سوگیری عمل چیست؟/ من حتما باید کاری کنم

سایت بدون – سوگیری عمل تمایل ما را به ترجیح اقدام بر بی‌عملی توصیف می‌کند، که اغلب به نفع ما است. با این حال، گاهی اوقات احساس می‌کنیم که باید دست به عمل بزنیم، حتی اگر شواهدی وجود نداشته باشد که نشان دهد این اقدام نتیجه بهتری نسبت به هیچ کاری نکردن خواهد داشت. این تمایل ما به پاسخ با اقدام به عنوان یک واکنش پیش‌فرض و خودکار، حتی بدون دلایل منطقی قوی، سوگیری عمل نامیده می‌شود.

جایی که این سوگیری رخ می‌دهد
فرض کنید شما دروازه‌بان فوتبال هستید و در حال آماده‌سازی برای جلوگیری از یک ضربه پنالتی در میانه بازی نهایی پلی‌آف هستید. اگر شما مانند اکثر دروازه‌بان‌ها باشید، هنگام تلاش برای متوقف کردن ضربه، تقریباً هر بار به سمت چپ یا راست می‌پرید. با این حال، شانس شما برای موفقیت در جلوگیری از این ضربه به طور آماری بیشتر است اگر که به سادگی بی‌حرکت بایستید.

پس چه چیزی شما را وادار می‌کند که بپرید به جای اینکه در جای خود بایستید؟ این سوگیری عمل است: غریزه ما که انجام دادن کاری بهتر از هیچ کاری است. ممکن است احساس کنید که دیگران قضاوت کمتری درباره ناکامی شما در نجات گل خواهند داشت اگر بتوانید ثابت کنید که تلاشی برای جلوگیری از آن کرده‌اید. متأسفانه، هرچقدر هم که این احساس غیرقابل قبول باشد، در واقع بی‌عملی است که اغلب شانس موفقیت شما را افزایش می‌دهد.

اثرات فردی
اولویت دادن به اقدام به جای بی‌عملی، بدون دلایل کافی برای حمایت از آن، می‌تواند ما را به مدیریت نادرست یک وضعیت سوق دهد. این یک واکنش خودکار مبتنی بر غریزه به جای منطق است. اگر ما تصمیمی بگیریم بدون اینکه تمام اطلاعات ممکن را در نظر بگیریم، سوگیری عمل می‌تواند ما را به مسیری کمتر موثر هدایت کند و نتیجه‌مان را به خطر بیندازد.

اثرات سیستمی

اثرات سیستمی
در جامعه ما، سوگیری عمل این باور را تقویت می‌کند که افرادی که از عمل بازمی‌مانند، مقصر هستند. حتی اگر اقدام به نتیجه‌ای که انتظار داشتیم نرسد، می‌توانیم توجیه کنیم که اگر هیچ کاری نکرده بودیم، اوضاع بدتر می‌شد (حتی اگر اینطور نباشد). این توجیه، دیدگاه ما را نسبت به عمل به عنوان برتر از بی‌عملی تقویت می‌کند و یک چرخه بی‌پایان از تصمیمات نادرست ایجاد می‌کند.

در اولین مقاله‌ای که درباره سوگیری عمل نوشته شد، آنتونی پَت و ریچارد زکهاوزر پیشنهاد کردند که یک چالش سیستماتیک که ما در نتیجه اقدام غیرضروری با آن مواجه هستیم، در سیاست‌گذاری است. آن‌ها توضیح دادند که به منظور ایجاد تأثیر قابل توجه، سیاستمداران معمولاً قوانین زیست‌محیطی نمایشی—اما نسبتاً ناکارآمد—تصویب می‌کنند. این اقدام‌های قانونی به گونه‌ای نشان می‌دهد که کاری در حال انجام است، در حالی که در واقع اثرات آن حداقل است. سوگیری ما به سمت عمل ممکن است باعث شود این اقدام‌های خالی را تحسین کنیم، حتی اگر سیاستمدار هیچ پیشرفتی واقعی نداشته باشد.

