ریشه و داستان ضرب المثل «باج سبیل»

سایت بدون – در زمان صفویه و به ویژه در زمان شاه عباس امرای کشوری و لشگری و هر کسی که دارای نفوذ و قدرت بود به تبعیت از شاه باید سبیل بزرگ و چخماقی می گذاشت
به شکلی که سبیل بزرگ داشتند نشانه وصل بودن به دربار بود
این مردمان دربازی فساد زیادی داشتند و از مردم باج زیادی می گرفتند
از آن زمان اصطلاح باج سبیل مد شد
یعنی باجی که به یک فرد داری نفوذ و قدرت داده می شود
کلمه “باج سبیل” در زبان فارسی به معنای “پول رشوه” یا “رشوه” استفاده می‌شود. این اصطلاح به طور خاص به رشوه‌ای اطلاق می‌شود که برای دریافت یا تسهیل یک خدمت یا کار خاص پرداخت می‌شود. “باج سبیل” به معنای پرداخت پول غیرقانونی به منظور دریافت خدمات یا امتیازاتی است که به صورت معمول و قانونی به دست نمی‌آید.

این اصطلاح به ویژه در زمینه‌های اجتماعی و سیاسی به کار می‌رود و نشان‌دهنده یک نوع فساد و سوءاستفاده از قدرت یا موقعیت است. در اصطلاحات معاصر، “باج سبیل” معادل واژه‌هایی مانند “رشوه” و “پول زیرمیزی” است.

ضرب المثل های بیشتر را می توانید در لینک زیر پیدا کنید

مجموعه ای بی نظیر از ضرب المثل‌های فارسی همراه با داستان و کاربرد

مطلب پیشنهادی

حتما باید خواند/ کافکا در کرانه؛ خود آگاه و نا خودآگاه به روایت موراکامی

سایت بدون – کافکا در کرانه یکی از برجسته‌ترین آثار هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی است …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *