بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
امین فرج‌پور|شهروند
در شرایطی که در آخرین روزهای جشنواره ٣٧ فیلم فجر به سر می‌بریم، گمانه‌زنی برندگان احتمالی سیمرغ‌های امسال یکی از پربحث‌ترین مطالبی است که در روزهای اخیر در رسانه‌های مجازی و حتی کاغذی مطرح شده. فهرستی که نشان می‌دهد بعد از این همه تب و تاب و هیجان، برندگان اصلی فستیوال امسال چه کسانی خواهند بود و همای سعادت روی شانه‌های کدام سینماگران خواهد نشست.
بهترین فیلم
در این بخش منتقدان و کارشناسان بر این عقیده‌اند که رقابت اصلی بین فیلم‌هایی خواهد بود که سازمان اوج به جشنواره فرستاده. فیلم‌هایی عظیم‌تر از استاندارد معمول فیلم‌های سینمای ایران که به‌رغم تردید در نیات سازندگان فیلم‌ها نمی‌توان این موضوع را کتمان کرد که در یکی دو‌سال اخیر استاندارد تولید را در سینمای ایران بالا برده‌اند.
امسال نیز به‌سیاق روندی که از جشنواره‌سال گذشته آغاز شد، فیلم‌های این موسسه به احتمال زیاد برندگان نهایی این بخش خواهند بود. فیلم‌هایی چون تختی، بیست‌وسه نفر، ماجرای نیمروز: رد خون، شبی که ماه کامل شد و قسم که به احتمال فراوان برای گرفتن سیمرغ بخش بهترین فیلم باید با فیلم‌هایی چون طلا، متری شش‌ونیم و قصرشیرین رقابت کنند. طبیعی است که برنده اصلی این بخش برنده اصلی این ده روز لقب خواهد گرفت.
بهترین کارگردان
طبعا کارگردانان فیلم‌هایی که در بخش بهترین فیلم شانس گرفتن سیمرغ را دارند، گزینه‌های اصلی دریافت سیمرغ کارگردانی نیز خواهند بود. کارگردانانی چون سعید روستایی، رضا میرکریمی، بهرام توکلی، پرویز شهبازی، محمدحسین مهدویان و نرگس آبیار که به احتمال فراوان یکی دو نفر از جمع فیلمسازان تازه‌کار چون محسن تنابنده، همایون غنی‌زاده و نیما جاویدی نیز دیگر نامزدهای این بخش خواهند بود. به‌خصوص غنی‌زاده که با فیلم مسخره‌باز استاندارد جدیدی برای یک فیلم تجربی متفاوت بنیان نهاده و نیما جاویدی که نشان داده در سرخ‌پوست در قیاس با فیلم اولش ملبورن کیلومترها پیشروی
کرده است.
اما بی‌تردید برنده نهایی این بخش یکی از بین دو کارگردان فیلم‌های تختی و ماجرای نیمروز خواهد بود. یکی از بین مهدویان و توکلی که اولی در ماجرای نیمروز ٢ نشان داده تبحر تکنیکی‌اش در ساخت فیلم‌های تاریخ معاصر بدل به برگ‌برنده‌اش شده و البته توکلی که در تختی نشان داده در قیاس با تنگه ابوقریب بیشتر و بیشتر به معیارهای ساخت آثار عظیم پرمخاطب آشنا شده. در این بین البته اگر ناگهان دیدید که رضا میرکریمی روی دست این دو زده و سیمرغ را ربود، تعجب نکنید.
بهترین بازیگران مرد
امسال بازی‌های خوب زیادی را در جشنواره شاهد بودیم. بازی‌هایی درخشان از بازیگرانی امتحان پس‌داده که سیمرغ‌های بخش بازیگری را تبدیل به یکی از دشوارترین بخش‌های بازیگری در سال‌های اخیر کرده‌اند.
در میان تمام این بازی‌های خوب اما بازی استاد علی نصیریان در مسخره‌باز مثل نگینی می‌درخشد. بازی حیرت‌انگیزی از یکی از اساتید مسلم بازیگری این دیارکه گفته می‌شود به احتمال ٩٩درصد برنده سیمرغ امسال خواهد بود. جایزه‌ای که می‌تواند جایزه‌ای برای تجلیل از یک عمر بازیگری نصیریان باشد، و البته تجلیل از فیلمی چون مسخره‌باز که در هیاهوی فیلم‌های استراتژیک موسسه اوج شاید شانس چندانی برای دیده شدن در شب اهدای جوایز نداشته باشد.
