بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -اگر ترنت الکساندر آرنولد در جام جهانی ستاره شد، تعجب نکنید. حضور مدافع جلوزن لیورپول در قطر مبهم بود و این خود گویای خیلی چیزها است: اینکه در این فصل پرفراز و نشیب بوده، اینکه گرت ساوت‌گیت اصولا محتاط است و اینکه در نگاهی عمیق تر، انتظارات از مدافعان کناری در فوتبال مدرن تغییر کرده است.
شاید اگر ریس جیمز آماده بود، فرصت به ترنت نمی‌رسید. خودش هم قبول کرده بود، در آخرین تعطیلی بازی‌های ملی و در بازی‌های لیگ ملت‌های اروپا مقابل ایتالیا و آلمان ۲۸ بازیکن دعوت شدند و او یکی از هفت نفری بود که یک دقیقه فرصت بازی به دست نیاورد. شش نفر دیگر در فهرست نهایی ساوت‌گیت جایی ندارند اما بدشانسی جیمز به الکساندر آرنولد فرصت داد در هواپیمای قطر با تیم ملی انگلیس باشد. می‌توانید بگویید کارمای خوب بوده چون ستاره لیورپول در آستانه یورو ۲۰۲۰ به خاطر مصدومیت کنار رفت و حالا می‌خواهد از شانس خوبش استفاده کند و ثابت کند یکی از بهترین‌ها است.
او در جام جهانی روسیه هم به‌عنوان بازیکنی ۱۹ ساله حاضر بود اما اگر انتظار می‌رفت بعد از آن بازیکن ثابت انگلیس شود، این‌طور نشد. او تنها ۱۷ بازی ملی در کارنامه دارد و فقط در شش تا ۹۰ دقیقه بازی کرده. در مرحله مقدماتی جام جهانی هم فقط مقابل آلبانی، سن مارینو و آندورا در ترکیب اصلی بوده.
بحث درباره نقش او جذاب است و حکایت از تغییر نگرش در فوتبال انگلیس دارد. از نظر بسیاری او یک مدافع راست نابغه و بازیساز است و پاس‌های خلاقانه‌ای می‌دهد که خیلی از شماره ۱۰ها فقط آرزویش را دارند. فوق‌العاده پرتلاش است، سانترهای عالی می‌کند و یکی از باثبات‌ترین بازیکنان تیمی است که یکی از بهترین‌های اروپا در پنج سال گذشته بوده. اما مخالفان، او را در دفاع غیرقابل اعتماد و ضعیف می‌دانند که به درد تورنمنتی مثل جام جهانی نمی‌خورد.
گری نویل که ۸۵ بازی به‌عنوان دفاع راست انگلیس انجام داده بعد از برد هفته قبل لیورپول مقابل تاتنهام گفت ساوت‌گیت نمی‌تواند در بازی‌های بزرگ به ترنت اعتماد کند و البته این بیشتر به نگاه مربی انگلیس بر می‌گردد تا نقاط قوت و ضعف ترنت.
یورگن کلوپ راهی پیدا کرده برای اینکه از استعدادهای او نهایت استفاده را ببرد بدون اینکه به ساختار و استحکام تیمش ضربه بزند. لیورپول در سه تا از چهار فصل گذشته بهترین آمار دفاعی را یا به تنهایی یا به‌صورت مشترک داشته و با وجود مشکلات دفاعی‌اش در این فصل تنها چهار گل بیشتر از منچسترسیتی خورده است.
تردیدی نیست که الکساندر آرنولد، مثل ویرجیل فان‌دایک، فابینیو، جوردن هندرسون و اندی رابرتسون تا اینجای فصل با شرایط ایده‌آل خود فاصله داشته و از این جهت نگاه منفی ساوت‌گیت تقویت شده. الکساندر آرنولد مقابل گابریل مارتینلی، آنتونی الانگا و لئاندرو تروسار عملکرد خیلی بدی داشت و در بهترین بازی دفاعی لیورپول در برد مقابل سیتی، غایب بود.
اما با همه این انتقادها و کمبودهای آشکار، نباید فراموش کنیم او بر اساس دستور و خواست مربی بازی می‌کند. او ترک پست نمی‌کند و در برگشت به عقب کم نمی‌آورد و دقیقاً همان کاری را می‌کند که کلوپ می‌خواهد: دفاع از جلو و موقعیت‌سازی برای گلزنی در زمان مالکیت توپ.
عملکرد مثلاً جیمز میلنر در از کار انداختن فیل فودن تحسین‌برانگیز است اما از ترنت خواسته نشده این‌طور بازی کند و اگر می‌خواستند، لیورپول تیم فعلی نبود. سلف ترنت در آنفیلد، ناتانیل کلاین، مستحکم و منظم بود اما خودتان می‌دانید اگر از هواداران لیورپول بپرسید کدام را ترجیح می‌دهند، چه جوابی می‌گیرید.
در واقع، انگلیس باید جایی برای بازیکنی با این توانایی‌های ناب پیدا کند، کسی که در سه سال و نیم گذشته همه جام‌های ممکن باشگاهی را گرفته، در فهرست نامزدهای نهایی توپ طلای امسال بوده و در سه تا از چهار فصل اخیر در تیم منتخب لیگ برتر قرار داشته.
مربی مثل کلوپ و پپ گواردیولا قطعاً نقاط قوت ترنت را به نقاط ضعفش ترجیح می‌دهند بخصوص وقتی مهاجمی مثل هری کین را در تیم خود داشته باشند و هافبک‌هایی مانند هندرسون، دکلان رایس و کالوین فیلیپس با نظم و انرژی خود از مدافعان حمایت می‌کنند.
احتمالاً الکساندر آرنولد بازیکن ثابت انگلیس در جام جهانی نخواهد بود و البته منصفانه این است که کایران تریپیر در نیوکاسل فرم کم نظیری داشته در فهرست باشد اما اگر انگلیس می‌خواهد به چیزی برسد که از سال ۱۹۶۶ از آن دور بوده به لحظات الهام‌بخش بازیکنان خود نیاز دارد به همراه اتحاد و سرسختی که ویژگی بازر تیم ساوت‌گیت در این سال‌ها بوده؛ این ویژگی را شماره ۶۶ لیورپول بیشتر از خیلی‌ها دارد. جام جهانی جای بهترین‌های جهان است و بی‌انصافی بود اگر الکساندر آرنولد در آن جایی نداشت.
