بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
تا چند سال پیش هر بار نامی از تیم ملی فوتبال استرالیا برده می‌شد، صحبت از ستاره‌هایی به میان می‌آمد که در لیگ‌های معتبر اروپایی بازی می‌کردند. اما ستاره این روزهای استرالیا بازیکنی است که کمتر کسی تصور می‌کرد در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ چهره اصلی این تیم باشد. آور مابیل که اصالتی کنیایی دارد به قدری در ۳ بازی گذشته کانگوروها درخشیده که حالا بیشتر نگاه‌ها به سمت او معطوف شده است. او در آخرین بازی مرحله گروهی نیز زننده اولین گل استرالیا بود تا بازیکن دو گله این تیم لقب بگیرد.
اما آنچه که بعد از بازی استرالیا و سوریه بیش از همه چیز مورد توجه قرار گرفت، نوع خوشحالی این بازیکن ۲۳ ساله بود. مابیل پس از این گل دست‌هایش را به شکلی خاص روی صورتش گذاشت و این طور شوت دیدنی‌اش را جشن گرفت. برای خیلی‌ها سوال بود که دلیل این شادی منحصر به فرد چیست. به گزارش فاکس اسپورت مابیل در مورد این نوع شادی گفت: خیلی دوست دارم این داستان را توضیح دهم، در واقع من خیلی دوست دارم که همیشه به مردم کمک کنم. خیلی از مردم از مشکلات روانی رنج می‌برند و آرامش ذهنی ندارند، این یک خوشحالی است برای آوردن سلامت به ذهن ها. شاید خیلی‌ها چنین مشکلی داشته باشند اما نباید بترسند. او صحبت‌هایش را این‌طور ادامه داد: افسردگی، بیماری روانی یا هرچیز دیگری که باشد، آنها فقط نیاز دارند که با کسی صحبت کنند. شما نباید دهانتان را ببندید، شما باید صحبت کنید، این داستان خوشحالی گل من است. من همیشه می‌خواهم به مردم کمک کنم، البته اگر قبول کنند.
گذشته پر فراز و نشیب
بازیکنی که این روزها آرزویش کمک کردن به دیگر افراد است، گذشته‌ای سخت را پشت سر گذاشته است. کودکان و نوجوانانی که می‌خواهند فوتبال را به صورت حرفه‌ای دنبال کنند، در ده سالگی بیشتر ساعات خود را در کلاس‌های حرفه‌ای این رشته ورزشی می‌گذرانند. اما وضعیت مابیل کاملا فرق داشت. والدین او از جنگ داخلی در سودان گریخته بودند و خود او هم در اردوگاه پناهندگان در کنیا به دنیا آمده بود. خود مابیل در توصیف آن روزهای سخت می‌گوید: «ما در هر روز تنها یک وعده غذایی داشتیم که آن هم شام بود. در واقع چیزی به‌عنوان صبحانه یا ناهار دریافت نمی‌کردیم. تمام تلاش‌مان این بود که خودمان را با همین یک وعده غذایی وفق دهیم.»
خاطره فوتبالی مابیل از آن روزها، به زمین‌های خاکی و گِلی باز می‌گردد که با دوستانش ساعات زیادی از روز را در آنجا می‌گذراند تا شاید کمی از درد گرسنگی‌اش کم شود. مابیل از همان روزها عاشق منچستر یونایتد بود که با فرگوسن در فوتبال دنیا افتخارآفرینی می‌کرد.
نقطه عطف زندگی او سال ۲۰۰۶ رقم خورد که خانواده‌اش و بسیاری از افراد حاضر در آن کمپ تحت پوشش یک برنامه انساندوستانه به استرالیا مهاجرت کردند. مابیل ۱۱ ساله در آن زمان هم می‌بایست رویایش برای فوتبالیست شدن را دنبال کند و هم با فرهنگ جدید محل سکونت خود همگام شود. او خیلی زود توانست خودش را به بقیه ثابت کند و در سال ۲۰۰۷ به باشگاه محلی پلی‌فورد سیتی پیوست. سرعت بالا، مهارت، دریبل عالی و استعداد زیادش در فوتبال موجب شد او خیلی زود پله‌های پیشرفت را بالا رفته و در سال ۲۰۱۲ اولین قرارداد رسمی‌اش در لیگ A استرالیا را به امضا رساند.
البته رسیدن به موفقیت در استرالیا برای مابیل به همین راحتی نبود و بارها به دلیل رنگ پوست و مهاجر بودنش از سوی همسایه‌ها مورد حمله قرار گرفت. او خودش چند وقت پیش در بیان یکی از همین خاطرات به یک روز در ۱۶ سالگی‌اش اشاره کرد که پس از بازگشت از تمرین فوتبال مورد حمله تعداد از همسایگان قرار گرفت. وقتی او پشت در خانه‌شان ایستاده بود و خطاب به مهاجمان فریاد می‌زد که از آنجا دور شوند، همسایه‌ها فقط می‌گفتند که باید از این کشور برود. اما مابیل و خانواده‌اش ایستادند تا تحقق رویاهایشان را این روزها در جام ملت‌های آسیا در امارات ببینند.