نوید محمدزاده که در دو فیلم متری شش‌ونیم و سرخ‌پوست به اذعان دوست و دشمن بازی درخشانی ارایه داده؛ حامد بهداد که در قصرشیرین یکی از بهترین بازی‌های کارنامه‌اش را شاهد بودیم و البته در فیلم جان‌دار؛ پیمان معادی برای بازی در ناگهان درخت و متری شش‌ونیم؛ امین حیایی برای ایفای حیرت‌انگیز نقشش در فیلم درخونگاه؛ سعید آقاخانی برای ادامه راهش در انتخاب نقش‌های جدی در فیلم بنفشه آفریقایی؛ هومن سیدی در فیلم طلا؛ بهرام رادان برای بازی در سونامی و ایده اصلی و مهرداد صدیقیان و‌هادی حجازی‌فر در فیلم ماجرای نیمروز: رد خون هم دیگر گزینه‌هایی هستند که اگر در شب اهدای جوایز سیمرغ بر شانه‌شان نشست، کسی نمی‌تواند حرف از بی‌عدالتی بر زبان براند.
بهترین بازیگران زن
برعکس بازیگران مرد؛ امسال بازیگران زن چندان در اوج نبوده‌اند که البته شاید هم یکی از دلایل این اتفاق مردانه بودن فضای فیلم‌ها بود. درواقع به‌رغم این‌که امسال بیشتر بازیگران زن شناخته‌شده و امتحان‌پس‌داده سینمای ایران در جشنواره فیلم داشتند، اما هیچ‌کدام از آنها حتی سایه‌ای از روزهای اوج‌شان هم نبودند و بازی‌هایشان صرفا با توجه به نام‌هایشان قابل تحمل به‌نظر می‌رسید.
در شرایطی که حتی لیلا حاتمی هم با فیلم مردی بدون سایه نشان داد که هر بازیگری می‌تواند گاف‌ها و سوتی‌هایی هم در کارنامه‌اش داشته باشد؛ یا هدیه تهرانی که به‌رغم بازگشت دوباره به متن سینمای ایران، در روزهای نارنجی چیزی متفاوت از همیشه‌اش ارایه نداده بود و حضور فانتزی‌اش در مسخره‌باز هم بعید است به مذاق داوران سینمانشناس جشنواره فجر خوش آید؛ در حالی که فاطمه معتمدآریای فیلم «بنفشه آفریقایی» و «جان‌دار» در بهترین شکل ممکن تکرار نقش‌های درخشان این بازیگر در فیلم‌های گذشته‌اش بود؛ و درحالی‌که مهناز افشار در ناگهان درخت نتوانست کمترین نزدیکی میان خودش با تماشاگران فیلم ایجاد کند و در قسم نیز تمام تلاش‌هایش در سایه گنگ بودن کاراکترش به بار ننشست و در آشفتگی نیز بعید است مورد پسند داوران قرار گیرد؛ هیچ بعید نیست در حضور این نام‌ها سیمرغ در دستان بازیگرانی قرار گیرد که قبل از جشنواره کسی تصورش را نمی‌کرد شاهد درخشش آنها در جشنواره باشد. بازیگرانی چون پانته‌آ پناهی‌ها که از زمانی که به دنیای سینما وارد شده، پیشرفت مداومی از خود نشان داده و امسال هم سه فیلم جمشیدیه، درخونگاه و ناگهان درخت را در جشنواره داشته؛ الناز شاکردوست که در شبی که ماه کامل شد نرگس آبیار تلاش کرده تا نقشی دشوار را جان ببخشد؛ یا پریناز ایزدیار که با فیلم‌های متری شش‌ونیم و سرخ‌پوست شانس زیادی دارد تا شگفتی بزرگ امسال لقب گیرد.
در بخش بازیگری نقش مکمل زنان البته گزینه‌های خوب فراوان است و می‌توان به بهنوش طباطبایی (ماجرای نیمروز)، نسیم ادبی (زهرمار و سال دوم دانشکده من)، پریوش نظریه (پالتو شتری)، هدی زین‌العابدین (سمفونی نهم و طلا)، لیلا زارع (معکوس)، مریلا زارعی (ایده اصلی)، ویشکا آسایش (سال دوم دانشکده من)، ساره بیات(سمفونی نهم)، نگار جواهریان (طلا)، طناز طباطبایی (طلا) و…
اشاره کرد.