چگونگی تأثیر آن بر محصولات
سوگیری عمل ممکن است ما را در هنگام تجربه مشکلات فنی وادار به جبران بیش از حد کند. به جای اینکه صبورانه منتظر باشیم تا این مشکلات خود به خود حل شوند (چرا که معمولاً اینطور می‌شود)، سعی می‌کنیم هر کاری انجام دهیم تا روند را تسریع کنیم. با این حال، تلاش‌های ناامیدکننده ما اغلب بی‌فایده است—اگر هم نتیجه‌ای داشته باشد، ممکن است اوضاع را بدتر کند.

این موضوع هر روز در استفاده آنلاین ما اتفاق می‌افتد. وقتی یک وب‌سایت خیلی طول می‌کشد، ما مرتب صفحه را بارگذاری می‌کنیم. یا وقتی یک برنامه خیلی کند است، صدها بار آن را می‌بندیم. اگرچه انتظار کشیدن خسته‌کننده است زمانی که به راحتی فوری عادت کرده‌ایم، گاهی اوقات تنها راه‌حل برای مشکلات اینترنتی ما همین است.

سوگیری عمل حتی به اینگونه که سعی می‌کنیم دستگاه‌های خود را تعمیر کنیم نیز مربوط می‌شود. فرض کنید یک لیوان آب روی لپ‌تاپ خود می‌ریزید که بسته و خاموش روی کانتر آشپزخانه است. اولین غریزه شما چیست؟ احتمالاً به طور وحشت‌زده‌ای دکمه روشن را فشار می‌دهید تا مطمئن شوید لپ‌تاپ‌تان هنوز کار می‌کند. غافل از اینکه روشن کردن کامپیوتر تنها باعث می‌شود آب بیشتر به داخل مدارها نفوذ کند و آسیب را به‌طور قابل توجهی افزایش دهد. در عوض، بهترین راه‌حل این است که منتظر بمانید تا لپ‌تاپ به‌طور کامل خشک شود، با قرار دادن آن در یک کیسه برنج یا جلوی یک پنکه. هرچه لپ‌تاپ خشک‌تر باشد، بهتر است—که به این معنی است که هرچه بیشتر در عمل تأخیر کنید، بهتر است.

دفعه بعد که با مشکلات فنی مواجه شدید، این نکته را به خاطر بسپارید: گاهی اوقات کمتر، بیشتر است. به کامپیوتر یا تلفن خود زمان بدهید تا خودش را مرتب کند قبل از اینکه به مرحله بعدی بروید.

سوگیری عمل و هوش مصنوعی
با تمام این پیشرفت‌های جدید در هوش مصنوعی، ما مشتاقیم که این فناوری جدید را به هر چیزی که انجام می‌دهیم اضافه کنیم. در نهایت، اتوماسیون برابر با بهینه‌سازی است، درست است؟ به نظر می‌رسد این همیشه اینطور نیست، به‌ویژه وقتی از هوش مصنوعی می‌خواهیم کارهایی را انجام دهد که در غیر این صورت کارهای آسانی هستند.

تصور کنید که از محل کار به خانه برمی‌گردید و می‌خواهید چراغ‌ها را روشن کنید. ساده‌ترین راه این است که کلید چراغ را کنار در بزنید—به قدری ساده که در واقع تقریباً معادل بی‌عملی است. اما با هیجان از دستگاه هوشمند جدیدی که نصب کرده‌اید، از یک دستیار هوش مصنوعی می‌خواهید که این کار را انجام دهد. با اضافه کردن این مرحله اضافی، آسیب زیست‌محیطی exponentially بیشتری را به وجود می‌آورید (به یاد داشته باشید که آموزش یک سیستم هوش مصنوعی می‌تواند تا ۲۵،۰۰۰ پوند دی‌اکسید کربن آزاد کند). این به این معنی نیست که نباید از هوش مصنوعی استفاده کنیم. اما اگر می‌توانیم خودمان با یک عمل ساده کاری انجام دهیم، باید به آن ترجیح دهیم.

