فوتبال دارند) به باشگاه برسد، با رفتنش مخالفت نخواهند کرد. از قرارداد او یک سال مانده بود و تمدید آن کار بسیار سختی بود. باشگاه می‌خواست روی پرورش جوانان تمرکز کند.
منچستر یونایتد هم بودجه لازم برای خرید او و البته پرداخت دستمزد سنگینش را داشت. اوله گونار سولشر هم دوست داشت یک گلزن کهنه‌کار به تیم بیاید که هم خط حمله را تقویت کند و هم الگوی بازیکنان جوان‌تر باشد.
اگر رونالدو قصد ترک یوونتوس را داشت، من‌یونایتد مقصدی منطقی به نظر می‌رسید و جدایی ادینسون کاوانی هم می‌توانست باعث شود بودجه برای پرداخت دستمزد به رونالدو آزاد شود.
اما این اتفاق در آن زمان نیفتاد. یونایتد قرارداد کاوانی را یک سال دیگر تمدید کرد و به این ترتیب عملاً در را در آن هنگام روی انتقال رونالدو بست.
اما رونالدو اشاره‌هایی به بازگشت به یونایتد داشت، هرچند که تا دو هفته پیش، این موضوع به صورت جدی مطرح نشده بود. ادو آگیره، خبرنگاری که بسیار با رونالدو صمیمی است (و تصاویری از خودش در تعطیلات با رونالدو در اینستاگرام منتشر کرده) گفت که رئال مادرید می‌خواهد او را برگرداند. کارلو آنچلوتی، مربی رئال، در توییتر این خبر را تکذیب کرد. رونالدو هم در یک پست بلند نوشت که اجازه نمی‌دهد افراد با نام او بازی کنند (البته در این پست هیچ نامی از باشگاه یوونتوس نیاورد).
چند روز پیش، رئال مادرید ۱۶۰ میلیون یورو برای کیلیان امباپه به پاری‌سن‌ژرمن پیشنهاد داد. بلافاصله پس از آن بود که شایعات رفتن رونالدو به منچستر سیتی، یا حتی پی‌اس‌جی به گوش رسید. اما روز پنجشنبه، اوضاع خیلی جدی شد. ژرژ مندس، ایجنت رونالدو، به تورین رفت تا به یوونتوس بگوید که رونالدو قصد جدایی دارد. او گفت که در آستانه عقد قرارداد با منچستر سیتی است. یوونتوس این را پذیرفت. آنها به مندس گفتند که پیشنهادی ۲۸ میلیون یورویی از سیتی در ۲۴ ساعت آینده می‌خواهند. مندس سپس به چسنا رفت و به پاریس پرواز کرد.
نمی‌دانیم که او با مقامات پی‌اس‌جی صحبت کرد یا نه. اما آنها در هر حال اعلام کردند که رونالدو در برنامه‌هایشان جایی ندارد و امباپه هم فروشی نیست و قصد مذاکره با رئال مادرید را ندارند.
وقتی حقایق تغییر می‌کند، برنامه عوض می‌شود. مندس که دو دهه است یکی از ایجنت‌های برتر دنیا است، این را به‌خوبی می‌داند. او با منچستر سیتی در تماس بود و منتظر بود که آنها پیشنهادشان را به یوونتوس بدهند، ولی با یونایتد هم وارد مذاکره شد.
اما روز جمعه، اوضاع باز هم تغییر کرد. پپ گواردیولا، مربی منچستر سیتی در نشست خبری پیش از بازی با آرسنال گفت: «کریستیانو تصمیم می‌گیرد که کجا بازی کند، نه منچستر سیتی و من. در حال حاضر او از باشگاه ما دور به نظر می‌رسد.» انگار گواردیولا داشت به رونالدو می‌گفت: «پیشنهاد ما همینی است که گفتیم. می‌خواهی قبول کن و می‌خواهی قبول نکن.» شاید هم مسأله این بود که سیتی نمی‌خواست بیشتر از ۱۵ میلیون یورو بپردازد. شاید هم بحث بر سر قرارداد رونالدو بود. او در یوونتوس ۳۱ میلیون یورو پس از کسر مالیات دریافت می‌کرد، یعنی یوونتوس ۵۶ میلیون یورو پیش از کسر مالیات می‌پرداخت. این می‌شود معادل هفته‌ای ۹۰۰هزار پوند، یعنی دو و نیم برابر پردرآمدترین بازیکن لیگ برتر.
سولشر دقایقی بعد در نشست خبری خود درها را به روی رونالدو باز کرد: «فکر نمی‌کردم کریستیانو یوونتوس را ترک کند. اما اگر بخواهد برود، می‌داند که ما اینجا هستیم. ببینیم با کریستیانو چه می‌شود.»