چرا این اتفاق می‌افتد
“شیطان برای دستان بیکار کار درست می‌کند” یک اصطلاح قدیمی است که بر این نکته تأکید می‌کند که مشغول بودن ما را از دردسر دور نگه می‌دارد. این تنها یکی از مثال‌هایی است که نشان می‌دهد ما عدم عمل را ذاتاً اشتباه می‌دانیم. چنین تصورات نادرستی از قرن‌ها پیش از توسعه سوگیری عمل وجود داشته است. اگرچه این سوگیری چیز جدیدی نیست، اما ما تنها به تازگی شروع به مطالعه اثرات آن کرده‌ایم. بنابراین، هنوز بسیاری از چیزهایی وجود دارد که به طور کامل درباره آن درک نکرده‌ایم. با وجود این محدودیت‌ها، پژوهشگران برخی شواهد از آنچه سوگیری عمل را ایجاد می‌کند، یافته‌اند.

آیا این یادگیری است یا ذاتی؟
هزاران سال پیش، اقدام فوری برای بقا در نیاکان ما ضروری بود. تمایل ما به عمل چیزی است که از تاریخ ما به عنوان شکارچی-جمع‌آوری‌کننده‌ها در ما به طور ذاتی وجود دارد.

این غریزه خودکار زمانی بسیار سازگار بود. اما در جامعه مدرن ما، سوگیری عمل کمتر از آنچه که قبلاً ضروری بود، برای بقا لازم است. با این حال، کسانی که اقدام می‌کنند هنوز هم بیشتر از کسانی که اقدام نمی‌کنند، پاداش می‌گیرند. به عنوان مثال، دانش‌آموزانی که در کلاس شرکت می‌کنند، معمولاً بیشتر از آنهایی که انتخاب می‌کنند ساکت بمانند، مورد تحسین قرار می‌گیرند. این موضوع غریزه ما به اقدام را تقویت می‌کند و ما را وادار می‌کند تا بیشتر در این رفتار شرکت کنیم و در نتیجه آن را عادت کنیم. متأسفانه، این ما را بیشتر مستعد می‌کند تا در موقعیت‌هایی که بهتر است بی‌عمل باشیم، با عمل پاسخ دهیم—مانند بالا بردن دست‌ها زمانی که نمی‌دانیم پاسخ سوال معلم چیست.

نه تنها پاداش دادن به عمل این سوگیری را تقویت می‌کند، بلکه تنبیه بی‌عملی نیز همین‌طور است. تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که تجربه‌های منفی از عدم اقدام دارند، بیشتر مستعد شرکت در سوگیری عمل هستند. پشیمانی ما را به انجام کاری وادار می‌کند تا از یک شکست دیگر جلوگیری کنیم. متأسفانه، این ممکن است در صورتی که در موقعیتی که بهترین واکنش انجام ندادن است، دچار سوگیری به سمت عمل شویم، به معکوس بدل شود.

به طور خلاصه، در حالی که احتمالاً سوگیری عمل از بقا انسان نشأت می‌گیرد، این غریزه‌ها با یادگیری الگوهای تقویت و تنبیه در زندگی روزمره ما تقویت می‌شوند.

سوگیری عمل و حس کنترل ما
نیاز ما به عمل همچنین ناشی از نیاز ما به کنترل است. فعالیت به ما احساس می‌دهد که قادر به تغییر امور هستیم، در حالی که بی‌عملی به ما احساس می‌دهد که تسلیم شده‌ایم و پذیرفته‌ایم که دیگر نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. اساساً، انجام کاری به ما احساس بهتری درباره خودمان می‌دهد تا اینکه کاری انجام ندهیم، و این رفتار را تقویت می‌کند.