وقتی فرد محافظه‌کاری مانند سولشر اینقدر آشکار حرف می‌زند، می‌دانید که قرار است چه اتفاقی بیفتد. سیتی دقایقی بعد اعلام کرد که به دنبال رونالدو نیست و سپس توییتر رسمی باشگاه یونایتد خبر آمدن رونالدو را منتشر کرد.
اما سؤالاتی مطرح است. اول اینکه کریستیانو چرا تا این حد صبر کرد؟ در هفته گذشته اتفاقی نیفتاد که باعث شود رونالدو بخواهد یوونتوس را ترک کند. اوضاع مالی باشگاه هم ناگهان خراب نشد. اینطور نبود که رونالدو ناگهان با خود فکر کند: «نمی‌خواهم برای این مربی، آلگری، بازی کنم.» یوونتوس به او قول داده بود که چندین ستاره را جذب می‌کند، اما او کاملاً مطلع بود که به جز مانوئل لوکاتلی، خبری از خریدهای بزرگ نیست.
در واقع، انگار او مدت‌ها منتظر ماند تا فرصت انتقالش به باشگاه‌های دیگر پیش بیاید. اما تنها چهار باشگاه احتمال جذب او را داشتند: رئال مادرید، پی‌اس‌جی، من‌سیتی و من‌یونایتد. مادرید به دنبال امباپه است و پی‌اس‌جی به دنبال حفظ او. مندس می‌دانست که در صورت ماندن یا رفتن امباپه، یکی از این دو باشگاه ممکن است به دنبال جذب رونالدو باشند. من‌سیتی هم که هری کین را از دست داده بود، یک گزینه دیگر بود.
من‌یونایتد؟ آنها همیشه یک گزینه بودند. البته اینکه چرا آنها زودتر اقدام نکردند مهم نیست. شاید خبر پیوستن به سیتی باعث شد یونایتد وارد عمل شود. برای خرید بازیکنی مانند رونالدو، انتظار می‌رفت که باشگاه‌ها با هم رقابت سختی داشته باشند. اما برعکس، این مندس بود که باید باشگاه به باشگاه می‌رفت و رونالدو را پیشنهاد می‌داد.
او یکی از بهترین بازیکنان تاریخ است. او ۳۶ سال دارد، اما فصل گذشته ۲۹ گل زد. در پنج لیگ بزرگ اروپا، تنها روبرت لواندوفسکی (۴۱) و لیونل مسی (۳۰) بیشتر از او گل زدند. او کفش طلای جام ملت‌های اروپا را هم همین شش هفته پیش کسب کرد. هر کسی که با او کار کرده گفته که آمادگی جسمانی و حرفه‌ای بودن او فوق‌العاده است. اما اوضاع همین است. باشگاه‌ها زیاد به دنبال جذب او نبودند و ایجنت‌اش با تمام توان کار کرد که باشگاهی برایش پیدا کند.
این انتقاد از رونالدو نیست، بلکه نشان می‌دهد که واقعیت تلخ، برای بسیاری از باشگاه‌ها، به‌ویژه پس از کووید، خود را نشان داده است. ایجنت‌ها حالا دیگر نمی‌توانند به‌راحتی باشگاه‌ها و بازیکنان را بازیچه دست خود سازند.
مسی می‌خواست در بارسلونا بماند (و ظاهراً باشگاه هم به دنبال نگه داشتنش بوده) اما نماند. کین می‌خواست از تاتنهام به من‌سیتی برود و نتوانست. جیان‌لوییجی دوناروما خواستار افزایش بالای دستمزدش، یا پیوستن به یوونتوس بود؛ اما حالا ذخیره کیلور ناواس در پی‌اس‌جی شده و درآمدش کمی بیشتر از پیشنهاد میلان است.
و حالا رونالدو. درست است، او به انتقالی که می‌خواست رسید، اما در انتهای تابستان و با تلاش‌های بی‌وقفه ایجنت‌اش.
شاید دوران اقتدار فوق‌ستاره‌ها به پایان رسیده باشد. من‌سیتی بازیکنان بزرگ زیادی دارد اما یک فوق‌ستاره ندارد (به جز گواردیولا). آنها با این حال فصل گذشته در آستانه فتح چهارگانه بودند. چلسی هم در حالی قهرمان اروپا شد که در خط حمله از سیستم چرخشی استفاده می‌کرد. یا لیورپول که سخت بتوان یک ستاره برایش نام برد و البته اتلتیکو مادرید که بدون ستاره فاتح لالیگا شد. اگر آنتونیو کونته اینجا بود، می‌گفت که اینتر با توان جمعی بازیکنان قهرمان سری آ شده است (و البته با نبوغ مربیگری او).
اما پی‌اس‌جی چطور؟ آنها دو فوق‌ستاره داشتند: نیمار و امباپه. با این حال، قهرمان لیگ نشدند. اما در هر حال، حالا رونالدو می‌تواند فصل‌های بیشتری را در کتاب تاریخ منچستر یونایتد بنویسد.

گابریله مارکوتی
منبع: ESPN