علاوه بر این، اعتماد به نفس بیش از حد ما ممکن است ما را به تصمیم‌گیری‌های غیرضروری یا حتی مضر وادار کند. گاهی اوقات ما اقدام می‌کنیم زیرا احساس می‌کنیم که کنترل قابل توجهی بر نتیجه داریم، حتی زمانی که آن نتیجه کاملاً تصادفی است.

به بازار مالی فکر کنید، جایی که اعتماد به نفس باعث می‌شود مردم به طور مکرر معامله کنند، زیرا مطمئن هستند که تصمیماتشان به نتایج سودآور منجر خواهد شد. به‌طور خاص، این موضوع در شرایط نامشخصی که افراد تلاش می‌کنند پیش‌بینی کنند کدام سهام بالا می‌رود یا پایین می‌آید، بیشتر اتفاق می‌افتد. اعتماد آنها به توانایی‌شان در چنین پیش‌بینی‌هایی آنها را به اقدام وامی‌دارد. البته، عمل ممکن است منجر به سودهای بزرگ شود، اما اغلب معامله‌گران به سختی متوجه می‌شوند که اگر هرگز در ابتدا سرمایه‌گذاری نکرده بودند، اوضاع بهتر می‌شد.

چرا این مهم است
ما مشغول بودن را معادل تولیدی بودن می‌دانیم، که کیفیت دیگری است که به آن ارزش قابل توجهی می‌دهیم. با این حال، عدم اقدام غالباً ثابت می‌کند که از انجام اقدام، تولیدی‌تر است.

تصور کنید در ترافیک سنگین جاده‌ای هستید. ممکن است احساس ناامیدی کنید که با سرعت بسیار کندی حرکت می‌کنید و تصمیم بگیرید از خروجی بعدی خارج شوید تا از مسیرهای فرعی به مقصدتان برسید. این ممکن است در واقع زمان بیشتری از ماندن در بزرگراه پر ترافیک بگیرد و ممکن است مصرف بنزین شما را افزایش دهد.

در حالی که منطق به ما می‌گوید ماندن در بزرگراه کارآمدتر است، ما احساس می‌کنیم که خارج شدن از آن تصمیم بهتری است. این به این دلیل است که وقتی در ترافیک نشسته‌ایم، احساس می‌کنیم هیچ جا نمی‌رویم، در حالی که در مسیر دیگر می‌توانیم با سرعت معقولی رانندگی کنیم. در اینجا، عمل کردن در واقع کمتر از تصمیم به ماندن در محل مؤثر است، حتی اگر اینطور به نظر نرسد.

آگاهی از سوگیری عمل، بهره‌وری ما را افزایش می‌دهد زیرا به ما کمک می‌کند تا تصمیمات خود را بر اساس کارآمدترین راه حل بگیریم، حتی اگر آن راه حل انجام ندادن کاری باشد. سوگیری عمل می‌تواند قضاوت‌های ما را مختل کند، اما اگر از تأثیرات آن آگاه باشیم، می‌توانیم برای غلبه بر آن تلاش کنیم. این به ما اجازه می‌دهد تا موقعیت‌ها را به طور مؤثرتری ارزیابی کنیم و تشخیص دهیم که کی تمایل به عمل را نادرست به کار می‌بریم.

چگونه از آن اجتناب کنیم
انتخاب عدم اقدام به جای اقدام به معنای تسلیم شدن نیست. در واقع، اغلب این عمل قابل تحسین‌تر است. بنابراین، باید از انجام اقدامات غیرضروری اجتناب کنیم تا این رفتار به پاسخ پیش‌فرض ما تبدیل نشود. تصمیم آگاهانه به انجام ندادن کاری، تمرین خوبی برای صبر است که ممکن است یادگیری آن چالش‌برانگیز باشد. خودکنترلی مهارتی است که نیاز به پرورش دارد و هر چه بیشتر روی آن کار کنیم، قوی‌تر می‌شود.

یادگیری اجتناب از سوگیری عمل یک فرآیند طولانی‌مدت است که شامل رفتن به‌خلاف تمایلات و پیش‌فرض‌های درونی‌شده است. مگر اینکه وضعیت نیاز به اقدام فوری داشته باشد، معمولاً بهتر است که یک قدم به عقب برداریم و مزایا و معایب هر پاسخ ممکن را ارزیابی کنیم.

به مثال ترافیک برگردیم؛ به جای اینکه ناامید شوید و در اولین خروجی بزرگراه خارج شوید، چند لحظه بنشینید تا وضعیت خود را تجزیه و تحلیل کنید. صرف زمان برای فکر کردن به عواقب عمل در برابر عدم عمل می‌تواند به شما کمک کند تا یا تمایل اولیه خود به عمل را حمایت یا رد کنید.

به یاد داشته باشید، هدف اینجا حذف عمل به عنوان یک پاسخ نیست. نکته این است که به عدم عمل به عنوان یک پاسخ ممکن توجه برابر بدهیم، به جای اینکه به‌طور خودکار به عمل روی بیاوریم. انجام این کار منجر به تصمیم‌گیری مؤثرتر و نتایج سودآورتر خواهد شد.

چگونه همه چیز شروع شد
پات و زکهاوزر در سال ۲۰۰۰ به بررسی نظری و تجربی سوگیری عمل پرداختند. مقاله آنها سوگیری عمل را به عنوان “تمایل به عمل که محصول رفتار غیرعقلانی است” تعریف کرد. آنها از اولین کسانی بودند که پیشنهاد کردند تمایل ما به عمل، یک قاعده یا میانبری است که متأسفانه می‌تواند در شرایط مختلف منجر به تصمیم‌گیری ضعیف شود.

به‌طور مهم، پات و زکهاوزر سه دلیل برای اینکه چرا سوگیری عمل ممکن است رخ دهد، پیشنهاد کردند. اولین دلیل به تقویت‌های تکاملی و تجربی مربوط می‌شود که ما را به دیدن عمل به عنوان وسیله‌ای برای بقا وادار کرده است. همچنین، آنها پیشنهاد کردند که ما اقدام می‌کنیم به امید دریافت شناخت یا پاداشی. در نهایت، آنها فرض کردند که انجام عمل به ما کمک می‌کند تا درباره یک وضعیت بیاموزیم تا در آینده اگر با موقعیت‌های مشابهی مواجه شویم، بدانیم چگونه پاسخ دهیم.

مثال ۱ – تشخیص‌های دشوار
سوگیری عمل معمولاً در بخش سلامت به ویژه در درمان بیمارانی که علائم غیرعادی دارند و به نظر نمی‌رسد نیاز به مراقبت فوری داشته باشند، نشان داده می‌شود. اگر تشخیص واضحی وجود نداشته باشد، اکثر پزشکان تمایل دارند آزمایش‌هایی انجام دهند تا ریشه مشکل را پیدا کنند، به جای اینکه یک معاینه مجدد برنامه‌ریزی کنند تا ببینند آیا علائم تغییر کرده‌اند یا نه.

این نمونه‌ای از سوگیری عمل است، زیرا این بیماران با علائمی مواجه نیستند که نیاز به درمان اورژانسی داشته باشد. هزینه کمتری و زمان کمتری صرف معاینه مجدد می‌شود تا انجام یک بررسی کامل، اما پزشکان به سمت دومی تمایل دارند. این لزوماً چیز بدی نیست؛ در واقع، بسیاری از بیماران احتمالاً از این نوع تأیید نگرانی‌های خود قدردانی می‌کنند. با این حال، این هنوز نمونه‌ای از سوگیری عمل است، زیرا ترجیحی برای عمل به جای عدم عمل در غیاب یک دلیل واقعی برای انجام آن را نشان می‌دهد.

مثال ۲ – سرمایه‌گذاری
در حوزه سرمایه‌گذاری مثال‌های فراوانی از سوگیری عمل وجود دارد. همان‌طور که قبلاً ذکر شد، اعتماد به نفس و تمایل به کنترل از عوامل اصلی سوگیری عمل هستند. اطمینان بیش از حد از توانایی خود در اتخاذ تصمیمات مالی خوب می‌تواند منجر به تجارت بیش از حد شود. به همین ترتیب، تمایل به حفظ کنترل بر روی سرمایه‌گذاری‌ها می‌تواند شما را وادار به تجارت بیشتر از آنچه که باید کند. با این حال، خودکنترلی اغلب استراتژی بهتری است و صبر در جایی که تجارت بیش از حد نتیجه‌ای ندارد، می‌ارزد.

همچنین، وحشت می‌تواند ما را به سمت سوگیری عمل سوق دهد. بررسی منظم پرتفوی خود یک عامل نگهداری برای سوگیری عمل است، زیرا تمام تغییرات را به شما یادآوری می‌کند. به محض اینکه کاهش کوچکی در ارزش را متوجه می‌شوید، ممکن است به‌طور عجولانه تصمیم به فروش بگیرید تا از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کنید. اغلب، این کاهش‌ها موقتی هستند و اوضاع خود به خود بهتر می‌شود. در حالی که اقدام ممکن است احساس کند بهترین شکل کنترل آسیب است، اما می‌تواند در بلندمدت به شما آسیب بزند.

خلاصه
چه چیزی است
سوگیری عمل تمایل خودکار ما به اقدام است، حتی زمانی که انتخاب بهتر ممکن است منتظر ماندن بدون انجام کاری باشد.

چرا این اتفاق می‌افتد
سوگیری عمل زمانی که از نظر تکاملی سازگار بود، سخت‌افزاری در ما به عنوان وسیله‌ای برای بقا به‌وجود آمد. الگوهای تقویت و تنبیه ما را به ادامه این رفتار وادار می‌کند.

عوامل دیگری نیز به حفظ سوگیری عمل کمک می‌کنند، از جمله تجربیات قبلی که در آن عدم عمل موجب شکست ما شده است. علاوه بر این، اعتماد به نفس در توانایی پیش‌بینی نتیجه مطلوب و تمایل ما برای احساس کنترل بر شرایط‌مان هر دو ما را به اقدام غیرضروری سوق می‌دهد.

مثال ۱ – تشخیص‌های دشوار
زمانی که با بیمارانی مواجه می‌شوید که علائم غیرعادی دارند و تشخیص آنها دشوار است، اما به نظر نمی‌رسد تهدید فوری برای سلامتی‌شان ایجاد کند، پزشکان تمایل دارند در سوگیری عمل شرکت کنند و یک بررسی کامل انجام دهند، به جای اینکه یک معاینه مجدد برنامه‌ریزی کنند.

مثال ۲ – سرمایه‌گذاری
عواملی مانند وحشت، اعتماد به نفس و تمایل به کنترل می‌تواند ما را به اتخاذ تصمیمات ضعیف در سرمایه‌گذاری‌ها، مانند تجارت بیش از حد یا فروش در وضعیت پایین سوق دهد. این تصمیمات ناشی از سوگیری عمل است، زیرا ما احساس می‌کنیم مجبور به انجام کاری هستیم، به جای اینکه با صبر به سوی هدف آینده خود پیش برویم.

چگونه از آن اجتناب کنیم
اجتناب از سوگیری عمل مستلزم این است که تمایل خود را به پاسخ به عمل در موقعیت‌های مبهم از یاد ببریم. به جای واکنش خودکار، باید عواقب هر دو عمل و عدم عمل را در نظر بگیریم و کارآمدی آنها را مقایسه کنیم. انجام این کار به ما اجازه می‌دهد تا در تصمیم‌گیری‌های خود آگاهانه‌تر عمل کنیم.

منبع: دیسیشن لب